Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Από 01/01/2008 αρχίζει η επιβολή του ενιαίου τέλους στην ακίνητη περιουσία κ.α.

Ενίσχυση στα... κρατικά ταμεία
Από 1η Ιανουαρίου 2008 αρχίζει η επιβολή του ενιαίου τέλους στην ακίνητη περιουσία.
Τομή του νέου τρόπου φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας που ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης παρουσίασε στις 13 Δεκεμβρίου 2007, θεωρείται η επιβολή από την 1η Ιανουαρίου 2008 του ενιαίου φόρου ακινήτων (ΕΤΑΚ).
Μεγάλη αλλαγή αποτελεί ακόμη η κατάργηση του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ). Η ρύθμιση αυτή, που ευνοεί κυρίως μεγαλοϊδιοκτήτες και εύπορους φορολογούμενους, προκάλεσε την αντίδραση της Αντιπολίτευσης.
Με ιδιαίτερη προσοχή αντιμετωπίζει το νέο νομοσχέδιο την πρώτη κατοικία, η οποία απαλλάσσεται -υπό όρους- από το φόρο μεταβίβασης, καθώς και από το ΕΤΑΚ.
Επιπλέον, μειώνονται δραστικά ο φόρος κληρονομιάς και γονικής παροχής για συγγενείς α' και β' βαθμού με την αντικατάστασή τους από εφάπαξ τέλος 1%, ενώ δεν αλλάζει το καθεστώς για τους μακρινούς συγγενείς και τις δωρεές.
Τα βασικά σημεία
Ενιαίο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας:
θεσπίζεται από το 2008 και σε ετήσια βάση, ενιαίο τέλος στην ακίνητη περιουσία (ΕΤΑΚ) που έχουν φυσικά και νομικά πρόσωπα την 1η Ιανουαρίου κάθε έτους και βρίσκονται στην Ελλάδα.
Ο συντελεστής βάσει του οποίου θα υπολογίζεται το ενιαίο τέλος (ΕΤΑΚ) ορίζεται σε 0,1% για τα ακίνητα φυσικών προσώπων, σε 0,6% για τα ακίνητα νομικών προσώπων και σε 0,1% για τα ιδιοχρησιμοποιούμενα ακίνητα για την παραγωγή ή την άσκηση εμπορικής δραστηριότητας νομικών προσώπων.
Στην έννοια της ακίνητης περιουσίας περιλαμβάνονται τα εμπράγματα δικαιώματα πλήρους ή ψιλής κυριότητας ή επικαρπίας σε ακίνητα, καθώς και το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης κατοικίας ή επαγγελματικής στέγης, θέσεων στάθμευσης, αποθηκευτικών χώρων και πισίνας.
Απαλλάσσονται από το τέλος η κύρια κατοικία έως 200 τ.μ. ή αντικειμενικής αξίας έως 300.000 ευρώ. Η απαλλαγή αυτή δεν χορηγείται σε φυσικά πρόσωπα που κατοικούν στην αλλοδαπή.
Ειδικά για το 2008, σε ότι αφορά τα φυσικά πρόσωπα, απαλλάσσεται από το ΕΤΑΚ η κατοικία με τη μεγαλύτερη αξία, ανεξαρτήτως αν αυτή είναι κύρια. Από το 2009, όμως, αυτό αλλάζει, καθώς ο φορολογούμενος οφείλει μέσα στο 2008 να γνωστοποιήσει στην εφορία ποιο ακίνητο χρησιμοποιεί ως κύρια κατοικία.
Από το ενιαίο τέλος απαλλάσσονται επίσης τα γήπεδα εκτός σχεδίου πόλης ή οικισμού, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, τα ξένα κράτη για τα ακίνητα που ανήκουν σε αυτά (π.χ πρεσβείες, προξενεία κλπ), τα ακίνητα που έχουν δεσμευθεί από την αρχαιολογική υπηρεσία, τα επιταγμένα από το στρατό, τα ιδιοχρησιμοποιούμενα ακίνητα της Εκκλησίας και των γνωστών κατά το Σύνταγμα θρησκειών, καθώς και του δημοσίου.
Ως βάση για τον υπολογισμό του ΕΤΑΚ θα χρησιμοποιηθούν οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, που θα ισχύουν την 1/1/2008.
Πρώτη κατοικία: η αγορά πρώτης κατοικίας απαλλάσσεται πλήρως από το φόρο μεταβίβασης, καθώς και από το τέλος μεταβίβασης ακινήτων. Η απαλλαγή ισχύει, όμως, για ακίνητα με ανώτατο όριο επιφάνειας τα 200 τ.μ., τα οποία προσαυξάνονται κατά 25 τ.μ. για το τρίτο και για καθένα από τα επόμενα ανήλικα τέκνα των οποίων την επιμέλεια έχει ο δικαιούχος.
Η α' κατοικία των φυσικών προσώπων απαλλάσσεται από το ενιαίο τέλος ακινήτου, όταν δεν υπερβαίνει τα 200 τ.μ. ή την αντικειμενική αξία των 300.000 ευρώ. Δηλαδή, αν το εμβαδόν της κατοικίας υπερβαίνει τα 200 τετραγωνικά ή η αξία της τις 300 χιλ. ευρώ, το υπερβάλλον ποσό υπόκεινται στο ΕΤΑΚ.
Κληρονομιές, γονικές παροχές: το νομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση (για υποθέσεις των οποίων η φορολογική υποχρέωση γεννάται από την 14η Δεκεμβρίου και μετά) του φόρου κληρονομιάς και γονικής παροχής στα ακίνητα για τους κληρονόμους α' και β΄ κατηγορίας.
Αντί των ισχυουσών φορολογικών κλιμάκων της πρώτης και δεύτερης κατηγορίας ,θα επιβάλλεται εφεξής σταθερός συντελεστής 1% επί της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων που μεταβιβάζονται ως συνέπεια θανάτου (κληρονομιές) ή ως γονικές παροχές.
Ο συντελεστής αυτός θα επιβάλλεται για την αξία άνω των ισχυόντων σήμερα αφορολογήτων ορίων (95.000 ευρώ για συγγενείς πρώτου βαθμού και 20.000 ευρώ για συγγενείς της δεύτερης κλίμακας).
Ειδικά για τις περιπτώσεις που ο κληρονόμος ή ο κληροδόχος έχει αναπηρία σε ποσοστό από 67% και πάνω, το τέλος μειώνεται περαιτέρω κατά 2.000 ευρώ.
Από πότε ισχύουν οι νέες ρυθμίσεις
Με τους φορολογικούς συντελεστές οι οποίοι ισχύουν κατά τον χρόνο γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης (όπως ο θάνατος του κληροδοτούν τος) και όχι στον χρόνο υποβολής της δήλωσης (τριετία) θα υπολογίζεται ο φόρος κληρονομιών και γονικών παροχών, σύμφωνα με διευκρινιστική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών στις εφορίες. Αναλυτικά, η εγκύκλιος αναφέρει ότι:
Στις υποθέσεις φορολογίας κληρονομιών και γονικών παροχών, στις οποίες η φορολογική υποχρέωση γεννιέται από την κατάθεση του σχεδίου νόμου στη Βουλή των Ελλήνων (13-12-2007), αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού του φόρου:
α) Παραμένει αφορολόγητο ποσό 95.000 ευρώ για την Α΄ κατηγορία και 20.000 ευρώ για τη Β΄ κατηγορία.
β) Μετά την αφαίρεση του πιο πάνω αφορολόγητου ποσού, για τα ακίνητα ο φόρος υπολογίζεται με συντελεστή 1% και τα οποιασδήποτε φύσεως κινητά, απαιτήσεις κ.λπ. με συντελεστή 10%. Για μετοχές, επιχειρήσεις κ.λπ. ισχύει ο αυτοτελής συντελεστής 0,6%, 1,2% ή 2,4% που ίσχυε μέχρι σήμερα.
Στις πιο πάνω υποθέσεις δεν συνυπολογίζονται οι προγενέστερες δωρεές και γονικές παροχές που είχαν συσταθεί μέχρι την ημερομηνία αυτή.
γ) Η παράγραφος 2 του άρθρου 9 του Κώδικα φορολογίας κληρονομιών, δωρεών-γονικών παροχών καταργείται και στο εξής, για τον υπολογισμό του φόρου, θα ισχύουν αξίες και φορολογικοί συντελεστές του χρόνου γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης και όχι του χρόνου υποβολής της δήλωσης (τριετία).
2) Καταργούνται τα αφορολόγητα όρια για την απόκτηση πρώτης κατοικίας με αγορά, κληρονομιά ή γονική παροχή και θεσπίζεται πλήρης απαλλαγή από τον οικείο φόρο, για κατοικία με εμβαδόν έως 200 τ.μ. ή οικόπεδο, στο οποίο αντιστοιχεί κατοικία με εμβαδόν έως 200 τ.μ., ανεξάρτητα από την αξία τους.
Το ανωτέρω εμβαδόν προσαυξάνεται κατά 25 τ.μ. για το τρίτο και καθένα από τα επόμενα ανήλικα τέκνα, με τις λοιπές προϋποθέσεις που ορίζουν οι οικείες διατάξεις. Αν το εμβαδόν της πρώτης κατοικίας υπερβαίνει τα ανωτέρω όρια, η απαλλαγή χορηγείται μέχρι του ποσού της αξίας που αντιστοιχεί στο εμβαδόν αυτό.
Για την αξία που αντιστοιχεί στο επιπλέον εμβαδόν οφείλεται ο οικείος φόρος δηλαδή φόρος μεταβίβασης ή τέλος συναλλαγής ακινήτων ή φόρος κληρονομιάς ή γονικής παροχής, αντίστοιχα. Οι προϋποθέσεις που ίσχυαν για την χορήγηση απαλλαγής πρώτης κατοικίας εξακολουθούν να ισχύουν.
3) Κατ' εξαίρεση, αντί του φόρου αυτομάτου υπερτιμήματος και του τέλους συναλλαγής ακινήτων, επιβάλλεται φόρος μεταβίβασης ακινήτων επί ακινήτων που αποκτώνται αιτία γονικής παροχής μετά την κατάθεση του σχεδίου νόμου στη Βουλή και μεταβιβάζονται περαιτέρω με επαχθή αιτία εντός πενταετίας από την κτήση τους.
Newsroom ΔΟΛ

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

TO ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ
Ένας πλούσιος είχε στη δούλεψή του έναν υπηρέτη.
Αυτός του γυάλιζέ τα παπούτσια, αυτός του έφτιαχνε το φαγητό, τον έπλενε, του ετοίμαζε τις διασκεδάσεις του. 0 ίδιος ο υπηρέτης ζούσε σε μιαν αχυρένια καλύβα, σε μια γωνιά του κήπου του πλούσιου αφεντικού. Δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ και ζούσε μια μίζερη, μιαν άθλια ζωή. Και δεχόταν αδιαμαρτύρητα κάθε ιδιοτροπία ή κακομεταχείριση από το αφεντικό του.
Μόνο σε ένα πράγμα ήταν απαιτητικός, πράγμα που φαίνεται παράξενο για υπηρέτη, όμως έτσι ήταν. Και μάλιστα η απαίτηση αυτή ήταν αδιαπραγμάτευτη για τον υπηρέτη. Αλλά περίεργο είναι και πως το αφεντικό σεβόταν απόλυτα τήν ιδιοτροπία του υπηρέτη του.
Η ιδιοτροπία αυτή ήταν η εξής: ό υπηρέτης ήθελε πάνω στους τοίχους της καλύβας του να βλέπει λέξεις η φράσεις που να του αρέσουν. Οι φράσεις αυτές μπορούσαν να είναι είτε γραμμένες κατευθείαν πάνω στους τοίχους, είτε γραμμένες σε χαρτιά που κρέμονταν από αυτούς.
Ποιες ακριβώς ήταν αυτές οι λέξεις δεν το ήξερε το αφεντικό, όμως καλά καλά δεν το ήξερε ούτε και ο ίδιος ο υπηρέτης. Μπορούσε δηλαδή αυτός να είναι ικανοποιημένος από τις επιγραφές του δωματίου του για λίγους μήνες ή για μερικά χρόνια και ξαφνικά περισσότερες ή λιγότερες από τις λέξεις αυτές να αρχίσουν να μη τον ικανοποιούν πια. Αυτή η έλλειψη ικανοποίησης δε δηλωνόταν από τον υπηρέτη στον κύριό του, παρά εκδηλωνόταν με ανεπαίσθητες αλλαγές στην συμπεριφορά του προς αυτόν. Ας πούμε άφηνε αυτός αγυάλιστη την εσωτερική πλευρά ενός παπουτσιού του κυρίου του, ή όταν έστρωνε το κρεβάτι του άφηνε ακάλυπτη μια μικρή επιφάνεια κάποιας γωνίας. Άλλες φορές, υποχωρώντας από το δωμάτιο μετά από την ακρόαση πού είχε από το αφεντικό, η υπόκλισή του δεν ήτανε ακριβώς εδαφιαία, αλλά τέτοια που να αφήνει μια μικρή απόσταση μεταξύ κεφαλιού και πατώματος.
To αφεντικό από τη μεριά του έπρεπε να παρατηρήσει τις μικροαλλαγές αυτές και να σπεύσει να διορθώσει τις επιγραφές.
Και πραγματικά το αφεντικό παρατηρούσε αμέσως τις αλλαγές στη συμπεριφορά του υπηρέτη απέναντί του. Και δε θα νιαζόνταν και πολύ το αφεντικό αν δεν είχε γυαλισμένη κάποια πλευρά του παπουτσιού του ή αν μια ακρούλα του κρεβατιού του ήταν άστρωτη, όμως ήξερε καλά πως αυτή η συμπεριφορά ήταν η αρχή μιας σειράς διαταραχών στις σχέσεις του με τον υπηρέτη, τέτοιας που, αν δεν έπαιρνε μέτρα να την ανακόψει έγκαιρα, αυτή θα είχε σαν κατάληξη τη φυγή του υπηρέτη από το σπίτι και την εγκατάστασή του στην καλύβα του κήπου του γείτονα. Και αυτό με τη σειρά του εσήμαινε πως οι υπηρεσίες θα παρέχονταν τώρα στο γείτονα, που μάλιστα περίμενε πως και πως να συμβεί κάτι τέτοιο, επειδή ο υπηρέτης ήτανε ο μόνος στην περιοχή.
Γι αυτό και το αφεντικό, μόλις αντιλαμβανόταν την αλλαγή αυτή στη στάση του υπηρέτη του, έσπευδε αμέσως να βρει λέξεις άλλες, που αντικαθιστώντας κάπoιες από εκείνες που μέχρι τώρα κρέμονταν στον τοίχο, θα επανέφεραν στο δρόμο τής μέχρις εξαντλήσεως προσφοράς των υπηρεσιών του τον υπηρέτη του. Ήταν μια λεπτή υπόθεση αυτή και απαιτούσε διαρκή προσοχή από το αφεντικό η διάγνωση μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η τέτοια παρατηρητικότητα του αφεντικού ήταν το μόνο προσόν που του έδινε τη δυνατότητα να διατηρεί τον υπηρέτη στη δούλεψή του, μιας και απ' αυτήν εξαρτιόταν η συνέχιση της συνεργασίας εκείνου με αυτόν.
Και το αφεντικό εργαζόταν με πάθος πραγματικό όταν επρόκειτο να αλλάξει τις λέξεις στον τοίχο της καλύβας. Στην πραγματικότητα ήταν η μόνη φορά στη ζωή του που το αφεντικό εργαζόταν, αν μπορεί κανείς να ονομάσει εργασία το ψάξιμο για λέξεις. Και τότε είναι που δούλευαν και οι φίλοι του αφεντικού, εκείνοι που μαζί του έτρωγαν τα φαγητά που ο υπηρέτης παρασκεύαζε και ωφελούνταν από τις υπηρεσίες που τους προσέφερε. Κλείνονταν τότε όλοι αυτοί μέσα σε αίθουσες ειδικά διασκευασμένες για το σκοπό αυτό, και καθένας πρότεινε και μια ή δυο διαφορετικές λέξεις ή φράσεις. Και ήσαν όλοι πολύ προσεκτικοί και έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον στη δουλειά τους, επειδή ήξεραν πως από αυτήν εξαρτιόταν όλη τους η καλοπέραση, αλλά μερικές φορές και η ίδια τους η ζωή. Γιατί ο υπηρέτης, αν το πράγμα έφτανε ως τη φυγή του από το σπίτι όπου μέχρι τότε υπηρετούσε, τότε, πάνω στη φούρια του για αλλαγή αφεντικού, μπορούσε και να σκοτώσει το παλιό αφεντικό ή κάποιον από το σινάφι του. Αλλά και αυτό να μη συνέβαινε, το αφεντικό και οι φίλοι του δεν μπορούσαν να παραδεχτούν ότι θα έχαναν έναν τόσο αφοσιωμένο υπηρέτη μόνο και μόνο επειδή στάθηκαν ανίκανοι να βρουν μερικές λέξεις, αφού αυτό ήταν όλο κι όλο που ο υπηρέτης ήθελε για να μη φύγει και ποτέ δε διαμαρτύρονταν για την αμοιβή του ή για τις υπερβολικά κουραστικές υπηρεσίες που προσέφερε.
