Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Ανοιχτή επιστολή Βαξεβάνη σε Βενιζέλο

«Από την αλήθεια της ρητορείας προτιμώ τη ρητορεία της αλήθειας»
Ανοιχτή επιστολή στον Ευάγγελο Βενιζέλο απευθύνει ο Κώστας Βαξεβάνης, μετά την τηλεοπτική τους κόντρα στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, στο Αlter.

Τη διαμάχη πυροδότησαν οι αναφορές του δημοσιογράφου περί καταθέσεων τριών εκατ. ευρώ του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ο υπουργός Οικονομικών σε τηλεφωνική του παρέμβαση κατηγόρησε ευθέως τον κ. Βαξεβάνη για μεροληπτική στάση αναφέροντας μάλιστα και την ιδιότητά τού ως δημοσιογράφου σε κρατικό μέσο.

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής του Κ. Βαξεβάνη:

«Κύριε Βενιζέλο,
Αυτά που σας γράφω τα ξέρετε και εσείς και εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.
Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ. 
Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ. Δεν κατηγορώ κανέναν Έλληνα πολιτικό για κλέφτη. Αλλά ξέρετε τα περί της γυναικός του Καίσαρα. Αν και στην ελληνική Βουλή δίνεται η εντύπωση πως ο Καίσαρας είναι η γυναίκα του βουλευτή, που απλώς έτυχε να έχει προίκα.
Πάμε τώρα στα πιο δύσκολα. Κύριε Βενιζέλο, είσαστε μια πολύ σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα. Μας αρέσει να μιλάμε αορίστως γι αυτό, αλλά εγώ έχω μάθει να μιλώ συγκεκριμένα. Στα υπουργεία που υπηρετήσατε, τα νομοθετήματά σας (ναι, ξέρω είναι της Βουλής, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) τα συναντώ συνεχώς σε έρευνές μου, ως “ασπίδα προστασίας” του πολιτικού συστήματος και του ζωτικού του χώρου. 
Ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, περί μη ευθύνης δηλαδή, είναι δικό σας δημιούργημα. Αυτό το έκτρωμα που οδηγεί στην ατιμωρησία, που μετρά την παραγραφή όχι με χρόνια αλλά (άκουσον άκουσον) με θητείες στη Βουλή, που είναι μια πρόκληση για την κοινωνία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε ο κύριος Καραμανλής για να παραγράψει τα αδικήματα των υπουργών του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και όχι μόνο.
Δικός σας νόμος είναι και αυτός που ορίζει τα περί λειτουργίας των καναλιών. Σε όλη τη χώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο χωρίς άδεια. Μπορούν όμως τα κανάλια. Αυτά τα κέντρα εξουσίας, λειτουργούν με προσωρινές άδειες. Έτσι καναλάρχες και κυβερνήσεις μπορούν να αλληλοεκβιάζονται και να “αυτορυθμίζονται”.
Δικός σας είναι ο νόμος που ρύθμισε τα χρέη των ΠΑΕ, δηλαδή Ανωνύμων Εταιριών, κάτω από την «λαϊκή απαίτηση» των οπαδών. Οι ΠΑΕ αυτές χρεώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους (μέχρι και πλαστά τιμολόγια έκοβαν) και εσείς χαρίσατε τα χρέη. Τα κλεμμένα. Πήρατε δηλαδή τα δικά μου λεφτά και τα δώσατε στα λαμόγια και τις παράγκες.
Ας αφήσουμε το παλιό σας νομοθετικό έργο και ας πάμε στο δεύτερο. Δηλαδή στο Proton. Σημειώνω προκαταβολικά πως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι μια προσωπική σας μεθόδευση και όχι μια κυβερνητική απόφαση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την δική μου “επιθετική σχεδίαση” αλλά με την πραγματικότητα. Στο υπουργικό συμβούλιο δεχθήκατε σφοδρή επίθεση για την υπόθεση Proton, αλλά προχωρήσατε. Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποκάλυψε πως τον Ιούλιο του 2011, πήρατε την απόφαση να δώσετε 100 εκατομμύρια από τα αδιάθετα του Δημοσίου στην Τράπεζα Proton του κυρίου Λαυρεντιάδη. Την εποχή εκείνη ο κύριος Λαυρεντιάδης και η Τράπεζά του ήταν υπό έλεγχο για υπεξαιρέσεις. Επίσης ο νόμος 2362/95 (νόμος που έγινε ακριβώς για να μην υπάρχουν σκάνδαλα Κοσκωτά) δεν επέτρεπε αυτή την χρηματοδότηση. Τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επιστολή τους σας είχαν πει πως αυτό είναι παράνομο. Εσείς όμως το κάνατε. Στην εκπομπή είπατε πως η απόφαση αυτή των στελεχών του Λογιστηρίου του Κράτους «ήταν παράνομη γιατί δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα» Πρωτοτυπία νομική. Κάτι είναι ή όχι παράνομο, με βάση το αν συμπορεύεται με το νόμο και όχι με την κυκλοφορία των εφημερίδων. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως όταν σας κοινοποιήθηκε η διαφωνία, δεν είχε δημοσιευτεί σε καμιά εφημερίδα. Ο παράνομος ήσασταν εσείς, με βάση το νόμο του 1995. Αυτό το ξέρατε καλά. Γι αυτό προχωρήσατε σε ένα άλλο «νομοθέτημα». 
Σε άσχετο νόμο, τον 4002/2011 προσθέσατε άρθρο που σας αμνηστεύει προκαταβολικά. Νομοθετήσατε δηλαδή πως αν πρόκειται για θέματα συστημικής ευστάθειας των Τραπεζών, έχετε το δικαίωμα να πάρετε αποφάσεις χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό το «συστημικής» είναι μια νέα εφεύρεση. Μάλιστα ο νόμος φροντίζει να αμνηστεύσει τους υπουργούς Οικονομίας (και εσάς βέβαια) από το 1997. Γιατί από το 1997; Είχαμε συστημική αστάθεια από τότε ή παρουσιάζει αστάθεια κάποιος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη; Αφού δώσατε τα 100 εκατομμύρια τώρα χρεώνετε το Δημόσιο με άλλα 800 για την κρατικοποίηση της Τράπεζας. Η πτώση βεβαίως της Τράπεζας Proton δεν έχει καμία σχέση με την κρίση. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης της από τα αφεντικά της. Επιχορηγούσαν τον εαυτό τους. Αντί να ασκήστε έλεγχο (με την Τράπεζα της Ελλάδας, (άλλη μεγάλη αμαρτία μια ιδιωτική Τράπεζα που εμφανίζεται ως θεσμικό όργανο του κράτους) τους χρηματοδοτήσατε και τελικώς μας τα φορτώσατε στην πλάτη.Αλλά δεν σταματήσατε εκεί. Ο κύριος Λαυρεντιάδης, ο οποίος φέρεται να έχει καταχραστεί 51 εκατομμύρια, δεν θα πάει φυλακή. Δεν θα υπάρξει καν ποινική δίωξη. 
Ο λόγος είναι ένας άλλος νόμος που έχετε ψηφίσει. Πάλι εδώ η υπογραφή σας. Με τον νόμο 3904/2010, θεσμοθετείτε το ακαταδίωκτο γι’ αυτούς που θα καταχραστούν χρήματα αλλά θα τα επιστρέψουν πριν διωχθούν ποινικά. Ετσι ο κύριος Λαυρεντιάδης, επιστρέφοντας τα 51 εκατομμύρια (αφού τα επένδυσε, κέρδισε απ αυτά ή οτιδήποτε άλλο) δεν διώκεται. 
Πρόκειται για μία ακόμη νομική «επανάσταση» που γίνεται με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, γνωρίζετε πως κατά καιρούς νόμοι για «αποσυμφορήσεις» κρύβουν την απελευθέρωση ολίγων επωνύμων που καταδικάστηκαν. Έτσι στο παρελθόν έχουν αποφυλακιστεί, «για την αποσυμφόρηση του σωφρονιστικού συστήματος» ο Μάκης Ψωμιάδης, ένας καναλάρχης και κάποιοι απατεώνες δικηγόροι εκ Θεσσαλονίκης…
Μπορώ να σας πω πολλά ακόμη. Πολλά, τα οποία είναι η δουλειά μου να σας τα πω. 
Πώς τα λένε στα δικαστήρια στις αγωγές κατά δημοσιογράφων (άλλος δικός σας νόμος); «Γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις». Αυτό ακριβώς κάνω. Ένας λόγος παραπάνω γιατί πληρώνομαι «από τα λεφτά του Ελληνικού Λαού», όντας εργαζόμενος στην πολύπαθη Δημόσια Τηλεόραση που οι κυβερνήσεις θεωρούν τσιφλίκι τους. Θα σας παρακαλούσα να το σεβαστείτε. Και να σπαταλήσετε λίγη από την φημολογούμενη ευφυΐα και ρητορεία σας, να μου απαντήσετε. Γιατί αυτή είναι η δικιά σας υποχρέωση. 
Εκτός αν προτιμάτε να με απολύσετε».

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Χορεύοντας με τον Μπατατούδη


Όταν άκουγα το «διάγγελμα» του αντιπροέδρου της κυβέρνησης την περασμένη Τρίτη για τις απολύσεις, την εργασιακή εφεδρεία, τις καταργήσεις οργανισμών, τις συγχωνεύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, αυτό το χωρίς έλεος σφυροκόπημα επί των κεφαλών μας, άναψαν ξαφνικά μέσα μου οι παλιοί πολυέλαιοι -κλεμμένοι σήμερα- του ξενοδοχείου «Ακροπόλ».
Εγινε η νύχτα μέρα και βρέθηκα 12 χρόνια πίσω, τον Φεβρουάριο του 1999, τότε που ο νυν αντιπρόεδρος ως υπουργός Πολιτισμού έπαιρνε το χρυσό κλειδί του παλιού ξενοδοχείου της οδού Πατησίων από τα χέρια του προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Γιώργου Μπατατούδη.
Ο ΜΕΓΑΣ Ευάγγελος Βενιζέλος μάς είχε πει τότε ότι αγόρασε το ακίνητο για λογαριασμό του Δημοσίου (με δικά μας λεφτά βέβαια) «στην εντυπωσιακά συμφέρουσα τιμή των 4,5 δισ. δρχ.», δίνοντας μπροστάντζα στον Μπατατούδη 1,8 δισ. δραχμές. Τα υπόλοιπα θα τα εισέπραττε ο φίλος του όταν θα παρέδιδε το ακίνητο ανακαινισμένο. Το έργο κόλλησε, σύρθηκε στα δικαστήρια, δεν έγινε ποτέ. Ακόμη ερειπωμένο το «Ακροπόλ», με τον Μπατατούδη να περιφέρεται ελεύθερος στην ίδια γειτονιά (στην οδό Μπουμπουλίνας διάβασα πως είναι το σπίτι του) μετά την επιστροφή του, εξαιτίας της πτώσης του Καντάφι, από τη Λιβύη.
ΔΕΝ ξέρω γιατί, αλλά αισθάνομαι πως εκείνο το μαγικό κλειδί του «Ακροπόλ» ακόμη σώζει τον επιχειρηματία. Ας θυμηθούμε την υπόθεσή του. Ο πρώην μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ καταδικάστηκε στις αρχές του 2009 από το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης σε 10ετή κάθειρξη χωρίς αναστολή για υπεξαίρεση 2,5 δισ. δραχμών σε βάρος των μετόχων της εταιρείας Intersat-Interactive. Υστερα από αίτησή του στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, κέρδισε την αναστολή εκτέλεσης της ποινής του (δεν πήγε φυλακή) με περιοριστικούς όρους: καταβολή εγγύησης, εμφάνισή του κάθε 1η και 15 του μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.
ΠΑΡ' ΟΛΑ αυτά ο Μπατατούδης πήρε το αεροπλάνο κι έφυγε σαν κύριος. Βρήκε καταφύγιο στις αγκάλες του Καντάφι στη Λιβύη. Οταν αυτό συνέβη, η Εισαγγελία Θεσσαλονίκης κατά παράδοξο τρόπο «ξέχασε» να προβεί σε ανάκληση της αναστολής εκτέλεσης της ποινής του. Ετσι, όταν πέρυσι τον Ιούνιο εμφανίστηκε στην ελληνική πρεσβεία ζητώντας διαβατήριο, δεν υπήρχε γι' αυτόν κανένα ένταλμα σύλληψης. Οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης (εκλογική περιφέρεια του αντιπροέδρου) «λησμονούν» ακόμη να κάνουν το χρέος τους. Ετσι, ο Μπατατούδης κυκλοφορεί ελεύθερος.
ΟΛΑ αυτά σκεφτόμουν εκείνο το βράδυ ακούγοντας τον αποφασιστικό τόνο της φωνής του Βενιζέλου για τα δεινά που μας περιμένουν. Με βαριά καρδιά κι αφού τον είδα σε επανάληψη στην τηλεόραση, πήγα για ύπνο. Και είδα ένα όνειρο. Οτι έλαμπε το «Ακροπόλ», αναστηλωμένο, ολοφώτιστο, με τους αυθεντικούς πολυελαίους του και πλήθος καλοντυμένους να περνάνε από την αστραφτερή είσοδό του. Τρύπωσα δειλά κι εγώ, και τι να δω; Τον Βενιζέλο και τον Μπατατούδη αγκαλιασμένους να χορεύουν ένα τρελό τανγκό και γύρω τους, δικαστές και δημοσιογράφοι να τους κρατούν με χειροκροτήματα το ρυθμό.

Ο μέγας σπορεύς! Τουλάχιστον 150 γυναίκες στην Καλιφόρνια επέλεξαν το δότη τράπεζας σπέρματος για πατέρα των παιδιών τους


