Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 5 Ιουνίου 2010
Μεγεθύνσεις
*Μαύρες φιγούρες πάνω σε άσπρο φόντο, στρατιώτες-κομάντος να χτυπάνε αμάχους, ένα καράβι-σκηνή μιας απίστευτης κτηνωδίας, στα διεθνή ύδατα, ανοιχτά της μαρτυρικής Γάζας...
Μια εικόνα, που κάποιος δορυφόρος πρόλαβε να μεταδώσει, πριν κοπεί το σήμα, το «ντου» μιας (ακόμα) επιχείρησης των Ισραηλινών, με στόχο τη φορά αυτή τον «Στολίσκο της Ελευθερίας», που έληξε με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες και εκατοντάδες αιχμαλώτους· ακτιβιστές, που είχαν φτάσει ώς εκεί για να βοηθήσουν τους αποκλεισμένους...
*Αφήνοντας τις πατρίδες και τα σπίτια τους, τις δουλειές και τον «καναπέ» τους, άνθρωποι, που η ανάγκη του συνανθρώπου, ενός λαού ακόμα, μπορεί να γίνεται και δική τους υπόθεση... Οπως του 1,5 εκατ. εξαθλιωμένων Παλαιστινίων, εκεί κάτω στη μικρή, στενή λωρίδα της Γάζας, που ο χερσαίος και ο από θαλάσσης αποκλεισμός τους τόσα χρόνια τους έχει μετατρέψει σε ποντίκια στη φάκα - μόνο τα μάτια των παιδιών να σκεφτεί κανένας... Τώρα ξέρουμε ότι αν θελήσει να πλησιάσει, μπορεί να περιμένει και τον ίδιον ο θάνατος...
*Εχει ξαναγίνει τέτοιο έγκλημα; - αναρωτιέται το σύμπαν των απλών ανθρώπων· και ψάχνει να βρει ποιο άλλο κράτος στις ημέρες μας μπορεί να συμπεριφέρεται με τόσο θράσος δολοφόνου, αλλαζονεία, αναλγησία και βεβαιότητα ατιμωρησίας... Την ίδια ώρα που η συνήθης «διεθνής κατακραυγή και καταδίκη» διαπερνούν τον πλανήτη και οι ΗΠΑ εκφράζουν απλώς τη «βαθιά λύπη» τους... Ενώ ένα ρίγος μάς διαπερνά, καθώς με τις τακτικές τους οι σημερινοί θύτες παραπέμπουν σιγά σιγά, όλο και πιο πολύ, στον πάλαι ποτέ δικό τους θύτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου