Tο παρακράτος από το 1936 που γεννήθηκα (δικτατορία Μεταξά) μέχρι σήμερα το συναντώ πάντα μπροστά μου, όπως και άλλοι Ελληνες, χιλιάδες, και το συνάντησε και η κόρη μου, στην πλατεία Συντάγματος και την έστειλε στο νοσοκομείο.

Παραπληροφόρηση από το υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη»

Το παρακράτος από το 1936 που γεννήθηκα (δικτατορία Μεταξά) μέχρι σήμερα το συναντώ πάντα μπροστά μου, όπως και άλλοι Ελληνες, χιλιάδες, και το συνάντησε και η κόρη μου Μαρία Κασόλα, αρχιτέκτων, στην πλατεία Συντάγματος και την έστειλε στο νοσοκομείο.

Αυτό το κράτος-παρακράτος δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται. Είτε στην κυβέρνηση ήταν η Δεξιά, είτε το Κέντρο, είτε μετά η Νέα Δημοκρατία, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε φυσικά και η δικτατορία του 1967. Αυτό το παρακράτος με τα χρόνια οργανώθηκε και... νομιμοποιήθηκε σε μέγιστο βαθμό ως κράτος-παρακράτος: κλεψιάς, ρεμούλας, μίζας, σκανδάλων, ομολόγων, χρηματιστηρίου, Ζίμενς, Βατοπεδίου, φοροδιαφυγών, φοροκλοπών, χαλασμένων τανκ, αεροπλάνων, παραπαιδείας, παρα-δικαστικών, εργολάβων, κουμπάρων, νταβατζήδων, λαμογιών κ.λ.π. Μέχρι να οδηγήσει τον τόπο μας στο ΔΝΤ να μας... σώσει! Αυτό λοιπόν το κράτος-παρακράτος συνάντησε και η κόρη μου στην πλατεία Συντάγματος, στις 6-6-2010 το βράδυ, μαζί με χιλιάδες Αθηναίους (σε συγκέντρωση πένθους-διαμαρτυρίας για κείνους τους τρεις ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στην Τράπεζα της Μαρφίν), δεχόμενη απροκάλυπτα και χωρίς να προκαλέσει τις εκεί δυνάμεις της Αστυνομίας κατευθείαν βολή στο κεφάλι από βόμβα κρότου-λάμψης, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή της. Γι' αυτήν την εγκληματική πράξη κατατέθηκε στη Βουλή επερώτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και ιδού τώρα πόσο «υπεύθυνα» και πόσο «σοβαρά» αυτό το κράτος-παρακράτος απάντησε ως υπουργείο Προστασίας του Πολίτη στους επερωτώντες.

«Κατά την διάρκεια της απομάκρυνσης εξακοσίων ατόμων στις 9.20 [είχε τελειώσει και είχε ήδη διαλυθεί η διαμαρτυρία των Αθηναίων] και για την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των αστυνομικών, καθώς οι επιθέσεις από μερίδα διαδηλωτών [«μερίδα διαδηλωτών», γλώσσα λανθάνουσα και βλακώδης την αλήθεια ομολογεί] συνεχίζονταν με σφοδρότητα, οι αστυνομικοί προέβησαν σε περιορισμένη χρήση δακρυγόνων και μιας χειροβομβίδας κρότου-λάμψης, τηρουμένων των γενικών αρχών νομιμότητας και αναλογικότητας. Σχετικά με τον τραυματισμό της αναφερομένης στην ερώτηση, σας πληροφορούμε ότι κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας του Αστυνομικού Τμήματος Συντάγματος με το γραφείο κίνησης του νοσοκομείου "Ευαγγελισμός" δεν προέκυψε εισαγωγή ατόμου με τα στοιχεία της συγκεκριμένης γυναίκας. Το εν λόγω περιστατικό δεν έγινε αντιληπτό από τους αστυνομικούς». Ούτε βέβαια αντιληπτό και από το αστυνομικό όργανο που σκόπευσε την κόρη μου στο κεφάλι. Ποιο όργανο όμως ήταν αυτό που έριξε τη βόμβα; Ποιος ή ποιοι χρεώθηκαν τις βόμβες κρότου-λάμψης; Κουβέντα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Πώς τώρα, ενώ κατά την αστυνομία μόνο μια βόμβα κρότου-λάμψης ρίχτηκε, τραυματίστηκαν τουλάχιστον άλλοι τρεις πολίτες και μάλιστα σοβαρά, κουβέντα το υπουργείο. Ετσι λοιπόν κατά το υπουργείο η κόρη μου δεν εβλήθη ποτέ. Και ποτέ δεν πήγε στον «Ευαγγελισμό». Αλλο τώρα αν υπάρχουν οι μάρτυρες. Και άλλο αν υπάρχουν παραστατικά του νοσοκομείου ότι κατέφυγε σ' αυτό και διαπιστώθηκε η ζημιά στην ακοή της, στα μαλλιά της, στην ωμοπλάτη της. Βέβαια το υπουργείο στην απάντησή του μας λέει ότι «θα διαλευκάνει την όλη υπόθεση» και θα μας απαντήσει. Αναμείνατε στο ακουστικό σας.

Α, ρε Χρυσοχοΐδη, υπουργέ Προστασίας του Πολίτη, τυχερέ άνθρωπε, σκίζεις! Α, ρε Βούγια, υφυπουργέ, που σε κουβάλησε και σένα η Αριστερά στις πλάτες της! Α, ρε Κώστα Καραμανλή, επανιδρυτή του κράτους! Που από ομιλητικότατος που ήσουν έγινες μουγκότατος και κουφότατος! Α, ρε Σαμαρά, αναμορφωτή της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης Ν.Δ.! Α, ρε Γιωργάκη Παπανδρέου, «αντιεξουσιαστή» εσύ «στην εξουσία», που πονάς τόσο πολύ φουκαρά μου για την πατρίδα! Αν όλους σας -και πόσους άλλους ακόμα- σας στύψει κανείς θα βγάλει άραγε μια σταγόνα ήθους, πολιτισμού, ευθύνης και ανδρείας για τον τόπο μας; Και θα βρεθούν άραγε ποτέ τα δικά σας τα παιδιά στους δρόμους και στις πλατείες μήπως και ανασάνει κάποτε αυτός ο έρμος ο τόπος μας; Οχι βέβαια. Να μείνει ο τόπος μας χωρίς διαδόχους σωτήρες; Να μείνει το κράτος-παρακράτος μας χωρίς τη συνέχειά του; Αλίμονο!

Καημένε δεκαπεντάχρονε Αλέξανδρε Γρηγορόπουλε, τι να πει κανείς που σου έσβησαν τη ζωή και υβρίζεται στο δικαστήριο η μνήμη σου...


Προεκτάσεις του συγγραφέα ΜΗΤΣΟΥ ΚΑΣΟΛΑ

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31/07/2010&s=proektaseis