Ψηλός. Ξανθός. Με μπλε μάτια. Με ανώτατη πανεπιστημιακή μόρφωση. Και χιούμορ. Ο κύριος Τέλειος; Ναι, όπως αποδεικνύεται. Τουλάχιστον 150 γυναίκες στην Καλιφόρνια επέλεξαν το δότη ΧΧΧ της τράπεζας σπέρματος Cryobank για πατέρα των παιδιών τους. Τώρα τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, ηλικίας από 4 έως και 20 ετών, γνωρίζονται μεταξύ τους, πηγαίνουν στα ίδια σχολεία και μεγαλώνουν ως ετεροθαλή αδέρφια. Τι θα συμβεί όμως αν υπάρχουν και άλλα «αδέρφια» και κάποια ερωτευθούν χωρίς να γνωρίζουν την αλήθεια;
Πάνω από 150 ετεροθαλή αδέλφια, ηλικίας από 4 έως 20 ετών, τα περισσότερα των οποίων γνωρίζονται μεταξύ τους, ζουν στην Καλιφόρνια, την Πολιτεία- χωράφι που σπέρνει επί χρόνια ο σούπερ δότης σπέρματος πατέρας τους. Στη φωτογραφία το γλυπτό «Big Baby» του Ron Meuck (φωτ. Reuters)Πάνω από 150 ετεροθαλή αδέλφια, ηλικίας από 4 έως 20 ετών, τα περισσότερα των οποίων γνωρίζονται μεταξύ τους, ζουν στην Καλιφόρνια, την Πολιτεία- χωράφι που σπέρνει επί χρόνια ο σούπερ δότης σπέρματος πατέρας τους. Στη φωτογραφία το γλυπτό «Big Baby» του Ron Meuck (φωτ. Reuters)
«Είναι απίστευτο να βλέπεις όλα αυτά τα παιδιά μαζί. Μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους», λέει στους «New York Times» η Σίνθια Ντέιλι, η οποία προσφάτως διαπίστωσε ότι ο επτάχρονος γιος της, που γεννήθηκε με τη χρήση του σπέρματος του «σούπερ δότη», έχει τουλάχιστον 150 ετεροθαλή αδέλφια.
Η Σίνθια και άλλες μαμάδες στην Καλιφόρνια, που έχουν χρησιμοποιήσει τράπεζες σπέρματος, επισκέπτονται τη διευθυνση www.donorsiblingregistry.com προκειμένου να εντοπίσουν ετεροθαλή αδέρφια των παιδιών τους.
Η δημιουργός του μητρώου, Γουέντι Κράμερ, χρησιμοποίησε πριν από 20 χρόνια τράπεζα σπέρματος και απέκτησε τον Ράιαν. «Κάποια στιγμή προβληματίστηκα. Αγνωστος αριθμός παιδιών γεννιέται με χρήση ξένου σπέρματος.
Στις περιπτώσεις δοτών που γίνονται πολύ δημοφιλείς αυτά τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν για να προστατευτούν», λέει η Κράμερ. «Η κόρη μου γνωρίζει τον ειδικό αριθμό δότη που έχει ο μπαμπάς της. Είναι μέρος της σεξουαλικής της διαπαιδαγώγησης, ώστε να αποφευχθούν, εάν γίνεται, αιμομιξίες», λέει μια άλλη μητέρα στους «New York Times».
Σπέρμα χωρίς όρια
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Βρετανία, η Γαλλία και η Σουηδία, η νομοθεσία προβλέπει συγκεκριμένο όριο για τον αριθμό των παιδιών που επιτρέπεται να γεννηθούν με χρήση σπέρματος από τον ίδιο δότη. Στις ΗΠΑ όμως δεν υπάρχει νομοθετική ρύθμιση και δεν ισχύει και η ευρωπαϊκή απαγόρευση για την αγοραπωλησία σπέρματος και ωαρίων.
Τώρα Αμερικανοί ειδικοί της βιοηθικής ζητούν ανάλογη νομοθεσία στις ΗΠΑ και να επανεξεταστεί η «ανωνυμία» του δότη. Εκπρόσωποι των κέντρων γονιμότητας και των τραπεζών σπέρματος υποστηρίζουν ότι κάποιοι δότες γίνονται αναπόφευκτα δημοφιλείς λόγω των χαρακτηριστικών τους και «δεν πρέπει να αρνούμαστε τη φυσική επιλογή». Οσο για την άρση της ανωνυμίας είναι κάθετα αντίθετοι. «Φανταστείτε να είχαμε δότη τον Μπιλ Κλίντον όταν ήταν 20 χρονών. Δεν θα έπρεπε να προστατευτεί;».

Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;

Αν κάποιος πιστεύει οτι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πεί πώς, ενώ
έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην
Ισλανδία:
Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις
μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν
δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής
οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για
την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.
Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα
στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.
Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και
δύο χρόνια;
Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;
Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:
2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα,
σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.
2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και
κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού
και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της
χώρας.
Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ.Βρετανία και την
Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι
ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.
2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.
Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και
ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.
Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93%
των ψήφων.
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι
συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή
και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το
νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522
που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι
ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει
μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών
συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται  σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη
αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση
ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις
κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και
ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.
Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!
Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.



Nick Karles 

Τι βοηθάει... σε μια κρίση & πότε χάνεται η ελπίδα!!!


