...Θέλω να επιστρέψουν αυτά που έκλεψαν & έφεραν τον τόπο & εμάς σ' αυτό το χάλι

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Μεγεθύνσεις

Από την ΟΛΓΑ ΜΠΑΚΟΜΑΡΟΥ

…Είναι ενδεικτικό και απογοητευτικό -παρότι αναμενόμενο- ότι μόνο κάτι χιλιάδες μάρκα της ομολογημένης «προεκλογικής χορηγίας» Μαντέλη κατάφεραν να «προσωποποιήσουν»... «Γράψατε για την ταπείνωση του Ακη, δεν με ενδιαφέρει η ταπείνωση κανενός από δαύτους, ούτε θέλω να πάνε φυλακή, γιατί και εκεί εγώ θα τους ταΐζω πάλι. Θέλω να επιστρέψουν αυτά που έκλεψαν και έφεραν τον τόπο και εμάς σ' αυτό το χάλι, τις δεκάδες ακίνητα που δηλώνουν, χωρίς να μας λένε πώς τα απέκτησαν», μου τηλεφώνησε εν οργή απελπισμένος αναγνώστης, ιδιοκτήτης καταστήματος ρούχων, που βάζει «λουκέτο» όπου να 'ναι.

Εθνική μελαγχολία - Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Εθνική μελαγχολία

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Είναι ο Γ. Παπανδρέου ένας πολιτικός απατεώνας; Είναι η χώρα υπό ξενική κατοχή; Ποιος δημιούργησε το έλλειμμα και το χρέος; Τι θα γίνει αν βγούμε από το ευρώ και ξαναγυρίσουμε στη δραχμή;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα τα ακούς παντού. Και οι απαντήσεις είναι πολλές και ποικίλες, ανάλογα με την οργή του κόσμου. Και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν άπειρα δημοσιεύματα για την κρίση, κανείς δεν δείχνει να έχει μια σαφή ιδέα για το πώς φτάσαμε εδώ. Ο καθένας ζει την κρίση με τον δικό του προσωπικό τρόπο και μοιάζει σαν να έπεσε μια επιδημία και αρρωστήσαμε όλοι. Είναι σαν ένα κύμα εθνικής μελαγχολίας που μας κόλλησε όλους. Χάθηκαν η χαρά, το γέλιο, η ξεγνοιασιά.

Η χαρά μπορεί να γίνει πολιτικό αίτημα; Ξέρουμε πως η ανεργία και η αβεβαιότητα είναι ψυχοφθόρες καταστάσεις και απειλούν σοβαρά την υγεία μας και συχνά είναι αιτίες αυτοκτονίας. Πώς μπορεί κάποιος να ξεφύγει από αυτό, όταν δεν είναι στο χέρι του να βρει δουλειά; Μοιάζει σαν κακιά μοίρα ή σαν μια βαριά κατάρα που δεν μπορείς να ξεφύγεις. Και τότε καταλαβαίνεις πως είσαι νικημένος εσωτερικά και δεν σου μένει τίποτα άλλο από το να παρατηρείς πως κάθε μέρα σαπίζεις και λίγο παραπάνω. Είναι όμως αυτή η φύση του ανθρώπου ή μήπως συμμαχούμε έτσι με τον εχθρό μας; Γιατί σίγουρα όλα αυτά τα μέτρα που έχουν παρθεί είναι εχθρικά προς τον άνθρωπο και φιλικά για το άπληστο κέρδος.

Μήπως είναι η εποχή να επινοήσουμε ένα νέο ανθρωπισμό; Να χτίσουμε κινήματα συμπόνοιας, αλληλεγγύης και αγάπης; Μοιάζουν ρομαντικά και ουτοπικά όλα αυτά. Και όμως έτσι κινήθηκε πάντα η ανθρωπότητα. Αν ο ρεαλισμός είναι ο αρπακτικός καπιταλισμός, τότε ασφαλέστερη είναι η ουτοπία που δημιουργεί μουσική και τέχνη. Εχουμε σκεφθεί, άραγε, τι μας έχει δώσει ένα τραγούδι του Τσιτσάνη; Πόσες φορές άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ μας βρεθήκαμε σε μια ταβέρνα για να ενωθούμε σε ένα τραγούδι; Και αυτό να μας κάνει μια οικογένεια. Και η δημιουργικότητα δεν είναι περιττή διασκέδαση. Είναι προϋπόθεση ζωής.

Αρα ποιο είναι το ζητούμενο; Η μισητή κυβέρνηση του Παπανδρέου δεν είναι αιώνια. Μπορεί να πέσει από τους ίδιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αν σταθούν στο ύψος τους και σεβαστούν την ψήφο που τους έστειλε στη Βουλή. Το συμβόλαιό τους δεν ήταν να δημιουργήσουν έναν κοινοβουλευτικό Πινοσέτ. Ούτε να φέρουν έναν ακόμα Τσολάκογλου. Ηταν για μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, που σίγουρα δεν θα έκανε θαύματα, αλλά δεν θα έκλεβε τους μισθούς και τις συντάξεις. Στην ουσία πρόκειται για μια μαζική ληστεία που καμιά μαφία δεν θα μπορούσε να την κάνει. Και όμως την κάνει το κράτος που χρηματοδοτείται από μάς. Δηλαδή, ψηφίσαμε τον ληστή μας. Είναι αυτό Δημοκρατία;

Τι είναι στο χέρι μας να κάνουμε όταν τα κόμματα έχουν πάψει να μας εκπροσωπούν και ο κύριος Κανένας κυριαρχεί; Κατά την άποψή μου, όλη η εξουσία στον κ. Κανένα, δηλαδή σε όλους εμάς. Αν δούμε τον διπλανό μας σαν σύντροφο και όχι σαν ξένο, αν μπούμε στον κόπο του αλλουνού, αν συμπονέσουμε το πρεζάκι και τον μετανάστη, αν αφήσουμε την ψυχή μας να πετάξει και να φτάσει στη Λωρίδα της Γάζας, αν κάνουμε τον κόσμο γειτονιά μας και τη γειτονιά μας έναν κόσμο ολόκληρο, μπορεί ίσως η αυριανή μέρα να είναι καλύτερη.

Ισως περιττά όλα αυτά που γράφω. Ισως και ανούσια. Αλλά προτιμώ την Αντιγόνη από όποια άλλη γυαλισμένη κυρία της τηλεόρασης και μπορώ να φωνάξω μαζί της. Η ελπίδα με τρέφει.

perkor29@gmail.com

LIP: Η φαντασία στην εξουσία

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

LIP: Η φαντασία στην εξουσία (1)

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου grousis@ath.forthnet.gr

LIP είναι το όνομα μιας μάρκας ρολογιών που παράγονταν κάποτε στη γαλλική πόλη Besancon.

Ταυτόχρονα όμως είναι μια κορυφαία στιγμή για όσους συμμετείχαν στους μετά το '68 αγώνες, η οποία στη χώρα μας τουλάχιστον φαίνεται να αγνοείται, και καλό θα ήταν τώρα που μεταξύ άλλων έρχεται το τσουνάμι των μαζικών απολύσεων να γνωστοποιηθεί.

Απρίλης 1973. Η διεύθυνση της LIP ανακοινώνει στους εργαζόμενους ότι πρόκειται να προβεί σε ένα σημαντικό αριθμό απολύσεων. Η πρώτη αντίδραση των εργαζομένων ήταν να ρίξουν τους ρυθμούς με τους οποίους δούλευαν. Η δεύτερη ήταν δεκάλεπτες ανά ώρα στάσεις εργασίας, και η τρίτη και φαρμακερή για την εργοδοσία, η εφαρμογή στην πράξη του συνθήματος που είχαν αναρτήσει οι φοιτητές των Καλών Τεχνών το Μάη του 1968: «Το αφεντικό σου σ' έχει ανάγκη εσύ δεν το έχεις ανάγκη».

Οταν οι εργαζόμενοι έμαθαν ότι επρόκειτο να απολυθούν 480 από αυτούς, κατέλαβαν την επιχείρηση και απέκλεισαν στα γραφεία τους τα διευθυντικά της στελέχη. Οι αστυνομικές δυνάμεις επιτίθενται, και αφού τα σπάνε όλα, ενώ οι καταληψίες εργάτες δεν έχουν κάνει ούτε μια γρατσουνιά στον τοίχο, τα απελευθερώνουν. Αποφασίζεται από τη γενική συνέλευση σ' ένα κλίμα ενότητας των συνδικαλιστικών παρατάξεων, η συνέχιση της κατάληψης και αρχικά η μεταφορά των ρολογιών σε ασφαλές κρυφό μέρος -το οποίο μέχρι σήμερα οι παλιοί εργάτες της LIP αρνούνται να αποκαλύψουν διότι «ίσως ξαναχρειαστεί»- και η πώλησή τους, και στη συνέχεια η συνέχιση της παραγωγής με βάση την αρχή «παράγουμε, πουλάμε, πληρωνόμαστε» και αυτό δίχως αφεντικά και φυσικά το κέρδος τους.

Οι πωλήσεις που γίνονταν παράνομα με παράνομες φορτώσεις, μεταμφιέσεις με περούκες κ.λπ. είχαν τεράστια επιτυχία ακόμη και στις παραλίες. Σε μόλις έξι βδομάδες ο τζίρος αντιστοιχούσε στο 50% του συνόλου μιας ολόκληρης χρονιάς, ενώ μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία δεν κλάπηκε ούτε ένα ρολόι.

Οι πόρτες του εργοστασίου άνοιξαν για όλο τον κόσμο, ενώ πολλοί από τους επισκέπτες συμμετείχαν στις καθημερινές γενικές συνελεύσεις.

Εκτός από τη Γαλλία(2), αναπτύσσεται ένα πανευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης(3), ενώ το σύνθημα του Γκεβάρα «ένα, δύο, τρία Βιετνάμ» παραφράζεται σε «μία, δύο, τρεις LIP». Ξεσπάνε απεργίες συμπαράστασης, γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις, στην ίδια την Besancon διαδηλώνουν υπό βροχή 100.000. Διαδίδεται η εφημερίδα των καταληψιών «Lip -Unite» «Lip -Ενότητα», πουλιόνται χέρι χέρι τα ρολόγια, μποϊκοτάρονται οι τράπεζες που επιχείρησαν να πνίξουν την επιχείρηση...

Η αστική εξουσία, ανήσυχη από αυτήν την έκβαση και φοβούμενη τη γενίκευσή της, αποφασίζει να επέμβει δραστικά. Ο τότε πρωθυπουργός Pierre Messmer προτείνει ένα σχέδιο που προβλέπει μόνο 159 απολύσεις. Το σχέδιο απορρίπτεται από τη γενική συνέλευση και το εργοστάσιο εκκενώνεται βίαια από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ο Messmer περιχαρής αναφωνεί «η LIP τελείωσε». Και όμως γρήγορα διαψεύδεται. Την αναλαμβάνει ένας αριστερός επιχειρηματίας ο οποίος και αποδέχεται την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.

Αυτό δεν το ανέχονται ο τότε πρόεδρος Giscard d' Estaing που εκλέχτηκε το Μάη του 1974 και ο πρωθυπουργός Jacques Chirac. «Οι εργάτες της Lip θα πρέπει να τιμωρηθούν να είναι άνεργοι και να παραμείνουν, διαφορετικά θα ξεσηκώσουν ολόκληρο το κοινωνικό σώμα». Αυτό ήταν το σκεπτικό τους. Γι' αυτό και αποφάσισαν να δολοφονήσουν τη LIP. Πώς; Η κρατική Renault ακυρώνει μέσα σε μια μέρα όλες τις παραγγελίες της προς την LIP και έτσι την πνίγει οικονομικά.

Παρ' όλ' αυτά η ιστορία της LIP παραμένει ζωντανή και παραδειγματική, όχι τόσο για να επαναληφθεί αυτούσια, αλλά για να καταδειχτεί η δυναμική της εργατικής τάξης, η ευρηματικότητά της, η ικανότητά της να αυτοδιαχειρίζεται την παραγωγή δίχως την ύπαρξη αφεντικών, η αποτελεσματικότητα της μετωπικής της δράσης και της εμπιστοσύνης στις συλλογικές πρωτοβάθμιες πρωτοβουλίες, η αξία της εργατικής αλληλεγγύης...

1. Πρόκειται για τον τίτλο μιας κινηματογραφικής ταινίας του Christian Rouaud που μέσω συνεντεύξεων με τους τότε κύριους πρωταγωνιστές καταγράφει την ιστορία της εξέγερσης των εργατών της LIP

Βλέπε και

- Jean Raguenes et Henri Burin des Roziers

«De mai 68 a LIP : Un dominicain au coeur des luttes» Editions «Karhala» 2008

- Serge Halimi «LIP, l'imaginationau pouvoir' Le Monde diplomatique http://www. Monde -diplomatique.fr/carnet/20007-03-20-LIP -«L epopee LIP»: De 1973 a ..2007 in http:cnt-ait.info/article.php3?id_article=1409

Και για μια αντιδραστική εκδοχή Jean Claude Sensemat «Comment j'ai sauve LIP» Εκδόσεις «Robert Lafont».

2. Οπου, μεταξύ άλλων, υποστήριζαν το κίνημα της LIP διανοούμενοι όπως ο Yves Montant, η Simone Signoret, ο Mouloudji, ο Leny Escudero, ο Maxime le Forestier, ο Jean Ferrat, οι Freres Jacques, και διανοούμενοι όπως ο Maurice Clavel, ο Georges Houdin, ο Andre Frossard, ο Roger Garaudy, ο Michel Foucault.

3. Ο Μάο δήλωνε για τους εργάτες της LIP «Αυτοί οι άξιοι εργάτες που διεξάγουν ένα υποδειγματικό αυτοδιαχειριστικό αγώνα», στο Jean Claude Sensemat «Comment j'ai sauve LIP» ό.π. σελίδα 49

Πτήσεις με κόστος - Οι ανεξέλεγκτες πτήσεις των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Πτήσεις με κόστος

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Οι ανεξέλεγκτες πτήσεις των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο εκτός των προβλημάτων που προκαλούν στην ασφάλεια της χώρας δημιουργούν και μείζον οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα, που χρειάζεται να εξοικονομήσει και το τελευταίο ευρώ για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς, η Αθήνα χάνει 4 εκατ. ευρώ ημερησίως από τα τέλη υπερπτήσης των πολιτικών αεροσκαφών, τα οποία καταλήγουν στην τσέπη της Αγκυρας. Αναλυτικότερα:

Σύμφωνα με τα πρακτικά σχετικών συσκέψεων μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών, Εθνικής Αμυνας και της ΥΠΑ, η Τουρκία με την πολιτική των ανεξέλεγκτων πτήσεων στο Αιγαίο εκδίδει παράνομα αγγελίες για δέσμευση μεγάλων περιοχών μέσα στο FIR Αθηνών και αποκόπτει, με επιλεκτικό τρόπο και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, τους κύριους αεροδιαδρόμους της διεθνούς εναέριας κυκλοφορίας στο FIR Αθηνών.

Με την ενέργεια αυτή η Αγκυρα επιτυγχάνει τα ακόλουθα οφέλη εις βάρος της Ελλάδας:

1 Με το κλείσιμο των δυο βασικών αεροδιαδρόμων (R-19 και G-18) που «διατρέχουν» το FIR Αθηνών, η εναέρια κυκλοφορία από την Ευρώπη προς τη Μέση Ανατολή, με επιστροφή, δεν διέρχεται μέσω του FIR Αθηνών αλλά μέσω του FIR Κωνσταντινούπολης και Αγκυρας. Αυτό έχει ως συνέπεια να χάνει η Ελλάδα 4 εκατ. ευρώ ημερησίως από τα τέλη υπερπτήσης των πολιτικών αεροσκαφών.

Κάθε αεροσκάφος το οποίο πετάει εντός του FIR Αθηνών πληρώνει 50 ευρώ για κάθε 60 ν.μ. Ετσι τα 2.500 και πλέον πολιτικά αεροσκάφη που χρησιμοποιούν καθημερινώς τους αεροδιαδρομους R19 και G18 στο FIR Αθηνών, συνολικής απόστασης 7.600 ν.μ. με επιστροφή, αναγκάζονται λόγω του κλεισίματος των αεροδιαδρόμων αυτών αλλά και για λόγους ασφάλειας να χρησιμοποιούν τους αντίστοιχους που διέρχονται από την Τουρκία. Ετσι εκατ. ευρώ ετησίως αντί να καταλήγουν στην Ελλάδα πάνε στις τσέπες των Τούρκων.

Η ενέργεια αυτή της Τουρκίας, που παγιώθηκε έναν μήνα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, είναι παράνομη, διότι ο ICAO απαγορεύει στις χώρες να εκδίδουν αγγελίες και να κλείνουν αεροδιαδρόμους σε FIR άλλων χωρών. Παρά ταύτα, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αντιδράσει μέχρι και σήμερα, παρά τις συνεχείς και πιεστικές εισηγήσεις που εκφράζονται κατά τη διάρκεια των συσκέψεων που προαναφέρθηκαν, για την καταγγελία της Τουρκίας στον ICAO βάσει του άρθρου 54 της Σύμβασης του Σικάγου.

2 Με την παράνομη έκδοση τουρκικών αγγελιών μέσα στο FIR Αθηνών, το κλείσιμο των αεροδιαδρόμων και τη δέσμευση των περιοχών για την εκτέλεση τουρκικών αεροναυτικών ασκήσεων για μεγάλα χρονικά διαστήματα, η Αγκυρα καθιστά το FIR Αθηνών επισφαλές και ασύμφορο για τις πτήσεις των πολιτικών αεροσκαφών και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο. Κατ' αυτόν τον τρόπο οι αεροπορικές εταιρείες αποφεύγουν το FIR Αθηνών και η εναέρια κυκλοφορία διοχετεύεται μέσω Τουρκίας, με βαριές συνέπειες για τα οικονομικά, εθνικά και πολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας.

3 Με την έκδοση αγγελιών για το FIR Αθηνών, η Τουρκία αναλαμβάνει αρμοδιότητες ελέγχου και έρευνας και διάσωσης, οι οποίες έχουν εκχωρηθεί στην Αθήνα με αποφάσεις του ICAO. Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής δείχνει να μη θέλει να αντιμετωπίσει το συνεχές πρόβλημα που δημιουργεί στη χώρα η Τουρκία και δεν αποφασίζει να αντιδράσει, παρ' ότι ο αεροπορικός έλεγχος του Αιγαίου, στο πλαίσιο του ICAO, αλλά και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ σε λίγο θα αποτελεί παρελθόν για την Αθήνα.

Υπενθυμίζεται ότι ήδη στο πλαίσιο του ICAO τα τουρκικά μαχητικά θα πετάνε ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η άμυνα της χώρας. Ετσι όμως η ασφάλεια των νήσων Λήμνος, Λέσβος, Αγ. Ευστράτιος, Σάμος, Κάλυμνος, Ικαρία, Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, Πάτμος, Κως Κάσος, Κάρπαθος, Ρόδος, Σαντορίνη, Χίος, Καστελόριζο, Θάσος, Σαμοθράκη και Ψαρά καθίσταται επικίνδυνα ευάλωτη, διότι με τις ανεξέλεγκτες πτήσεις των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο εκτός των άλλων, η Αγκυρα έχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Και, για να μη λείπει το κερασάκι από την τούρτα, την ώρα που ο πρωθυπουργός και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών μετέβαιναν στην Κωνσταντινούπολη στα μέσα της εβδομάδας, τα τουρκικά μαχητικά και ο στόλος είχαν θέσει σε ασφυκτικό κλοιό τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη και μάλιστα σε απόσταση 5,6 ν.μ. από τις ακτές. Αντίδραση δεν υπήρξε.

Χάνονται κατακτήσεις 100 χρόνων - Σύνοψη Εργατικής Νομοθεσίας

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Χάνονται κατακτήσεις 100 χρόνων

Του ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ

Κατακτήσεις 100 χρόνων, που αντανακλούν τους αγώνες των εργαζομένων από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, αναιρούνται μέσα σε λίγες μέρες υπό την πίεση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Προβλέψεις του μνημονίου γυρίζουν το χάρτη των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων έναν αιώνα πίσω. Μια ιστορική διαδρομή στις κοινωνικές κατακτήσεις αρκεί για να αποδείξει του λόγου το αληθές:

1 Τα πρώτα δείγματα εργατικής νομοθεσίας δίνονται αμέσως μετά την οικονομική και πολιτική κρίση και το κίνημα 1909. Τότε καθιερώθηκε η αργία της Κυριακής και ορισμένων εορτών. Τα θεμέλια της εργατικής νομοθεσίας τέθηκαν από τις κυβερνήσεις των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου από το 1911 έως το 1920. Ο συνδικαλισμός, κατά τα πρότυπα των αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών, αναγνωρίστηκε ως αναγκαία συνθήκη για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Με βάση την αντίληψη αυτή το Σύνταγμα του 1911 θέσπισε ένα φιλελεύθερο πλαίσιο λειτουργίας των εργατικών σωματείων και τη μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων. Στις μελέτες του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για την κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας (Γ. Κουζής, Δ. Κατσορίδας, Ν. Παλαιολόγος), στο αρχείο των νομικών τους υπηρεσιών και στις μελέτες που έχουν υποβάλει εργατολόγοι (Α. Καζάκος, Δ. Τραυλός-Τζανετάτος, Α. Μητρόπουλος, Τ. Πετρόπουλος κ.ά.) αποτυπώνονται οι κρίσιμες καμπές της εργατικής πολιτικής.

Εργάσιμη μέρα 8 ωρών

2 Το 1920 νομοθετείται η εργάσιμη ημέρα των 8 ωρών που εφαρμόστηκε πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1924, αρχικά για τους τυπογράφους της Αθήνας και τους μεταλλωρύχους του Λαυρίου. Σταδιακά μέχρι το 1936 καθιερώνεται σε όλους τους χώρους εργασίας, εκτός από τις υπηρεσίες του Δημοσίου. Σήμερα ξαναγυρίζουμε στην ελαστική εργασία.

3 Το 1920 ψηφίζεται και ο νόμος 2112 περί «καταγγελίας συμβάσεων υπαλλήλων, εργατών, υπηρετών» που ορίζει το χρόνο προειδοποίησης και το ποσό αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης και έκτοτε ίσχυε μέχρι τώρα χωρίς καμία αλλαγή. Με τις ρυθμίσεις αυτές αμβλύνθηκαν οι συγκρούσεις και παράλληλα εισήχθη η πρακτική των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τα συνδικάτα και τις εργοδοτικές ενώσεις για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και τις αμοιβές.

Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήθηκε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας το «συμβούλιο για την εργασία και την κοινωνική πρόνοια» με τη συμμετοχή των συνδικάτων και των εργοδοτικών οργανώσεων, αν και στην πορεία φάνηκε πως ο ρόλος του ήταν περισσότερο συμβολικός. Ιδιαίτερη θέση στο νομοθετικό έργο της περιόδου αυτής κατέχει η ρύθμιση της εργασίας των γυναικών και των παιδιών. Στις εκθέσεις του σώματος επιθεωρητών, που ιδρύθηκε το 1912.

4 Το κόστος εργασίας υπολογιζόταν γύρω στο 20 με 25% του συνολικού κόστους παραγωγής, το χαμηλότερο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπως αναφέρεται σε μελέτη του Ξ. Ζολώτα (1926), ως αποτέλεσμα της υπερπροσφοράς ανειδίκευτης εργασίας και της ανεξέλεγκτης εργασίας γυναικών και παιδιών. Ηταν τόσο χαμηλά τα ημερομίσθια ώστε να εγείρεται το ερώτημα μήπως τελικά αποτέλεσαν αντικίνητρο εκσυγχρονισμού της παραγωγής.

5 Την περίοδο του Μεσοπολέμου μπαίνουν και οι βάσεις για την κοινωνική ασφάλιση. Το 1922 ψηφίζεται ο νόμος περί «υποχρεωτικής ασφάλισης εργατών και υπαλλήλων» και το 1934 ο νόμος περί «ενιαίας κοινωνικής ασφαλίσεως». Ο νόμος αρχίζει να εφαρμόζεται τον Σεπτέμβριο του 1936, επί Ι. Μεταξά, με την ίδρυση του ΙΚΑ, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα δοκιμάστηκε η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Οι συγκρούσεις ήταν σφοδρές με αποκορύφωμα την αιματηρή καταστολή της εργατικής εξέγερσης της Θεσσαλονίκης. Λίγους μήνες μετά, την 4η Αυγούστου 1936, επιβάλλεται η δικτατορία, μία ημέρα πριν από τη γενική απεργία των συνδικάτων.

6 Μετά τον πόλεμο ιδρύεται υπουργείο Εργασίας και το Ταμείο Ανεργίας (1946), για να απορροφηθούν οι κοινωνικοί κραδασμοί και να περιοριστεί η επιρροή των αριστερών σωματείων. Τίθεται ξανά σε εφαρμογή το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων, κρατώντας πάντως η κυβέρνηση τον τελευταίο λόγο στη ρύθμιση των κατώτατων μισθών.

7 Οι εργατικές κινητοποιήσεις τη διετία 1964-65 φέρνουν την Ελλάδα πρώτη σε απεργίες σε όλο τον κόσμο. Οι διεκδικήσεις της περιόδου εκείνης έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των μισθών κατά 31,6% στην τριετία, την καθιέρωση του επιδόματος αδείας, καθώς και το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας σε αρκετούς κλάδους, τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης σε πολλά επαγγέλματα που χαρακτηρίστηκαν βαρέα και ανθυγιεινά ενώ με νόμο καθιερώνεται η 1η Μαΐου ως αργία.

8 Η χούντα διαλύει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και διορίζει στα συνδικαλιστικά όργανα ανθρώπους προσκείμενους στο καθεστώς.

9 Μετά το 1974 με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή επανέρχονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις.

10 Με το νόμο 1264/1982 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργεί το ν.330 της κυβέρνησης Καραμανλή για το λοκ-άουτ. Ακολούθησε η ψήφιση του νόμου για τον έλεγχο των ομαδικών απολύσεων (1387/1983), με τον οποίο τέθηκαν τα όρια που ισχύουν και σήμερα. Παράλληλα με τις συλλογικές συμβάσεις, που ορίζουν τους βασικούς μισθούς και τα μίνιμουμ ημερομίσθια, θεσμοθετούνται οι κλαδικές συμβάσεις με βελτιωμένες αμοιβές και παροχές για τους εργαζόμενους των βαρέων και ανθυγιεινών και των δημόσιων επιχειρήσεων.

Προσλήψεις στις ΔΕΚΟ

Επίσης, εισάγονται ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις μητέρες, τους πολύτεκνους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες και κοινωνικά κριτήρια με μοριοδότηση στις προσλήψεις δημόσιων υπαλλήλων και εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.

11 Το φθινόπωρο του 1985 το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης του Α. Παπανδρέου προκαλεί τη σφοδρή αντίδραση των συνδικάτων. Στις 11 Οκτωβρίου ανακοινώνεται υποτίμηση της δραχμής κατά 15%, περιορισμός της ΑΤΑ, περικοπές επιδομάτων και αυξήσεις τιμολογίων των δημόσιων οργανισμών.

Στις 19 Οκτωβρίου δημοσιεύεται το ΠΔ με το οποίο απαγορεύονται μισθολογικές αυξήσεις πάνω από την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης.

12 Το 1990 με το νόμο 1876 της οικουμενικής κυβέρνησης για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα, θεσπίζεται ο μηχανισμός μεσολάβησης και διαιτησίας (ΟΜΕΔ) που δίνει στους εργαζόμενους το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, ως έκφραση ενός κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού συμβολαίου.

Ολα αυτά λοιπόν που κατοχυρώθηκαν βήμα βήμα σε διάρκεια 100 χρόνων σήμερα κατεδαφίζονται με συνοπτικές διαδικασίες.

Πορτογάλος νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Adeus, Ζοζέ Σαραμάγκου

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

Ο πορτογάλος νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου, που έχασε προχθές τη μάχη για τη ζωή στα 88 του χρόνια, εξακολουθούσε ώς το τέλος, με κάθε ευκαιρία, να συστήνεται όχι μόνο ως άθεος αλλά και ως κομμουνιστής.

Δεν επρόκειτο όμως για μια ρομαντική του προσκόληση σ' ένα σύστημα που καταποντίστηκε κατά τον περασμένο αιώνα, όσο για μια δήλωση πίστης εκ μέρους του στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.

«Δεδομένου ότι οι δημοκρατίες δεν παίρνουν την απόφαση να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ίσως ένας καινούριος κομμουνισμός, αποκαθαρμένος από τα εγκλήματα και τις βιαιότητες του παρελθόντος, να καταφέρει να φέρει σε πέρας μια τέτοια αποστολή. Ας προσευχηθούμε γι' αυτό», έλεγε σε συνέντευξή του στην «Κ.Ε.» με αφορμή την παρουσία του στις εκδηλώσεις «Πάτρα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2006». Οσο για την «Ευρώπη των πολιτών», στα μάτια του Σαραμάγκου δεν ήταν παρά «μια κακόγουστη φάρσα, ένας μύθος για να κοιμόμαστε όρθιοι», στην εποχή όπου ο παγκόσμιος φιλελευθερισμός «είναι μια όχι και τόσο καινούρια μορφή του ολοκληρωτισμού».

Συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και στο λυκόφως της ζωής του οργισμένος μπλόγκερ, ο Ζοζέ Σαραμάγκου ήταν γόνος αγροτικής οικογένειας, η ανέχεια της οποίας τον οδήγησε να γραφτεί σε τεχνική σχολή, αντί για το κλασικό γυμνάσιο. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε για λίγο ως μηχανικός αυτοκινήτων και στη συνέχεια πέρασε στο χώρο των εκδόσεων ως δημοσιογράφος, μεταφραστής και βιβλιοκριτικός.

Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνική σκηνή με το μυθιστόρημα «Η γη της αμαρτίας» που εκδόθηκε μεσούσης της δικτατορίας του Σαλαζάρ, περνώντας μάλλον απαρατήρητο (1947), ενώ, αντίθετα, το πολύ μεταγενέστερο «Κατά Ιησούν Ευαγγέλιο» (1991) εξόργισε σε τέτοιο σημείο τα μέλη της κοινότητας των καθολικών της χώρας του, ώστε ν' απορριφθεί από την τότε συντηρητική κυβέρνηση της Πορτογαλίας η υποψηφιότητά του για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας και να μετακομίσει ο ίδιος οικογενειακώς στο νησί Λανθαρότε των Κανάριων Νήσων -εκεί όπου έμελλε ν' αφήσει και την τελευταία του πνοή.

Μέχρι να τιμηθεί με Νόμπελ το 1998 -κάτι που κανείς συμπατριώτης του δεν είχε καταφέρει έως τότε- τα σημαντικότερα έργα του Σαραμάγκου, πέρα από το «Κατά Ιησούν...», ήταν τα «Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις», «Η πέτρινη σχεδία», «Η ιστορία της πολιορκίας της Λισαβόνας», «Περί τυφλότητος» και «Ολα τα ονόματα». Μια σειρά από παραβολές, δηλαδή, «υποστηριγμένων από τη φαντασία, τη συμπόνια και την ειρωνεία», σύμφωνα με το σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας, μέσα από τις οποίες ο Σαραμάγκου «κάνει διαρκώς κατανοητό εκείνο το μέρος της πραγματικότητας που μας διαφεύγει».

Παρά το Νόμπελ και τη διεθνή αναγνώριση, ο πορτογάλος συγγραφέας αποδείχτηκε εξαιρετικά παραγωγικός και στη συνέχεια, και πάντα πρόθυμος να στηλιτεύσει τις παρεκτροπές των απανταχού ισχυρών. Στο λογοτεχνικό του σύμπαν ήρθαν να προστεθούν νέα αλληγορικά μυθιστορήματα, με την ίδια πάντα μακροπερίοδη πρόζα («Ο άνθρωπος αντίγραφο», «Περί φωτίσεως») ένα βιβλίο με τις παιδικές του αναμνήσεις καθώς και το «Τετράδιο», με ύλη αντλημένη από το προσωπικό του blog, με πρόλογο του Ουμπέρτο Εκο. Μια συλλογή κειμένων όπου αυτός ο «εκλεπτυσμένος υφαντουργός παραβολών» έθετε στο στόχαστρο από τον Μπερλουσκόνι ώς τον πάπα κι από τον Μπους ώς το κράτος του Ισραήλ.

Κύκνειο άσμα του Σαραμάγκου έμελλε να είναι ο «Κάιν» (2009). Μια νουβέλα με πρωταγωνιστές «τον Κάιν, τον Θεό και την ανθρωπότητα», που επίσης προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις από την Καθολική Εκκλησία και αναμένεται να εκδοθεί από τον «Καστανιώτη».

Νοσοκομείο «Αγιος Σάββας»: Δύο κόσμοι - Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Νοσοκομείο «Αγιος Σάββας»: Δύο κόσμοι

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου grousis@ath.forthnet.gr

Το πεπρωμένο μου, ή ακριβέστερα ως υλιστής που είμαι, το τσιγάρο, με οδήγησε να νοσηλεύομαι στον «Αγιο Σάββα». Η εμπειρία της ήδη τρίμηνης επαφής μου με αυτό με έκανε να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι στο νοσοκομείο συνυπάρχουν δύο αντικρουόμενοι κόσμοι.

Στον πρώτο ανήκει το προσωπικό -τουλάχιστον αυτό που έτυχε να γνωρίσω-, το οποίο από τους διευθυντές των κλινικών, το νοσηλευτικό προσωπικό, μέχρι τους τραυματιοφορείς δίνει καθημερινή μάχη, για την εξυπηρέτηση των ασθενών, τους οποίους αντιμετωπίζει με άψογη ο καθένας στον τομέα του ιατρική και τεχνολογική επάρκεια, με περίσσια ανθρωπιά, ασκώντας λειτούργημα και ξεπερνώντας τον ψυχρό επαγγελματισμό και κυρίως τη λογική του μονοθεϊσμού του Μαμωνά.

Από την άλλη έχουμε πέρα από τα λαμόγια που λυμαίνονται τα νοσοκομεία, όπως οι ίδιοι οι κυβερνώντες χρόνια τώρα καταγγέλλουν, δίχως όμως να τα θίγουν, τις εκάστοτε κυβερνήσεις, τους υπουργούς, τους κομισάριους τους διοικούντες, οι οποίοι ευθύνονται τόσο για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας του προσωπικού όσο και γενικότερα για τη συνειδητή υπόσκαψη του ΕΣΥ.

Ορισμένες αποσπασματικές εικόνες όπως τις ζω ως ασθενής αρκούν για να αποδείξουν του λόγου το αληθές:

- Β' Παθολογική Κλινική, όπου και νοσηλεύομαι. Γραφείο γιατρών περί τα 10 τετραγωνικά για 8 γιατρούς. Νοσηλευτικό προσωπικό στο όριο του βαθμού ασφαλείας.

- Πνευμονολογική κλινική: 30 τεραγωνικά για γιατρούς, νοσηλευτές και τα μηχανήματα του τμήματος.

- Β' Ακτινοθεραπευτικό: Γραφείο 10 τετραγωνικά, όπου οι 4 γιατροί δέχονται και τους ασθενείς τους.

- Κλινική ΩΡΛ: Δεν υπάρχει γραφείο ιατρών σε αυτήν, με συνέπεια να πρέπει να μεταφέρονται και οι ίδιοι και τα αναγκαία εργαλεία τους από τα εξωτερικά ιατρεία στα οποία στεγάζονται.

- Απογευματινά ιατρεία: Ενώ έπρεπε να είναι υποχρεωτικά και να εντάσσονται σε έναν αξιοπρεπή μισθό, είναι υπό διάλυση ακόμη και υπό την παρούσα μορφή τους, διότι η καθαρή αμοιβή των γιατρών ανά εξέταση που είναι μόλις 19 ευρώ λειτουργεί ως αντικίνητρο. Συνέπεια να μειώνονται με δραματικούς ρυθμούς οι γιατροί που επιθυμούν να συνεχίσουν, να μειώνονται τα έσοδα του νοσοκομείου και πιο ειδικά τα ποσά για αγορές μηχανημάτων που ήταν δυνατές από τα σεβαστά ποσοστά που αναλογούσαν στο νοσοκομείο.

- Οι αμοιβές των νοσηλευτών είναι περί τα 1.000 ευρώ, ενώ εδώ και πάνω από πέντε μήνες έχουν να πληρωθούν οι υπερωρίες του προσωπικού.

- Δεν υπογράφονται συμβάσεις για προσλήψεις ειδικευόμενων με συνέπεια να υπάρχουν σημαντικά κενά σε ιατρικό προσωπικό, ενώ οι νέοι γιατροί υποχρεώνονται να περιμένουν περί τα πέντε χρόνια για να ξεκινήσουν την ειδίκευσή τους.

- Παύση λειτουργίας των δύο από τους έξι κατά τα άλλα απαρχαιωμένους γραμμικούς επιταχυντές, που είναι απαραίτητοι για την ακτινοθεραπεία και αυτό στο κατ' εξοχήν αρμόδιο για αυτές τις περιπτώσεις ελληνικό νοσοκομείο, λόγω μη ανανέωσης των συμβάσεων των εργαζομένων σε αυτά!!!

- Λόγω μικρού αριθμού μηχανημάτων και συνεπαγόμενων ουρών αναμονής, που συχνά φτάνουν στους έξι μήνες -όταν στην κυριολεξία παίζονται ζωές ανθρώπων-, οι ασθενείς οδηγούνται στις ιδιωτικές κλινικές και αυτό, όπως είναι προφανές σε βάρος του Δημοσίου και δη των ταμείων.

- Οι ελλείψεις ακόμη και σε στοιχειώδη εξοπλισμό και φάρμακα κραυγαλέες, ενώ τα χαλασμένα μηχανήματα, τα σπασμένα καροτσάκια, τα τρύπια σεντόνια συμπληρώνουν την εικόνα.

Αν όλα αυτά και πόσα άλλα, που δεν έτυχε να πέσουν στην αντίληψή μου, δεν είναι συνειδητή επιλογή διάλυσης του ΕΣΥ και άμεσης ενίσχυσης των ιδιωτικών κλινικών έως και της ιδιωτικοποίησης του υπάρχοντος δημόσιου συστήματος, κάτι άλλωστε που αποτελεί θεμελιακή προτεραιότητα της νέας πραγματικής μας κυβέρνησης, δηλαδή της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και των ντόπιων Κουίσλιγκς, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;

Ενας κόσμος που μοχθεί για το δημόσιο σύστημα υγείας και ένας άλλος που το βεβηλώνει. Ιδού η εικόνα του «Αγίου Σάββα», που διαμόρφωσε ένας νοσηλευόμενος σε αυτό, που δίνει τη δική του μάχη ζωής, με συμμάχους εκείνους που ανήκουν στον πρώτο και αντίπαλους την αρρώστια του και εκείνους που ανήκουν στο δεύτερο.

Ο Γ. Καρατζαφέρης αναδεικνύεται σε «εξπέρ» στους κομματικούς διορισμούς στη Βουλή για τα «δικά του παιδιά»

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Χέρι χέρι και με τους διορισμούς.

Τι και εάν καταγγέλλει τις πρακτικές των άλλων κομμάτων; Ο Γιώργος Καρατζαφέρης αναδεικνύεται σε «εξπέρ» στους κομματικούς διορισμούς στη Βουλή για τα «δικά του παιδιά». Μάλιστα ακόμα και εν μέσω κρίσης ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ εξασφάλισε τους τελευταίους μήνες μια πολυπόθητη θέση εργασίας σε αρκετούς στενούς συνεργάτες του.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Στελέχη του κόμματος, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, δημοσιογράφοι του Τηλε-άστυ, του Ράδιο-άστυ και της εφημερίδας «Α1» είναι μεταξύ των «εκλεκτών».