Και μέσα στην αίθουσα διασκέψεων ακούγονταν διάφορες κατά καιρούς λέξεις και φράσεις, όπως "αλλαγή", "μιάσματα", "αποστασία", "σκληρός πυρήνας Ευρώπης", "ανάπτυξις", "συμμετοχική δημοκρατία", "σεμνά και ταπεινά", "πάταξις της διαφθοράς" και ό,τι μπορούσε το μυαλό του αφεντικού να υποθέσει πως θα ικανοποιούσε τον υπηρέτη του και θα έφερνε τις σχέσεις του με αυτόν στην προηγούμενή τους κατάσταση. Και τις περισσότερες φορές κάτι έβρισκε το αφεντικό που να ικανοποιεί το ιδιότροπο αυτό γούστο του υπηρέτη του. Γιατί στό βάθος ο υπηρέτης δεν ήθελε να αλλάζει αφεντικό, μόνο ήθελε να ικανοποιεί κάποια μέσα του φωνή που του έλεγε πως είναι μια ζηλευτή ιδιαιτερότητα γι αυτόν να είναι ο μόνος υπηρέτης μέσα στο σύνολο των επί γης υπηρετών, που δουλεύει αδιαμαρτύρητα και χωρίς απαιτήσεις για βελτίωση των συνθηκών της εργασίας του και της ζωής του.
(Κάθε μη ομοιότητα με γνωστά πρόσωπα και πράγματα είναι συμπτωματική)

Γιώργης Χολιαστός

passi είπε...

ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ O ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΦΜΑΠ ΓΙΑ ΤΑ ΕΤΗ 1997-99

Ουδεμία διοικητική πράξη παράγει έννομα αποτελέσματα αν το όργανο που την εκδίδει στερείται του προς τούτο δικαιώματος απο το νόμο.Γι’ αυτό προκειμένων ελέγχων δηλώσεων ΦΜΑΠ, ο νομοθέτης προέβλεψε το άρθρο 28παρ.. 1 του ν.2459/97,βάσει του οποίου παρεχωρείτο δικαίωμα τέτοιων ελέγχων στα ίδια διοικητικά όργανα που προβλέπονται,αντιστοίχως,απο τη νομοθεσία για τη φορολογία εισοδήματος,δηλαδή στους προϊσταμένους των οικείων Δ.Ο.Υ. ( άρθρο 66 ν. 2238/94).
Μετά την 1-1-2008 με το ν.3634/08, μεταξύ άλλων ,έπαυσε να ισχύει το άρθρο 28 του ν. 2459/97.Δηλαδή,μετά την 1-1-2008,οι προϊστάμενοι των Δ.Ο.Υ. έπαυσαν πλέον να έχουν την προαναφερθείσα εξουσιοδότηση νόμου προκειμένου να διενεργούν τους υπ’ όψιν ελέγχους δηλώσεων ΦΜΑΠ.
Εν όψει των ανωτέρω ζήτησα να πληροφορηθώ απο την Δ.Ο.Υ. μου, βάσει ποίων διατάξεων νόμου, με ποιό νόμιμο δικαίωμα,προβαίνει τώρα (θέρος 2008) η υπηρεσία αυτή σε διαδικασίες ελέγχων ΦΜΑΠ.Δεν έλαβα απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα,αλλά , αντ’ αυτού,προβάλλεται ο γενικός και ανακριβής ισχυρισμός ότι ο έλεγχος των δηλώσεων ΦΜΑΠ δεν καταργήθηκε με τον ν.3634/08.
