Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Χορεύοντας με τον Μπατατούδη


Όταν άκουγα το «διάγγελμα» του αντιπροέδρου της κυβέρνησης την περασμένη Τρίτη για τις απολύσεις, την εργασιακή εφεδρεία, τις καταργήσεις οργανισμών, τις συγχωνεύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, αυτό το χωρίς έλεος σφυροκόπημα επί των κεφαλών μας, άναψαν ξαφνικά μέσα μου οι παλιοί πολυέλαιοι -κλεμμένοι σήμερα- του ξενοδοχείου «Ακροπόλ».
Εγινε η νύχτα μέρα και βρέθηκα 12 χρόνια πίσω, τον Φεβρουάριο του 1999, τότε που ο νυν αντιπρόεδρος ως υπουργός Πολιτισμού έπαιρνε το χρυσό κλειδί του παλιού ξενοδοχείου της οδού Πατησίων από τα χέρια του προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Γιώργου Μπατατούδη.
Ο ΜΕΓΑΣ Ευάγγελος Βενιζέλος μάς είχε πει τότε ότι αγόρασε το ακίνητο για λογαριασμό του Δημοσίου (με δικά μας λεφτά βέβαια) «στην εντυπωσιακά συμφέρουσα τιμή των 4,5 δισ. δρχ.», δίνοντας μπροστάντζα στον Μπατατούδη 1,8 δισ. δραχμές. Τα υπόλοιπα θα τα εισέπραττε ο φίλος του όταν θα παρέδιδε το ακίνητο ανακαινισμένο. Το έργο κόλλησε, σύρθηκε στα δικαστήρια, δεν έγινε ποτέ. Ακόμη ερειπωμένο το «Ακροπόλ», με τον Μπατατούδη να περιφέρεται ελεύθερος στην ίδια γειτονιά (στην οδό Μπουμπουλίνας διάβασα πως είναι το σπίτι του) μετά την επιστροφή του, εξαιτίας της πτώσης του Καντάφι, από τη Λιβύη.
ΔΕΝ ξέρω γιατί, αλλά αισθάνομαι πως εκείνο το μαγικό κλειδί του «Ακροπόλ» ακόμη σώζει τον επιχειρηματία. Ας θυμηθούμε την υπόθεσή του. Ο πρώην μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ καταδικάστηκε στις αρχές του 2009 από το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης σε 10ετή κάθειρξη χωρίς αναστολή για υπεξαίρεση 2,5 δισ. δραχμών σε βάρος των μετόχων της εταιρείας Intersat-Interactive. Υστερα από αίτησή του στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, κέρδισε την αναστολή εκτέλεσης της ποινής του (δεν πήγε φυλακή) με περιοριστικούς όρους: καταβολή εγγύησης, εμφάνισή του κάθε 1η και 15 του μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.
ΠΑΡ' ΟΛΑ αυτά ο Μπατατούδης πήρε το αεροπλάνο κι έφυγε σαν κύριος. Βρήκε καταφύγιο στις αγκάλες του Καντάφι στη Λιβύη. Οταν αυτό συνέβη, η Εισαγγελία Θεσσαλονίκης κατά παράδοξο τρόπο «ξέχασε» να προβεί σε ανάκληση της αναστολής εκτέλεσης της ποινής του. Ετσι, όταν πέρυσι τον Ιούνιο εμφανίστηκε στην ελληνική πρεσβεία ζητώντας διαβατήριο, δεν υπήρχε γι' αυτόν κανένα ένταλμα σύλληψης. Οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης (εκλογική περιφέρεια του αντιπροέδρου) «λησμονούν» ακόμη να κάνουν το χρέος τους. Ετσι, ο Μπατατούδης κυκλοφορεί ελεύθερος.
ΟΛΑ αυτά σκεφτόμουν εκείνο το βράδυ ακούγοντας τον αποφασιστικό τόνο της φωνής του Βενιζέλου για τα δεινά που μας περιμένουν. Με βαριά καρδιά κι αφού τον είδα σε επανάληψη στην τηλεόραση, πήγα για ύπνο. Και είδα ένα όνειρο. Οτι έλαμπε το «Ακροπόλ», αναστηλωμένο, ολοφώτιστο, με τους αυθεντικούς πολυελαίους του και πλήθος καλοντυμένους να περνάνε από την αστραφτερή είσοδό του. Τρύπωσα δειλά κι εγώ, και τι να δω; Τον Βενιζέλο και τον Μπατατούδη αγκαλιασμένους να χορεύουν ένα τρελό τανγκό και γύρω τους, δικαστές και δημοσιογράφοι να τους κρατούν με χειροκροτήματα το ρυθμό.

Ο μέγας σπορεύς! Τουλάχιστον 150 γυναίκες στην Καλιφόρνια επέλεξαν το δότη τράπεζας σπέρματος για πατέρα των παιδιών τους


Ψηλός. Ξανθός. Με μπλε μάτια. Με ανώτατη πανεπιστημιακή μόρφωση. Και χιούμορ. Ο κύριος Τέλειος; Ναι, όπως αποδεικνύεται. Τουλάχιστον 150 γυναίκες στην Καλιφόρνια επέλεξαν το δότη ΧΧΧ της τράπεζας σπέρματος Cryobank για πατέρα των παιδιών τους. Τώρα τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, ηλικίας από 4 έως και 20 ετών, γνωρίζονται μεταξύ τους, πηγαίνουν στα ίδια σχολεία και μεγαλώνουν ως ετεροθαλή αδέρφια. Τι θα συμβεί όμως αν υπάρχουν και άλλα «αδέρφια» και κάποια ερωτευθούν χωρίς να γνωρίζουν την αλήθεια;
Πάνω από 150 ετεροθαλή αδέλφια, ηλικίας από 4 έως 20 ετών, τα περισσότερα των οποίων γνωρίζονται μεταξύ τους, ζουν στην Καλιφόρνια, την Πολιτεία- χωράφι που σπέρνει επί χρόνια ο σούπερ δότης σπέρματος πατέρας τους. Στη φωτογραφία το γλυπτό «Big Baby» του Ron Meuck (φωτ. Reuters)Πάνω από 150 ετεροθαλή αδέλφια, ηλικίας από 4 έως 20 ετών, τα περισσότερα των οποίων γνωρίζονται μεταξύ τους, ζουν στην Καλιφόρνια, την Πολιτεία- χωράφι που σπέρνει επί χρόνια ο σούπερ δότης σπέρματος πατέρας τους. Στη φωτογραφία το γλυπτό «Big Baby» του Ron Meuck (φωτ. Reuters)
«Είναι απίστευτο να βλέπεις όλα αυτά τα παιδιά μαζί. Μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους», λέει στους «New York Times» η Σίνθια Ντέιλι, η οποία προσφάτως διαπίστωσε ότι ο επτάχρονος γιος της, που γεννήθηκε με τη χρήση του σπέρματος του «σούπερ δότη», έχει τουλάχιστον 150 ετεροθαλή αδέλφια.
Η Σίνθια και άλλες μαμάδες στην Καλιφόρνια, που έχουν χρησιμοποιήσει τράπεζες σπέρματος, επισκέπτονται τη διευθυνση www.donorsiblingregistry.com προκειμένου να εντοπίσουν ετεροθαλή αδέρφια των παιδιών τους.
Η δημιουργός του μητρώου, Γουέντι Κράμερ, χρησιμοποίησε πριν από 20 χρόνια τράπεζα σπέρματος και απέκτησε τον Ράιαν. «Κάποια στιγμή προβληματίστηκα. Αγνωστος αριθμός παιδιών γεννιέται με χρήση ξένου σπέρματος.
Στις περιπτώσεις δοτών που γίνονται πολύ δημοφιλείς αυτά τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν για να προστατευτούν», λέει η Κράμερ. «Η κόρη μου γνωρίζει τον ειδικό αριθμό δότη που έχει ο μπαμπάς της. Είναι μέρος της σεξουαλικής της διαπαιδαγώγησης, ώστε να αποφευχθούν, εάν γίνεται, αιμομιξίες», λέει μια άλλη μητέρα στους «New York Times».
Σπέρμα χωρίς όρια
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία, η Γαλλία και η Σουηδία, η νομοθεσία προβλέπει συγκεκριμένο όριο για τον αριθμό των παιδιών που επιτρέπεται να γεννηθούν με χρήση σπέρματος από τον ίδιο δότη. Στις ΗΠΑ όμως δεν υπάρχει νομοθετική ρύθμιση και δεν ισχύει και η ευρωπαϊκή απαγόρευση για την αγοραπωλησία σπέρματος και ωαρίων.
Τώρα Αμερικανοί ειδικοί της βιοηθικής ζητούν ανάλογη νομοθεσία στις ΗΠΑ και να επανεξεταστεί η «ανωνυμία» του δότη. Εκπρόσωποι των κέντρων γονιμότητας και των τραπεζών σπέρματος υποστηρίζουν ότι κάποιοι δότες γίνονται αναπόφευκτα δημοφιλείς λόγω των χαρακτηριστικών τους και «δεν πρέπει να αρνούμαστε τη φυσική επιλογή». Οσο για την άρση της ανωνυμίας είναι κάθετα αντίθετοι. «Φανταστείτε να είχαμε δότη τον Μπιλ Κλίντον όταν ήταν 20 χρονών. Δεν θα έπρεπε να προστατευτεί;».

Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;

Αν κάποιος πιστεύει οτι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πεί πώς, ενώ
έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην
Ισλανδία:
Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις
μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν
δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής
οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για
την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.
Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα
στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.
Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και
δύο χρόνια;
Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;
Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:
2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα,
σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.
2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και
κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού
και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της
χώρας.
Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ.Βρετανία και την
Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι
ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.
2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.
Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και
ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.
Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93%
των ψήφων.
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι
συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή
και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το
νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522
που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι
ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει
μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών
συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται  σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη
αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση
ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις
κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και
ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.
Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!
Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.



Nick Karles 

Τι βοηθάει... σε μια κρίση & πότε χάνεται η ελπίδα!!!


Ο Αμερικανός Dr. Marc Faber, γκουρού των επενδύσεων, ολοκλήρωσε τη μηνιαία αναφορά του με τα παρακάτω σχόλια:

Αν ξοδεύουμε τα χρήματά μας στο Wal-Mart, αυτά καταλήγουν στην Κίνα.
Αν τα ξοδέψουμε σε βενζίνη, πάνε στους Άραβες.
Αν αγοράσουμε PC, πάνε στην Ινδία.
Αν αγοράσουμε φρούτα & λαχανικά, πάνε στο Μεξικό, την Ονδούρα & τη Γουατεμάλα.
Αν αγοράσουμε καλό αυτοκίνητο, πάνε στη Γερμανία.
Τίποτε απ' αυτά δε βοηθάει την Αμερικανική Οικονομία.

Ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε τα λεφτά εντός συνόρων είναι να τα ξοδέψουμε σε πουτάνες & μπύρες, γιατί αυτά είναι τα μόνα προϊόντα πια, που παράγονται στις ΗΠΑ.
-Εγώ κάνω ότι μπορώ...!

Λοιπόν... στην Ελλάδα οι μπύρες είναι Γερμανικές, & οι πουτάνες είναι εισαγόμενες, άρα, χέσε μέσα!!!

ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

...Χάθηκε κάθε ελπίδα.

Panos Spiliadis