Ορισμένοι από εκείνους που έχει βολέψει στη Βουλή με διάφορους τρόπους είναι οι παρακάτω:

*Κοκκίνου Κατερίνα: Διευθύντρια του πολιτικού γραφείου και εξ απορρήτων του προέδρου του ΛΑΟΣ, η οποία διορίστηκε ως δόκιμη υπάλληλος τον Φεβρουάριο του 2009.

*Παναγιωτακόπουλος Γιάννης: Πρόεδρος της νεολαίας του ΛΑΟΣ (ΝΕΟΣ), υποψήφιος ευρωβουλευτής το 2009. Διορίστηκε το Δεκέμβριο ως μετακλητός υπάλληλος.

*Καψιώτης Δημήτρης: Μέλος της Κ.Ε., μέχρι προτινος παρουσιαστής «πατριωτικών» εκπομπών στο Τηλε-άστυ και στο Ράδιο-άστυ και υποψήφιος βουλευτής στη Β' Αθήνας στις τελευταίες εκλογές. Ο διορισμός του ως μονίμου υπαλλήλου έγινε τον Ιανουάριο του 2010.

*Μπετζέλου Μαρία: Πρώην επικεφαλής του πολιτικού ρεπορτάζ στην «Α1», επίσης παρουσιάστρια πολιτικών εκπομπών σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, η οποία διορίστηκε σε προσωποπαγή θέση δοκίμου υπαλλήλου στις 26 Απριλίου του 2010, ενώ είχε ήδη προϋπηρεσία στη Βουλή 16 μήνες.

*Σκανδαλάκης Αντώνης: Γιος του απόστρατου Κωνσταντίνου Σκανδαλάκη, αντιπροέδρου του ΛΑΟΣ, άμεσου συνεργάτη του Γ. Καρατζαφέρη και ανθρώπου που διαχειρίζεται το κομματικό ταμείο. Μπήκε στη Βουλή στις αρχές του 2009, προσελήφθη ως μετακλητός το Νοέμβριο του ίδιου έτους και διορίστηκε σε προσωποπαγή θέση δόκιμου υπαλλήλου τον Μάρτιο του 2010.

*Κακούρος Κώστας: «Κουμάντο» στον τηλεοπτικό σταθμό του κ. Καρατζαφέρη, επαναπροσελήφθη βάσει της ρύθμισης Σιούφα ως μετακλητός υπάλληλος τον Νοέμβριο του 2009, αφού είχε παραιτηθεί λόγω της διάλυσης της Βουλής τον Σεπτέμβριο. Τον Απρίλιο του 2010 διορίστηκε ως δόκιμος υπάλληλος.

*Τζιτζώκος Ζήσης: Αρχισυντάκτης της «Α1», στέλεχος του γραφείου Τύπου του ΛΑΟΣ, διορίστηκε ως μόνιμος υπάλληλος στις 17 Φεβρουαρίου του 2010.

*Μακρής Ιωάννης: Δικηγόρος, υποψήφιος του ΛΑΟΣ στη Β Θεσσαλονίκης το 2007 και στην Ευρυτανία το 2009. Κατέλαβε προσωποπαγή θέση δόκιμου υπαλλήλου στις 26 Απριλίου του 2010.

*Μαριόλης Παναγιώτης: Αναπληρωτής γραμματέας Οργανωτικού του κόμματος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Διορίστηκε ως δόκιμος υπάλληλος στις 16 Απριλίου του 2010.

*Αναγνώστου Κωνσταντίνος: Γιος της Ελένης Αναγνώστου, διευθύντριας οικονομικών του κόμματος. Δόκιμος υπάλληλος, βάσει του ΦΕΚ 205/2010.

Δεν είναι όμως μόνο η Βουλή. Και τις θέσεις των μετακλητών υπαλλήλων στον ΛΑΟΣ κατέλαβαν κομματικά στελέχη. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, δεκατρείς από τους περιφερειάρχες του ΛΑΟΣ (κάποιοι και υποψήφιοι στα κομματικά ψηφοδέλτια) έχουν καταλάβει τις θέσεις αυτές. Πρόκειται για τους Δέτση Γιάννη, Γαϊτάνη Φώτη, Τσιάπη Ακη, Χαραλαμπίδη Μιχάλη, Μπέση Δημήτρη, Δήλαρη Παναγιώτη, Στεργιέλη Γιάννη, Φιλιππόπουλο Στάθη, Κοκκώνη Νεκτάριο, Καλογερούδη Ιωάννα, Διαμαντίδου Βάσω, Θανάσουλα Λάμπρο και Ζαφειρόπουλο Λάμπρο.

Οι μεθοδεύσεις αυτές μπορεί να μην παραβιάζουν το νόμο, δεν παύουν όμως να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Τα αρνητικά σχόλια περισσεύουν ακόμη και στο εσωτερικό του ΛΑΟΣ. «Με την πρακτική αυτή ο πρόεδρος παραβιάζει τις αρχές της αξιοκρατίας και της ισότητας που ο ίδιος διακηρύσσει» λέει στέλεχος του κόμματος, προσθέτοντας ότι σε περιόδους όπως η σημερινή όλοι οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί.

ΤΑΣΟΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

Ο Μητσοτάκης και οι ρίζες της διαπλοκής - Επιστολή Κεφαλογιάννη

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑΝΝΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ Ε.»

Ο Μητσοτάκης και οι ρίζες της διαπλοκής.

Μεθόδευση Μητσοτάκη για την παραίτηση της οικουμενικής κυβέρνησης σε χρόνο που θα του έδινε το περιθώριο να ρυθμίσει ένα «σοβαρό θέμα» και με τρόπο που η παραίτηση αυτή δεν θα συνδέεται με την προμήθεια των 47.000 ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ με απευθείας ανάθεση στη Siemens και την Intracom, αποκαλύπτει ο Γ. Κεφαλογιάννης.

Με επιστολή του στην «Κ.Ε.» ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών στην κυβέρνηση Ζολώτα πρώτη φορά φέρνει στο φως το παρασκήνιο της συνάντησής του με τον Κ. Μητσοτάκη και αναφέρει ότι ο τότε αρχηγός της Ν.Δ. του ζήτησε να μην ανακοινώσει την παραίτησή του, επειδή, όπως λέει, «ήθελε να ρυθμίσει ένα σοβαρό θέμα». «Η μεθόδευση που έκανε, ήταν να εμφανίσει την παραίτηση της κυβέρνησης από άλλη αιτία και όχι με αφορμή τις προμήθειες του ΟΤΕ», προσθέτει ο κ. Κεφαλογιάννης (η κυβέρνηση Ζολώτα παραιτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1989, όταν και τα τρία κόμματα που τη στήριζαν, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός της Αριστεράς, απέσυραν την εμπιστοσύνη τους λόγω διαφωνιών για τις κρίσεις στις ένοπλες δυνάμεις και το φορολογικό).

Το μεγάλο ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Ποιο ήταν το «σοβαρό θέμα» που ήθελε να ρυθμίσει ο Κ. Μητσοτάκης πριν πέσει η κυβέρνηση; Ο Γ. Κεφαλογιάννης σημειώνει ότι «αν ο λαός γνώριζε ότι η παραίτηση της κυβέρνησης έγινε λόγω του ότι οι τρεις αρχηγοί επενέβησαν στο θέμα προμήθειας ψηφιακού υλικού στον ΟΤΕ θα ήταν ένας κόλαφος για το πολιτικό σύστημα» και καταγγέλλει ότι «τότε ξεκίνησε η μεγάλη διαπλοκή του πολιτικού συστήματος, η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα».

Η επιστολή του Γ. Κεφαλογιάννη έχει ως εξής:

«Επειδή η έγκριτη εφημερίδα σας είχε στο φύλλο της Κυριακής κύριο θέμα, πολυσέλιδο ρεπορτάζ, το σκάνδαλο της Siemens και στο οποίο αναφέρετο το όνομά μου, για την πληρέστερη πληροφόρησή σας και μόνο για την αλήθεια σάς γνωρίζω τα ακόλουθα.

Η συμμετοχή μου ως υπουργού αναπληρωτή Μεταφορών και Επικοινωνιών στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα μ' έφερε διαχειριστή της προμήθειας 470.000 ψηφιακών παροχών στον ΟΤΕ από τις εταιρείες Siemens και Intracom με απευθείας ανάθεση, χωρίς δηλαδή να έχει προηγηθεί ο απαιτούμενος διεθνής διαγωνισμός. Η διαδικασία απευθείας ανάθεσης των προμηθειών ψηφιακής τεχνολογίας από Siemens και Intracom στον ΟΤΕ αποκτούσε μονοπωλιακό χαρακτήρα και αυτό κατέστη δυνατόν ύστερα από μακροχρόνια προσπάθεια των εταιρειών με το δ.σ. του ΟΤΕ κατά τα προηγούμενα χρόνια. Γεγονός που επιβεβαιώνεται και σήμερα από την μονοπωλιακή προμήθεια του ΟΤΕ από τις παραπάνω εταιρείες.

Επειδή υπήρχε μεγάλο και αναμενόμενο ενδιαφέρον και από άλλες μεγάλες εταιρείες παραγωγής ψηφιακής τεχνολογίας γιατί το αντικείμενο ήταν μεγάλο και τα οικονομικά μεγέθη τεράστια, υπήρξε μια δημόσια αντιπαράθεση στα μέσα ενημέρωσης που πολλά μιλούσαν για σκάνδαλο. Αντιδράσεις ακόμη υπήρξαν από συνδικαλιστές και άλλους παράγοντες που υποστήριζαν ότι η διαδικασία απευθείας ανάθεσης ήταν αντίθετη με τις διατάξεις του νόμου περί προμηθειών από το εξωτερικό.

Ετσι, θεώρησα σωστό να πάω το θέμα στο υπουργικό συμβούλιο. Το υπουργικό συμβούλιο έλαβε ομόφωνη απόφαση μετά από εισήγησή μου, την οποία και σας εσωκλείω, να σταματήσει κάθε διαδικασία διαπραγμάτευσης με τις παραπάνω προμηθεύτριες εταιρείες και να διενεργηθεί νέος διαγωνισμός που θα διασφάλιζε τη διαφάνεια και το δημόσιο συμφέρον.

Το υπουργικό συμβούλιο στην ομόφωνη απόφασή του είχε ορίσει μια τριμελή επιτροπή από τους Κεφαλογιάννη, Θέμελη και Γεννηματά να παρακολουθήσει την υλοποίηση της απόφασής του.

Πρέπει να τονιστεί ότι όχι μόνο ήταν παράνομη η απευθείας ανάθεση των ψηφιακών παροχών από τις εταιρείες Intracom και Siemens αλλά και οι τιμές τους ήταν διπλάσιες ή ακόμα και τριπλάσιες από τις τιμές των ψηφιακών παροχών που υπήρχαν στη διεθνή αγορά.

Τριμερής συναίνεση

Οταν παρά ταύτα αγνοώντας την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου το Δ.Σ. του ΟΤΕ με τη συναίνεση των τριών πολτικών αρχηγών υπέγραψε τις προμήθειες από τις εταιρείες Siemens, Intracom και το πληροφορήθηκα, επισκέφθηκα τον Γιώργο Γεννηματά, που το υπουργείο Συντονισμού ήταν δίπλα στο υπουργείο Μεταφορών, τον ενημέρωσα για τις εξελίξεις και του τόνισα ότι πηγαίνω να υποβάλω την παραίτησή μου στον πρωθυπουργό.

Μου είπε ότι η παραίτησή μου θα οδηγήσει σε παραίτηση όλης της κυβέρνησης αλλά δεν μπορούσε παρά να σεβαστεί τη θέση μου.

Εν συνεχεία επισκέφθηκα τον πρωθυπουργό, στον οποίο ανέφερα ότι ύστερα από την τροπή που πήρε η προμήθεια των ψηφιακών παροχών από τον ΟΤΕ αγνοώντας μάλιστα ομόφωνη απόφαση υπουργικού συμβουλίου, δεν μπορούσα να παραμείνω άλλο στη θέση μου και έτσι του υπέβαλα την παραίτησή μου. Προσπάθησε να με μεταπείσει, αλλά του ανέφερα ότι η απόφασή μου είναι οριστική και αμετάκλητη και αφού τον ευχαρίστησα για την τιμή που μου έκανε και τη συνεργασία μας, αποχώρησα. Με τον Κώστα Μητσοτάκη δεν είχα επικοινωνήσει και όταν του γνώρισε ο Ζολώτας την παραίτησή μου, άρχισε να με αναζητά παντού. Τελικά ύστερα από αρκετή ώρα επικοινωνήσαμε και με παρακάλεσε να περάσω από το γραφείο του, πράγμα που έκανα.

Με παρακάλεσε και εκείνος να ανακαλέσω την απόφασή μου και να μην παραιτηθώ, αλλά του απάντησα ότι αυτό δεν το συζητώ, αφού ήδη την είχα υποβάλει στον πρωθυπουργό. Τότε ο Μητσοτάκης με παρακάλεσε να μην ανακοινώσω την παραίτησή μου γιατί ήθελε να ρυθμίσει ένα σοβαρό θέμα.

Η μεθόδευση που έκανε ήταν να εμφανίσει την παραίτηση της κυβέρνησης από άλλη αιτία και όχι με αφορμή τις προμήθειες στον ΟΤΕ. Διότι αν ο λαός γνώριζε ότι η παραίτηση της κυβέρνησης έγινε λόγω του ότι οι τρεις αρχηγοί επενέβησαν στο θέμα προμήθειας ψηφιακού υλικού στον ΟΤΕ θα ήταν ένας κόλαφος για το πολιτικό σύστημα και αυτό δεν ήθελε να συμβεί σε καμία περίπτωση.

Δυστυχώς τότε ξεκίνησε η μεγάλη διαπλοκή του πολιτικού συστήματος, η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα. Ο ελληνικός λαός απαιτεί να δοθεί τέλος σ' αυτή την αμαρτωλή ιστορία που εκθέτει διεθνώς τη χώρα και το πολιτικό σύστημα».

Mayo, όπως Μητσοτάκης...

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Mayo, όπως Μητσοτάκης

Η υπόθεση της περιβόητης λιβεριανής off shore Mayo μοιάζει με εκείνες τις βόμβες που, ενώ έχουν πέσει (εδώ και χρόνια), δεν έχουν εκραγεί ακόμα. Αυτή τη φορά είναι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens, Παντελής Οικονόμου, που την επαναφέρει στο προσκήνιο.

Τρεις φάκελοι με νέα στοιχεία για τις σχέσεις της λιβεριανής εταιρείας με τη Siemens από τα χρόνια του Επίτιμου βρίσκονται στα χέρια βουλευτών.

Αύριο αναμένεται να ζητήσει τη διερεύνηση ενδεχόμενης σχέσης της με τη Siemens και το κομματικό ταμείο της Νέας Δημοκρατίας, όταν πρόεδρός της ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Την περασμένη Τετάρτη, μάλιστα, κατέθεσε τρεις φακέλους με δημοσιεύματα, αλλά και νέα στοιχεία, όπως αναφέρει, τα οποία έχουν σχέση με τη Mayo και τη Siemens (αντίγραφα λογαριασμών που σχετίζονται με τη Mayo και τη Ν.Δ., στοιχεία από τη σχετική δικογραφία κ.ά.).

Παρά το μελάνι που έχει χυθεί για τη Mayo, την πολιτική αναστάτωση και τις διενέξεις (ακόμα και δικαστικές) που έχουν προκληθεί, ουδέποτε άνοιξαν οι λογαριασμοί της, ώστε να αποδειχθεί ποιος πραγματικά ήταν ο ρόλος της. Στην πολιτική σκηνή μόνο ο Κώστας Λαλιώτης επέμενε για χρόνια να καταγγέλλει τη λιβεριανή off shore, αλλά χωρίς να συγκινεί ιδιαίτερα τη Δικαιοσύνη. Ακόμα και ο εισαγγελέας Δ. Παπαγγελόπουλος, που ανέλαβε να διερευνήσει την υπόθεση, παρέλειψε να ανοίξει τον διαβόητο λογαριασμό.

Οι φάκελοι που προσκόμισε ο Π. Οικονόμου στην Εξεταστική περιέχουν και δημοσιεύματα της «Ε». Ενα από αυτά, στις 29 Νοεμβρίου 2008, παρουσίαζε έγγραφο που αποκάλυπτε ότι λογαριασμός της Mayo στην τράπεζα Royal Bank of Scotland διαβιβάστηκε από τους επικεφαλής της Siemens Ελλάδας στους διαχειριστές των μαύρων ταμείων της Siemens Μονάχου, για να καταθέσουν σε αυτόν χρήματα.

Σύμφωνα με άλλο ρεπορτάζ της «Ε» που θα παρουσιαστεί επίσης αύριο στην Εξεταστική: «Οι διαχειριστές του Μονάχου υποστηρίζουν ότι αποδέσμευσαν προς τη Mayo, από το 1990, έξι εμβάσματα ύψους 20 εκατομυρίων μάρκων».

Γιατί η Δικαιοσύνη όμως δεν επεδίωξε ποτέ το άνοιγμα των λογαριασμών της Mayo που θα φώτιζαν την αλήθεια; Αυτό είναι το δεύτερο ζήτημα που θέτει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ αύριο στη Βουλή: «Πρέπει οι αρμόδιοι να μας απαντήσουν γιατί η Δικαιοσύνη δεν έκανε τη δουλειά της. Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας, αλλά και ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς πρέπει να απαντήσουν για να φανεί τίνος μεθόδευση ήταν η αποφυγή του ανοίγματος των λογαριασμών της Mayo» δηλώνει.

Να σημειωθεί ότι στις 11-1-2009 ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ τότε, είχε δηλώσει ότι «υπήρχε συνεχής ροή χρημάτων από τον τροφοδότη λογαριασμό της Mayo στον ειδικό λογαριασμό της Ν.Δ.».

siouti@enet.grBAΣIΛIKH ΣΙΟΥΤΗ

Βίοι παράλληλοι Siemens-Intracom

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Βίοι παράλληλοι Siemens-Intracom

Του ΘΑΝΟΥ ΤΣΙΡΟΥ

Στενές επαφές για περισσότερα από 20 χρόνια διατηρούσε με τη Siemens ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος σύντομα αναμένεται να βρεθεί ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο του «μαύρου χρήματος».

Εκτός από τη στενή συνεργασία στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, η Siemens ήταν και χορηγός στον Ολυμπιακό.

Σε αυτές τις δύο δεκαετίες, Siemens και Intracom μοιράστηκαν προμήθειες του ΟΤΕ ύψους τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ, συνεργάστηκαν ως κοινοί μέτοχοι στην εταιρεία Siemens Τηλεβιομηχανική αλλά και στη θυγατρική του ΟΤΕ Hellascom, ενώ... συναντήθηκαν και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, καθώς επί σειρά ετών η Siemens ήταν βασικός χορηγός της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ιδιοκτησίας Σ. Κόκκαλη.

Οι προγραμματικές συμφωνίες του ΟΤΕ έφεραν στα ταμεία της Siemens και της Intracom ποσά ύψους 560 δισ. δραχμών ή 1,65 δισ. ευρώ. Μάλιστα, εκτιμάται ότι, μαζί με τις «επεκτάσεις» που έγιναν στις συμβάσεις ειδικά μετά το 1997, το συνολικό ποσό ανήλθε τελικώς περίπου στα 2 δισ. ευρώ, με την Intracom να αντλεί περίπου 1,1 δισ. ευρώ και τη Siemens να απορροφά περίπου 889 εκατ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επεκτάσεις έφτασαν έως και το 2005. Μια από τις επεκτάσεις ήταν και αυτή που αφορούσε την τεχνική υποστήριξη του δικτύου του ΟΤΕ από την Intracom και τη Siemens. Πρόκειται για τη συμφωνία που οδηγεί τον σημερινό επικεφαλής του ΟΤΕ Παναγή Βουρλούμη στο δικαστήριο, όπου και θα αντιμετωπίσει κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για υπερκοστολογήσεις.

Οι δύο εταιρείες δεν πήραν τις προμήθειες του ΟΤΕ μόνο επί ελληνικού εδάφους. Συμβόλαια έκλεισαν και με τις θυγατρικές του οργανισμού τηλεπικοινωνιών εκτός Ελλάδος. Κυρίως στη Ρουμανία και στη θυγατρική του ΟΤΕ Romtelecom, η οποία εξαγοράστηκε το 1998 έναντι 675 εκατ. δολαρίων αλλά και στην Armentel, τον τηλεπικοινωνιακό οργανισμό της Αρμενίας.

Οι ψηφιακές παροχές

Η πρώτη απόφαση να ανατεθούν οι ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ στην Intracom και της Siemens, ελήφθη τον Σεπτέμβριο του 1986. Δύο χρόνια αργότερα, οι δύο εταιρείες μοιράστηκαν τα πρώτα 84.000 κυκλώματα και 20.000 παροχές. Από τότε και μέχρι το τέλος του 2002, οι δύο εταιρείες ανέλαβαν να προμηθεύσουν τον ΟΤΕ με τουλάχιστον έξι εκατομμύρια παροχές.

Το 1997 υπεγράφη η μεγάλη προγραμματική συμφωνία (με τον περίφημο αριθμό 8002) του ΟΤΕ, η οποία αφορούσε την παροχή τριών εκατομμυρίων παροχών έναντι 130 δισ. δραχμών ή 380 εκατ. ευρώ. Είναι η συμφωνία για την οποία η Siemens εμφανίζεται να έχει βγάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ από τα «μαύρα ταμεία» της προκειμένου να εξασφαλίσει τη δουλειά. Με τη συγκεκριμένη σύμβαση συνδέονται και τα ποσά που κατέληξαν σε τραπεζικό λογαριασμό του πρώην υπουργού Μεταφορών Τάσου Μαντέλη.

Η Intracom και η Siemens συναντήθηκαν -και μάλιστα ως μέτοχοι- στα διοικητικά συμβούλια δύο εταιρειών. Στη Siemens Τηλεβιομηχανική, για παράδειγμα, Intracom και Siemens βρέθηκαν να κατέχουν πακέτο 41% των μετοχών η καθεμία. Αρχικά η Intracom ήλεγχε το 22% της εταιρείας και η Siemens το 60%. Το 2003, η Siemens μεταβίβασε πακέτο μετοχών 18%, με αποτέλεσμα οι δύο εταιρείες να βρεθούν ισοδύναμες στο μετοχικό κεφάλαιο της Τηλεβιομηχανικής. Μάλιστα, η Intracom επιχείρησε να εξαγοράσει το σύνολο των μετοχών. Η συμφωνία είχε προχωρήσει, αλλά ναυάγησε την τελευταία στιγμή.

Από αυτές τις διαπραγματεύσεις ήρθαν στο προσκήνιο και οι στενές επαφές που είχε ο Σ. Κόκκαλης με στελέχη της Siemens. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος της Siemens, Φόλκερ Γιουνγκ, ο οποίος μετά τη λήξη της συνεργασίας του με τη γερμανική Siemens πήρε μετεγραφή στην Intracom.

Η δεύτερη εταιρεία στην οποία συναντήθηκαν Intracom και Siemens ήταν η Hellascom, θυγατρική του ΟΤΕ (οι δύο εταιρείες κατείχαν πακέτα μετοχών ύψους 14%, πριν ο ΟΤΕ αποφασίσει να εξαγοράσει τα μειοψηφικά ποσοστά τον Ιούνιο του 2005). Ηταν μια οξύμωρη συμμαχία, καθώς ο ΟΤΕ είχε βρεθεί να συνεταιρίζεται με τους δύο βασικούς προμηθευτές του.

Τέλος, Siemens και Σ. Κόκκαλης συνεργάστηκαν ακόμη και στο χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς από τον Ιούνιο του 2000 και για πολλά χρόνια, η Siemens ήταν βασικός χορηγός του Ολυμπιακού.