Όμως ,για να καταργηθεί ή να μην καταργηθεί κάτι με νόμο, θα πρέπει αυτό το κάτι, πρώτα-πρώτα ,να υφίσταται.Όταν εκδόθηκε ο ν.3634/08,με το άρθρο 21 παρ.1 του οποίου ,καταργήθηκαν ( απο 1-1-2008) οι διατάξεις των άρθρων 21 έως 35 του ν.2459/97 που αφορούν τον ΦΜΑΠ,δεν υφίστατο (ούτε καν εξελίσσετο ) κανένας εν προκειμένω έλεγχος δηλώσεων ΦΜΑΠ,συνεπώς, κάτι που ήταν ανύπαρκτο δεν μπορούσε να καταργηθεί ούτε να μην καταργηθεί με το νόμο αυτό.
Εν τοιάυτη περιπτώσει ,προφανώς,ο πιο πάνω ισχυρισμός θα πρέπει να νοηθεί ως ισχυρισμός ότι δεν καταργήθηκε το δικαίωμα ελέγχου των δηλώσεων ΦΜΑΠ.Δικαίωμα όμως σημαίνει νόμιμο δικαίωμα.Συνεπώς,η κ.Προίσταμένη της Δ.Ο.Υ.μου οφείλει να απαντήση , ευθέως και χωρίς υπεκφυγές, στο εξής σαφές και συγκεκριμένο ερώτημα : βάσει ποίας ισχύουσας σήμερα ( και όχι καταργηθείσης) διάταξης νόμου προκύπτει δικαίωμα της προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. ελέγχου δηλώσεων ΦΜΑΠ; Και τούτο διότι οι έλεγχοι γίνονται τώρα,άρα ,τώρα πρέπει να υφίσταται αντίστοιχο προς τούτο νόμιμο δικαίωμα που να προκύπτει απο ισχύουσα τώρα σχετική διάταξη νόμου.
Αν ,πάλι, η κ. Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. θεωρεί ότι το ανύπαρκτο σήμερα (και ήδη από 1-1-2008) άρθρο 28 του ν. 2459/97 της δίδει νόμιμο δικαίωμα (αλήθεια,πώς;) να διενεργεί τώρα (θέρος του έτους 2008) ελέγχους δηλώσεων ΦΜΑΠ,τότε οφείλει αυτό να το απαντήσει σαφώς και εγγράφως και να αιτιολογήσει την τυχόν άποψη της αυτή εμπεριστατωμένα,εν όψει της κοινής λογικής που υπαγορεύει ότι μία διοικητική πράξη που στερείται παντός ερείσματος είναι πρόδηλα παράνομη και ο υπάλληλος, σε κάθε περίπτωση,οφείλει να απέχει από πρόδηλα παράνομες διοικητικές πράξεις.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ κ.ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΗΛΩΣΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΟΥ MEGA ΣΤΙΣ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009 ΜΕΤΑΞΥ 9:30 KAI 9:40 ΟΤΙ: ΠΛΗΡΩΝΑΝ Φ.Μ.Α.Π. (ΦΟΡΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ) ΜΕΡΙΚΑ ΚΡΟΊ΄ΔΑ

Ανώνυμος είπε...

«ο ΦΜΑΠ υπήρχε και δεν απέδιδε, τον πλήρωναν μόνο μερικά κορόιδα». Είπε ο Υπουργός Οικονομίας κ.Παπαθανασίου

Ο Υπουργός Οικονομίας κ.Παπαθανασίου μιλώντας στις 30 Μαρτίου 2009 στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Mega απέφυγε να δεσμευτεί ότι η κυβέρνηση δεν θα λάβει πρόσθετα μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος επικαλούμενος την έντονη μεταβλητότητα που προκαλεί στην οικονομία η διεθνής κρίση.
Ο Υπουργός Οικονομίας κ.Παπαθανασίου μιλώντας στις 30 Μαρτίου 2009 στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Mega απέφυγε να δεσμευτεί ότι η κυβέρνηση δεν θα λάβει πρόσθετα μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος επικαλούμενος την έντονη μεταβλητότητα που προκαλεί στην οικονομία η διεθνής κρίση.