Ο Αμερικανός Dr. Marc Faber, γκουρού των επενδύσεων, ολοκλήρωσε τη μηνιαία αναφορά του με τα παρακάτω σχόλια:

Αν ξοδεύουμε τα χρήματά μας στο Wal-Mart, αυτά καταλήγουν στην Κίνα.
Αν τα ξοδέψουμε σε βενζίνη, πάνε στους Άραβες.
Αν αγοράσουμε PC, πάνε στην Ινδία.
Αν αγοράσουμε φρούτα & λαχανικά, πάνε στο Μεξικό, την Ονδούρα & τη Γουατεμάλα.
Αν αγοράσουμε καλό αυτοκίνητο, πάνε στη Γερμανία.
Τίποτε απ' αυτά δε βοηθάει την Αμερικανική Οικονομία.

Ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε τα λεφτά εντός συνόρων είναι να τα ξοδέψουμε σε πουτάνες & μπύρες, γιατί αυτά είναι τα μόνα προϊόντα πια, που παράγονται στις ΗΠΑ.
-Εγώ κάνω ότι μπορώ...!

Λοιπόν... στην Ελλάδα οι μπύρες είναι Γερμανικές, & οι πουτάνες είναι εισαγόμενες, άρα, χέσε μέσα!!!

ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

...Χάθηκε κάθε ελπίδα.

Panos Spiliadis

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Ιερές υπερβάσεις - 21/8/11


Φωτιές άναψε την περασμένη εβδομάδα η από... σπόντα αποκάλυψη ότι από το Δημόσιο αμείβονται περίπου 2.000 υπεράριθμοι κληρικοί και ότι θα προσληφθούν 100 νέοι, αφού ο... κλάδος εξαιρέθηκε από τον κανόνα μία πρόσληψη για δέκα αποχωρήσεις.
Λέμε από «σπόντα», καθώς ο υπολογισμός προέκυψε έπειτα από ερώτηση βουλευτών του ΛΑΟΣ ότι, λόγω των περιορισμών στις προσλήψεις του Δημοσίου, «ερημώνουν οι εκκλησίες στην Ελλάδα». Ετσι, λοιπόν, έγινε η καταγραφή και προέκυψε ότι οι οργανικές θέσεις των ιερέων είναι 8.300 και μισθοδοτούνται 10.300.
Επί τη ευκαιρία, τι απέγινε η βούληση της κυβέρνησης να φορολογήσει την περιουσία της Εκκλησίας;
Μπ. Πολ. - Έντυπη Έκδοση 

Εκκλησία & κράτος. Δ. Παπαχρήστος, συγγραφέας.


Η Εκκλησία λειτουργεί ως παρά- τo - κράτει. Με την έννοια ότι αλληλοσυμπληρώνονται, αλληλοβοηθούνται, αλληλοϋποστηρίζονται, και χρόνια τώρα αποτελούν τις αδιαχώριστες "δυνάμεις" του έθνους. Το κράτος και οι κυβερνήσεις που την υπηρετούν, στο όνομα του φόβου και των ψήφων που θα χάσουν αν συγκρουστούν μαζί της, υποχωρούν και μένουν στις φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις που παραπέμπουν στη μετά θάνατον ζωή. Οι αγαθοεργίες, οι ελεημοσύνες, που παίρνουν κοινωνικά χαρακτηριστικά, ακόμα και με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως η "Αλληλεγγύη", διαψεύδονται από τη σκανδαλώδη λειτουργία τους, όπως αυτή της διαχείρισης των οικονομικών της από τις επιχορηγήσεις του κράτους που συγκαλύφθηκαν. -Η Εκκλησία αντιδρά σε ό,τι προοδευτικό πάει να γίνει. Ούτε τις μεταμοσχεύσεις και τις δωρεές οργάνων θέλει. Ούτε τις εκτρώσεις, προς αποφυγήν δυσάρεστων καταστάσεων αποδέχεται, ούτε τη μείωση των ωρών των θρησκευτικών στα σχολεία ούτε να γίνει το μάθημα προαιρετικό, ούτε δέχεται οι πρωινές προσευχές να μη γίνονται υποχρεωτικά. Αντιδρά ακόμα και στην καύση - αποτέφρωση των νεκρών, παρόλο που έχει ψηφιστεί ο νόμος, που παραμένει ανενεργός, ελλείψει αποτεφρωτηρίων. -Η Εκκλησία έχει καταντήσει οίκος εμπορίου και χρειάζεται το μαστίγιο του Χριστού για να εκδιωχθούν οι έμποροι, οι υποκριτές και οι φαρισαίοι, που εκμεταλλεύονται την αγάπη και το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών. Η ιδιοκτησία της Εκκλησίας και των μοναστηριών είναι προκλητική σε μετοχές, σε κτίσματα-δωρεές και σε γαιοστρέμματα-οικόπεδα. -Η Εκκλησία ως Ανώνυμη Εταιρεία κάνει ανά τους αιώνες πολύ καλά τη δουλειά της. Οι προσευχές φαίνεται πως πιάνουν τόπο. Αρνείται η ηγεσία της Εκκλησίας τον διαχωρισμό, σιτίζονται και μισθοδοτούνται οι κληρικοί ως δημόσιοι υπάλληλοι και θέλει η Εκκλησία και επιβάλλει πολλές φορές τον λόγο της επί πολλών δημοσίων πεπραγμένων, σε τέτοιο βαθμό που έφτασαν οι αρχιερείς της να επεμβαίνουν και στην εξωτερική πολιτική της χώρας και να κάνουν συλλαλητήρια για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες... -Για όλα αυτά που αναφέρονται και άλλα πολλά που μπορείτε να συμπληρώσετε, η Εκκλησία δείχνει να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Το τελευταίο κρούσμα είναι αυτό της πλειοψηφίας του Δήμου Γλυφάδας, που έστησε εν μία νυκτί την "επιχείρηση-νεκροταφείο", όπως έγραψε και ο Μανταίος στην "Ελευθεροτυπία", με "συνεργό" τον οικείο μητροπολίτη. Η αυθαίρετη (προκάτ) Εκκλησία αυθαιρετεί και κτίζει αυθαίρετο νεκροταφείο στον Υμηττό. Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του, και δεν αφορά μόνο τον Δήμο Γλυφάδος, αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Και τι να πει κανείς για το σύστημα της ναοδομίας, που χρόνια στις εκτός σχεδίου περιοχές, χωρίς άδεια κτίζονται, με πρόσχημα τα εικονοστάσια, τους ναΐσκους, τις εκκλησούλες, αυθαίρετες βίλες. Καμία κυβέρνηση δυστυχώς δεν έχει τολμήσει όχι μόνο τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, αλλά ούτε να βάλει την Εκκλησία στη λειτουργική θρησκευτική τυπική θέση της μέσα στην κοινωνία...

ΕΘΝΟΣ «E» 27/8. Από τον Δημήτρη Παπαχρήστο, συγγραφέα.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=63335098

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Μέτρησα τα χρόνια μου...


Από τον Mario de Andrade
(Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφος και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής  απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες:
τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. 
Θέλω την ουσία,  η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

από τον Γιώργο Μουτσάκη, με e-mail

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Στην ίδρυση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου ( Ε.Πα.Μ) προχώρησε σήμερα ο γνωστός οικονομολόγος, Δημήτρης Καζάκης.

Iδρύθηκε το Ε.Πα.Μ από τον Δ.Καζάκη

Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 16 Ιουλίου 2011, 09:29 Σωτήρης Σκουλούδης
Στην ίδρυση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου ( Ε.Πα.Μ) προχώρησε σήμερα ο γνωστός οικονομολόγος, Δημήτρης Καζάκης. Όπως δήλωσε στη zougla.gr η ιδέα «γεννήθηκε» πριν από δύο εβδομάδες, από ανθρώπους της πλατείας Συντάγματος, λόγω του πολιτικού αδιεξόδου στη χώρα. Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο σύμφωνα με το προσχέδιο της ιδρυτικής του διαχείρισης συγκροτείται για να οργανώσει τις αντιστάσεις και να ενισχύσει τον αγώνα του λαού ενάντια στο καθεστώς κατοχής. Ο αγώνας είναι απελευθερωτικός, εθνικός και ταυτόχρονα κοινωνικός. Φιλοδοξία του Ε.Πα.Μ είναι να συμβάλει καθοριστικά στην ενότητα του λαού πέρα και πάνω από κομματικές ιδεολογικές και άλλες διαχωριστικές γραμμές. 
Τα κεντρικά αιτήματά του συνοψίζονται σε πέντε αρχές: 
- Ανατροπή του οικοδομήματος των συμφωνιών δεσμεύσεων παρεμβάσεων και μέτρων που πάρθηκαν από την εποχή του πρώτου μνημονίου. 
- Να τιμωρηθούν τα φυσικά και νομικά πρόσωπα δηλαδή κόμματα και επιχειρηματικά κυκλώματα που συμμετείχαν στην διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και δημόσιας περιουσίας ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο. 
- Μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους με βάση το Διεθνές Δίκαιο που επιτρέπει σε ένα κυρίαρχο κράτος να αρνηθεί να πληρώσει όλα τα παράνομα, τοκογλυφικά και καταχρηστικά χρέη που οδηγούν τον λαό και την χώρα στη χρεοκοπία.
- Αναθεώρηση των σχέσεών μας με την Ε.Ε. με πρώτο βήμα την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος που να εκφράζει την δυναμική μιας νέας οικονομικής πορείας της χώρας προς όφελος του λαού. 
- Τη δημιουργία μιας νέας εξουσίας με το λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας, ώστε να επιτευχθεί η κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτό μπορεί να συντελεστεί μέσα από μια συνολική πολιτειακή αλλαγή στην επαναθεμελίωση του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του μέσα από την εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης, διευρυμένης αυθεντικής εκπροσώπησης του ίδιου του λαού με μοναδικό αντικείμενο τη σύνταξη και ψήφιση νέου δημοκρατικού συντάγματος. 
Το Ε.Πα.Μ δεσμεύεται να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις, σε κάθε αυθεντικό λαϊκό κίνημα, ενάντια στο σημερινό καθεστώς, και είναι ανοιχτό σε κάθε δημοκράτη, πατριώτη, αγωνιστή, που θέλει να παλέψει για τους ίδιους σκοπούς, χωρίς να ζητά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ή υποκλίσεις σε αυτόκλητες αυθεντίες, αυτοδιορισμένους ηγέτες, παράγοντες και αφανείς ή εμφανείς κομματικούς μηχανισμούς. 

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Οι «κοπρίτες» χρειάζονται «κοπρίτες»!

Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*
H αμετροεπής ελευθεροστομία του ενδέχεται να εκληφθεί ως παρρησία. Δεν είναι. Ο παρρησιαστής λέει τα πάντα (παν-ρήμα) και αντιπαρατίθεται σε κυρίαρχες αντιλήψεις, διακινδυνεύοντας κάτι πολύτιμο με τον τολμηρό λόγο του· όχι απαραίτητα τη ζωή του ή την ελευθερία του, αλλά τη σταδιοδρομία του, τις ανέσεις του. Είναι αμφίβολο τι από όλα αυτά χαρακτηρίζει τον Θ. Πάγκαλο.
Διακεκριμένο μέλος του παρακμιακού κατεστημένου που χρεοκόπησε τη χώρα, εκφράζει επιλεκτικώς καυστικά αυτά που πολλοί συζητούν ιδιωτικά. Διανθίζοντας τον πολιτικό του λόγο με χολερικούς χαρακτηρισμούς, ο κ. Πάγκαλος συνδέει τον θεσμικό (και γι’ αυτό αναγκαστικά αφηρημένο) λόγο των πολιτικών με τον βιόκοσμο του Νεοέλληνα, για τον οποίο η πολιτική δεν είναι τόσο γενικές αρχές όσο εμπρόσωπες συμπεριφορές. Η γλώσσα του συνήθως διαθέτει τη ζωντάνια του ανθρώπου των καφενείων, επιλεκτικά στηλιτεύοντας στρεβλώσεις, ταμπού και πολιτικές ασημαντότητες του δημόσιου βίου, αλλά διαπερνάται και από τον αφοριστικό ισοπεδωτισμό, την έλλειψη αναλυτικότητας και, κυρίως, την απουσία αναστοχαστικότητας που διακρίνει τον καφενειακό λόγο.
Αυτό που ο κ. Πάγκαλος δείχνει να απολαμβάνει περισσότερο δεν είναι τόσο η ικανοποίηση που παρέχει η αποτελεσματικότητα του κυβερνήτη όσο η προσοχή που προσελκύει ο ναρκισσιστής θορυβοποιός. Είναι υπουργός, αλλά συμπεριφέρεται κυρίως σαν αυτάρεσκος τηλεσχολιαστής. Η πείρα που η βιολογική γήρανση επισωρεύει του προσέδωσε λιγότερο φρόνηση και αυτογνωσία και περισσότερο γεροντική έλλειψη ανεκτικότητας και επηρμένη αυταρέσκεια. Σίγουρα γνωρίζει ότι η διακυβέρνηση, για να είναι αποτελεσματική, απαιτεί στρατηγική και αθόρυβη μεθοδικότητα, αλλά αυτή η εγκεφαλική γνώση σπάνια μετατρέπεται σε βιωμένη πράξη. Ο κ. Πάγκαλος ζει για τον θόρυβο (χειροκρότημα ή αποδοκιμασία, αδιάφορο), το θυμικό ξέσπασμα, όχι την πλήξη της προσήλωσης στον στόχο που διακρίνει τον συνετό κυβερνήτη.
Δεν είναι γνωστό από πού αντλεί την έπαρση που αποπνέει ο λόγος του και η σωματική του παρουσία. Μήπως από τον εθνικά επωφελή χειρισμό κρίσιμων θεμάτων, όπως οι S300, η κρίση στα Ιμια ή το φιάσκο Οτσαλάν; Για ποιες σημαντικές πολιτικές επιτυχίες μπορεί να υπερηφανεύεται; Στη δημιουργία ποιων θεσμών που έκαναν τον δημόσιο βίο καλύτερο καθοριστικά συνέβαλε; Στο πρόσφατο βιβλίο του ομολογεί ότι το πρόγραμμα εξυγίανσης της Ολυμπιακής που διαπραγματεύτηκε με την Ε. Ε. ως υπουργός Μεταφορών δεν εφαρμόστηκε ποτέ!
Ο ναρκισσισμός του δεν του επιτρέπει να δει ότι, σε τελική ανάλυση, είναι κι αυτός ένα ακόμη δείγμα του θλιβερού ελλαδικού πολιτικαντισμού: πολλά λόγια και λίγα έργα· ο υπουργός που αστόχαστα θορυβεί αλλά δεν επιλύει προβλήματα· ο πολιτικός που σχολιάζει τα πολιτικά δρώμενα ως παρατηρητής, αντί να τα συν-διαμορφώνει αναστοχαστικά ως συμμέτοχος. Αυτό που, τελικά, προσδίδει συνοχή στις ανερμάτιστες εκρήξεις, τις ηχηρές σιωπές ή τις κυνικές σοφιστείες του κ. Πάγκαλου είναι κάτι πολύ πεζό: η ναρκισσιστική απόλαυση της δημοσιότητας και η επιθυμία του να έχει διηνεκώς πρωταγωνιστικό ρόλο στον κομματικό-κυβερνητικό «πράσινο» θίασο.
Οταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη δεκαετία του 1980, κομματικοποιούσε ασύστολα το κράτος, ανεχόταν την κλεπτοκρατία και εξαγόραζε πολιτική πελατεία με δανεικά, δεν καταγράφηκε ο αντιρρητικός λόγος του κ. Πάγκαλου. Το 2001 αντιτάχθηκε καιροσκοπικά στην τολμηρή μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση Σημίτη, για να καταπιεί αδιαμαρτύρητα τις πολύ αγριότερες σχετικές αλλαγές της κυβέρνησης Παπανδρέου, κατ’ επιταγή των δανειστών μας. Πριν από το 2004 διακήρυσσε ότι ο Παπανδρέου Γ΄ δεν ήταν κατάλληλος για αρχηγός του κόμματός του και απειλούσε με αποχώρηση σε περίπτωση που εκλεγόταν. Σήμερα είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του! Οταν ο Τσοχατζόπουλος και οι όμοιοί του στο ΠΑΣΟΚ πλούτιζαν την εποχή της παντοδυναμίας τους, ο λαλίστατος κ. Πάγκαλος είχε καταπιεί τη γλώσσα του. Οταν ο Τσουκάτος ομολόγησε ότι πήρε 1 εκατ. μάρκα από τη Siemens και τα μετέφερε στο ΠΑΣΟΚ, ο σοφιστής κ. Πάγκαλος απεφάνθη ότι αυτή η πράξη «δεν ήταν παράνομη» και, σαν Πόντιος Πιλάτος, εξέφρασε την αδυναμία του ποιον να πιστέψει - τον Τσουκάτο ή τον ταμία του κόμματός του! Τις πολιτικές «χορηγίες» της Siemens από τα μαύρα ταμεία της τις απενοχοποίησε κυνικά ως «έξοδα παραστάσεως» μιας ανώνυμης εταιρείας!
Το τελευταίο πυροτέχνημα του κ. Πάγκαλου είναι οι «κοπρίτες», που πολιτικοί σαν κι αυτόν συστηματικά διόριζαν στο Δημόσιο! Ομολογεί τη συμμετοχή του σε ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας και, ενώ η αναμενόμενη συνέπεια της παραδοχής του θα ήταν η παραίτηση από το δημόσιο αξίωμά του, μέμφεται αυτοαπαλλακτικά τους «διεφθαρμένους πολίτες»! Δεν βλέπει ότι η «κόπρος» που η κυβέρνησή του σήμερα πασχίζει να καθαρίσει παρήχθη και από το ίδιο του το κόμμα. Οι «κοπρίτες» διορίζονταν στο Δημόσιο από ένα φαύλο πολιτικό σύστημα, του οποίου κύριο έργο ήταν να λειτουργεί ως κοπρομηχανή: να κατασκευάζει «κοπρίτες» με την, μέσω κομματικοποίησης και συνδικαλιστικής παραδιοίκησης, παράκαμψη επαγγελματικών κριτηρίων και την αλλοίωση κινήτρων και κυρώσεων. Οι «κοπρίτες» χρειάζονται «κοπρίτες»!
Ως ευφυής άνθρωπος, ο κ. Πάγκαλος είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι, σε μια πρακτική τέχνη όπως η πολιτική, η αλήθεια ενός ισχυρισμού δεν εξαρτάται μόνο από το περιεχόμενό του αλλά και από την «πίστη» που απολαμβάνει ο ομιλητής. Οπως δεν θα εμπιστευόμασταν τον Αλ Καπόνε αν επέκρινε την αστυνομία του Σικάγου για υπαρκτή διαφθορά, έτσι δυσπιστούμε σε έναν πρωταγωνιστή του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος που εγκαλεί τώρα τους «πελάτες» του για φαυλότητα! Η αλήθεια τσαλακώνεται όταν εκφέρεται από λάθος χείλη. Αν η «α-λήθεια» είναι η απουσία της λήθης, δυστυχώς για τον ναρκισσιστή θορυβοποιό ακόμη θυμόμαστε…
* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail. com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.