Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Νοσοκομείο «Αγιος Σάββας»: Δύο κόσμοι
Το πεπρωμένο μου, ή ακριβέστερα ως υλιστής που είμαι, το τσιγάρο, με οδήγησε να νοσηλεύομαι στον «Αγιο Σάββα». Η εμπειρία της ήδη τρίμηνης επαφής μου με αυτό με έκανε να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι στο νοσοκομείο συνυπάρχουν δύο αντικρουόμενοι κόσμοι.
Στον πρώτο ανήκει το προσωπικό -τουλάχιστον αυτό που έτυχε να γνωρίσω-, το οποίο από τους διευθυντές των κλινικών, το νοσηλευτικό προσωπικό, μέχρι τους τραυματιοφορείς δίνει καθημερινή μάχη, για την εξυπηρέτηση των ασθενών, τους οποίους αντιμετωπίζει με άψογη ο καθένας στον τομέα του ιατρική και τεχνολογική επάρκεια, με περίσσια ανθρωπιά, ασκώντας λειτούργημα και ξεπερνώντας τον ψυχρό επαγγελματισμό και κυρίως τη λογική του μονοθεϊσμού του Μαμωνά.
Από την άλλη έχουμε πέρα από τα λαμόγια που λυμαίνονται τα νοσοκομεία, όπως οι ίδιοι οι κυβερνώντες χρόνια τώρα καταγγέλλουν, δίχως όμως να τα θίγουν, τις εκάστοτε κυβερνήσεις, τους υπουργούς, τους κομισάριους τους διοικούντες, οι οποίοι ευθύνονται τόσο για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας του προσωπικού όσο και γενικότερα για τη συνειδητή υπόσκαψη του ΕΣΥ.
Ορισμένες αποσπασματικές εικόνες όπως τις ζω ως ασθενής αρκούν για να αποδείξουν του λόγου το αληθές:
- Β' Παθολογική Κλινική, όπου και νοσηλεύομαι. Γραφείο γιατρών περί τα 10 τετραγωνικά για 8 γιατρούς. Νοσηλευτικό προσωπικό στο όριο του βαθμού ασφαλείας.
- Πνευμονολογική κλινική: 30 τεραγωνικά για γιατρούς, νοσηλευτές και τα μηχανήματα του τμήματος.
- Β' Ακτινοθεραπευτικό: Γραφείο 10 τετραγωνικά, όπου οι 4 γιατροί δέχονται και τους ασθενείς τους.
- Κλινική ΩΡΛ: Δεν υπάρχει γραφείο ιατρών σε αυτήν, με συνέπεια να πρέπει να μεταφέρονται και οι ίδιοι και τα αναγκαία εργαλεία τους από τα εξωτερικά ιατρεία στα οποία στεγάζονται.
- Απογευματινά ιατρεία: Ενώ έπρεπε να είναι υποχρεωτικά και να εντάσσονται σε έναν αξιοπρεπή μισθό, είναι υπό διάλυση ακόμη και υπό την παρούσα μορφή τους, διότι η καθαρή αμοιβή των γιατρών ανά εξέταση που είναι μόλις 19 ευρώ λειτουργεί ως αντικίνητρο. Συνέπεια να μειώνονται με δραματικούς ρυθμούς οι γιατροί που επιθυμούν να συνεχίσουν, να μειώνονται τα έσοδα του νοσοκομείου και πιο ειδικά τα ποσά για αγορές μηχανημάτων που ήταν δυνατές από τα σεβαστά ποσοστά που αναλογούσαν στο νοσοκομείο.
- Οι αμοιβές των νοσηλευτών είναι περί τα 1.000 ευρώ, ενώ εδώ και πάνω από πέντε μήνες έχουν να πληρωθούν οι υπερωρίες του προσωπικού.
- Δεν υπογράφονται συμβάσεις για προσλήψεις ειδικευόμενων με συνέπεια να υπάρχουν σημαντικά κενά σε ιατρικό προσωπικό, ενώ οι νέοι γιατροί υποχρεώνονται να περιμένουν περί τα πέντε χρόνια για να ξεκινήσουν την ειδίκευσή τους.
- Παύση λειτουργίας των δύο από τους έξι κατά τα άλλα απαρχαιωμένους γραμμικούς επιταχυντές, που είναι απαραίτητοι για την ακτινοθεραπεία και αυτό στο κατ' εξοχήν αρμόδιο για αυτές τις περιπτώσεις ελληνικό νοσοκομείο, λόγω μη ανανέωσης των συμβάσεων των εργαζομένων σε αυτά!!!
- Λόγω μικρού αριθμού μηχανημάτων και συνεπαγόμενων ουρών αναμονής, που συχνά φτάνουν στους έξι μήνες -όταν στην κυριολεξία παίζονται ζωές ανθρώπων-, οι ασθενείς οδηγούνται στις ιδιωτικές κλινικές και αυτό, όπως είναι προφανές σε βάρος του Δημοσίου και δη των ταμείων.
- Οι ελλείψεις ακόμη και σε στοιχειώδη εξοπλισμό και φάρμακα κραυγαλέες, ενώ τα χαλασμένα μηχανήματα, τα σπασμένα καροτσάκια, τα τρύπια σεντόνια συμπληρώνουν την εικόνα.
Αν όλα αυτά και πόσα άλλα, που δεν έτυχε να πέσουν στην αντίληψή μου, δεν είναι συνειδητή επιλογή διάλυσης του ΕΣΥ και άμεσης ενίσχυσης των ιδιωτικών κλινικών έως και της ιδιωτικοποίησης του υπάρχοντος δημόσιου συστήματος, κάτι άλλωστε που αποτελεί θεμελιακή προτεραιότητα της νέας πραγματικής μας κυβέρνησης, δηλαδή της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και των ντόπιων Κουίσλιγκς, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;
Ενας κόσμος που μοχθεί για το δημόσιο σύστημα υγείας και ένας άλλος που το βεβηλώνει. Ιδού η εικόνα του «Αγίου Σάββα», που διαμόρφωσε ένας νοσηλευόμενος σε αυτό, που δίνει τη δική του μάχη ζωής, με συμμάχους εκείνους που ανήκουν στον πρώτο και αντίπαλους την αρρώστια του και εκείνους που ανήκουν στο δεύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου