Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Κατήγγειλε «επίθεση από ακροδεξιά στοιχεία» & συγκάλυψη, η δικηγόρος Ευγενία Κουνιάκη

Κατήγγειλε «επίθεση από ακροδεξιά στοιχεία» και συγκάλυψη

Για ανοχή της αστυνομίας απέναντι σε ακροδεξιά στοιχεία και την άρνησή της να παραλάβει μήνυση για συγκεκριμένο περιστατικό, έκανε λόγο η δικηγόρος Ευγενία Κουνιάκη, η οποία κατήγγειλε ότι το βράδυ της περασμένης Κυριακής δέχθηκε «επίθεση από ακροδεξιά στοιχεία», τη στιγμή που έβγαινε από το αστυνομικό τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα, όπου είχε πάει για να αναλάβει την υπεράσπιση Αφγανού πρόσφυγα. 
Σε συνέντευξη Τύπου της Κίνησης «Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» η κ. Κουνιάκη ανέφερε: «είναι ανησυχητικό ότι αυτό συνέβη μόλις βγήκα από το Α.Τ. του Αγ. Παντελεήμονα. Το ίδιο συμβαίνει με όλους τους δικηγόρους, που πηγαίνουν στο αστυνομικό τμήμα, προκειμένου να υπερασπισθούν αλλοδαπούς. Πως, όμως, μαθαίνουν άμεσα τα ακροδεξιά στοιχεία την έλευση δικηγόρων για τέτοιες υποθέσεις; Πρόκειται για ακραίο παράδειγμα των ψεύτικων υποσχέσεων, που είχαν δοθεί από την προηγούμενη ηγεσία του υπ. Προστασίας του Πολίτη ότι θα διέρρηγε τη συνεργασία αστυνομικών και ακροδεξιών στοιχείων. Δυστυχώς, η συνεργασία αυτή συνεχίζεται». 

Η δικηγόρος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας ότι «οι δικηγόροι πλέον κινδυνεύουν στην περιοχή», ενώ ανέφερε και άλλα παρόμοια κρούσματα που δείχνουν πως «οι φασίστες θεωρούν ότι, με την κάλυψη της αστυνομίας, έχουν τη δύναμη, εκτός από μετανάστες και πρόσφυγες, να εμποδίζουν οποιονδήποτε, του οποίου η δουλειά σχετίζεται με αλλοδαπούς». 

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου 2010, 20:04

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Ουγγαρία reloaded. Αδύνατον να χωνέψουν οι Ευρωπαίοι το ηχηρό πολιτικό χαστούκι που έφαγαν η Ε.Ε. & το Δ.Ν.Τ. - Από τον Γιώργο Δελαστίκ

10/9/10

Από τον Γιώργο Δελαστίκ



Αδύνατον να χωνέψουν οι Ευρωπαίοι το ηχηρό πολιτικό χαστούκι που έφαγαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.από τη νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας, η οποία αρνήθηκε επιδεικτικά να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους, προκειμένου να τους χορηγήσουν ένα δάνειο δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία πρόθεση να επιβάλει πρόσθετα μέτρα λιτότητας στον ουγγρικό λαό επειδή έτσι θέλουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. «Πραγματικό χλευασμό επιφύλαξε η ουγγρική κυβέρνηση στο Δ.Ν.Τ. και στην Ε.Ε. που έστειλαν αντιπροσωπείες τους για να εκτιμήσουν το πρόγραμμα βοήθειας στην Ουγγαρία», έγραψε η γαλλική «Λιμπερασιόν».


Η επίσης γαλλική «Μοντ» δείχνει εξίσου σοκαρισμένη με τη στάση τόσο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν όσο και των στελεχών της κυβέρνησής του απέναντι στη συμφωνία υποτέλειας της Ουγγαρίας προς το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. που είχε υπογράψει η προηγούμενη, σοσιαλιστική και εκεί, ουγγρική κυβέρνηση, η οποία συνετρίβη στις εκλογές το Μάιο, για να πάρει δάνειο 20 δισ. ευρώ.

«Η νέα ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία στη Βουδαπέστη φαίνεται να θέλει να απαλλαγεί από τους όρους του δανείου. Αυτό είναι επικίνδυνο» γράφει η «Μοντ» και συνεχίζει: «Τα πάντα εξελίσσονται σαν να προτίθεται ο Βίκτορ Όρμπαν, ο νέος πρωθυπουργός, να αναιρέσει το λόγο που έχει δοθεί στην Ε.Ε. και στο Δ.Ν.Τ. Ο Όρμπαν επιδεικνύει ανοιχτά μια προκλητική και προσβλητική αναίδεια απέναντι στους πιστωτές του»!

Με ιερή αγανάκτηση η «Μοντ» πληροφορεί τους αναγνώστες της ότι ο νέος Ούγγρος πρωθυπουργός «προκαλεί την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.». Απουσίαζε από τη Βουδαπέστη όταν μετέβη εκεί ειδική αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. γιατί προτίμησε να πάει στη Νότια Αφρική προκειμένου να παρακολουθήσει τον... τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου! «Η αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. δεν κατόρθωσε να πάρει από τους Ούγγρους στοιχεία και καθαρές απαντήσεις και έτσι επέστρεψε στην Ουάσιγκτον με άδεια χέρια» υπογραμμίζει θιγμένη η «Μοντ», προχωρώντας στη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση της Ουγγαρίας «δεν σκοτίζεται καθόλου για τις απαιτήσεις της Ε.Ε. ή των διεθνών οργανισμών!».

Η άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική εθνικής υποτέλειαςτων σοσιαλιστών προκατόχων της, προκάλεσε φυσικά αντιδράσεις από τους θιγόμενους Ευρωπαίους, γέννησε όμως και αισθήματα μόλις συγκαλυπτόμενου θαυμασμού σε διεθνές επίπεδο.

«Προκαλώντας τους πιστωτές της, η Ουγγαρία αρνείται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού», έγραψαν π.χ. στους τίτλους σχετικής ανάλυσής τους οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και υπογράμμιζαν: «Η προκλητική στάση... αποτυπώνει την κόπωση και την αντίσταση που απειλεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η συνεχιζόμενη ώθηση για δημοσιονομική ορθότητα».

Ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών Σκιέργκι Μάτολσι ήταν σαφέστατος, όταν εμφανίστηκε στην τηλεόραση αναφορικά με τη γραμμή της κυβέρνησης Όρμπεν απέναντι στο «μνημόνιο» που είχαν υπογράψει οι Ούγγροι σοσιαλιστές:

«Αυτό το κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα θέλαμε να καταργήσουμε τις ατυχείς συνέπειες αυτών των βημάτωνΕίπαμε στους εταίρους μας ότι δεν εξετάζουμε σε καμία περίπτωση τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας», διακήρυξε χωρίς περιστροφές.

«Σπανίως μια ουγγρική κυβέρνηση ρίχτηκε στη δουλειά με τόση ορμή. Αυτό ήταν επειγόντως αναγκαίο γιατί έχει καθορίσει ως σκοπό της την υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που άφησαν στον ουγγρικό πληθυσμό οκτώ χρόνια σοσιαλιστικής κυριαρχίας» ομολογεί και η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» και προσθέτει: «Η ομάδα του Όρμπεν θέλει εξαιτίας αυτού του λόγου να προωθήσει την “εθνική συνοχή”».

Το χειρότερο από όλα όμως για την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. δεν ήταν η άρνηση των απαιτήσεών τους εκ μέρους της ουγγρικής κυβέρνησης ούτε η εθνικά υπερήφανη στάση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν μέσω της επιδεικτικής περιφρόνησης των εκπροσώπων τους. Ήταν το ότι η Βουδαπέστη τόλμησε να θίξει τα... «Άγια των Αγίων» της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.: τις τράπεζες!

Για το 2010, η ουγγρική κυβέρνηση έχει να επιτελέσει ένα πανεύκολο έργο σε ό,τι αφορά στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της: να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 4% του ΑΕΠ που ήταν το 2009 σε... 3,8% του ΑΕΠ το 2010. Τίποτα δηλαδή.

Παρόλα αυτά, οι δυνάστες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. απαιτούν από την ουγγρική κυβέρνηση να περικόψει τις ήδη γλίσχρες συντάξεις, να μεταρρυθμίσει επί τα χείρω το εθνικό σύστημα υγείας περικόπτοντας μισθούς και θέσεις γιατρών και νοσοκόμων και μειώνοντας τα κρατικά κονδύλια για την υγεία, να κλείσει τεράστιες ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις απολύοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ούγγρων.

Απαιτούνται περικοπές τουλάχιστον ενός δισ. ευρώ για να μπορέσετε να μειώσετε το έλλειμμα φέτος σε 3,8% και του χρόνου σε 3% είπαν οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. στους Ούγγρους.

Άρα, απαιτούνται πρόσθετα μέτρα λιτότητας, διαπίστωσαν εμβριθώς. Εκεί τους έκανε ρολάνς και τους τρέλανε η ουγγρική κυβέρνηση! Ένα δισ. πρόσθετα έσοδα σε δύο χρόνια θέλατε;» τους απάντησαν.

«Εμείς θα μαζέψουμε περισσότερα. Όχι όμως με νέα λιτότητα για τον κοσμάκη. Απλούστατα, θα φορολογήσουμε τις τράπεζες!».

Αμ’ έπος αμ’ έργον! Η κυβέρνηση Όρμπαν ανακοίνωσε έκτακτη εισφορά για τρία χρόνια των τραπεζών, ύψους 0,45% όχι όμως επί των κερδών, αφού φυσικά όλες θα φρόντιζαν να εμφανίσουν ζημιές, αλλά επί των ακαθάριστων εσόδων! Έριξε και μια έκτακτη φορολογία 5,2%στο ύψος των συναφθέντων συμβολαίων των ασφαλιστικών εταιριών και μια έκτακτη φορολογία μέχρι 6% στις χρηματιστηριακές εταιρίες και σε όλες τις υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες!

Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί - η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα «λαμόγια» του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, πρέπει να πληρώσουν την πρώτη δόση, μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου τη δεύτερη - με βάση τα έσοδα του 2009, τα οποία έχουν ήδη δηλώσει.

Περιχαρής ο υπουργός Οικονομικών της Ουγγαρίας έκανε δημοσίως τους λογαριασμούς του: οι τράπεζες θα «σκάσουν» 450 εκατομμύρια, οι ασφάλειες άλλα 135 και οι υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές εταιρίες ακόμη 110 εκατομμύρια - να ‘τα τα 700 εκατομμύρια ευρώ αμέσως - αμέσως μόνο για φέτος!

«Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι μια σημαντική έκτακτη επιβάρυνση, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο του ελλείμματος τους 3,8%» δήλωσε σαρκαστικά στην τηλεόραση ο Γκιέργκι Μάτολσι, ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών.

Με τα χρήματα αυτά όχι μόνο θα μειώσουμε το έλλειμμα στο 3,8% αλλά και θα δώσουμε κίνητρα για ανάπτυξη της οικονομίας, πρόσθεσε. Θα μειώσουμε στο μισό - δηλαδή στο 10% - τον συντελεστή φορολόγησης όλων των επιχειρήσεων που έχουν μικτά κέρδη μέχρι 1,8 εκατομμύρια ευρώ, ένα μέτρο που αφορά 250.000 επιχειρήσεις μικρές και μεσαίες, οι οποίες αποτελούν τα τρία τέταρτα του συνόλου των ουγγρικών επιχειρήσεων.

Επίσης, με τα λεφτά που θα πάρει η ουγγρική κυβέρνηση από τις τράπεζες, θα μπορέσει να μειώσει τον συντελεστή φορολογικού εισοδήματος φυσικών προσώπων στο ενιαίο ύψος του 16%, καλύπτοντας τις απώλειες φορολογικών εσόδων με ένα τμήμα των χρημάτων των τραπεζών!

Πανικός επικράτησε στους κύκλους της Ε.Ε. Η Κομισιόν έσπευσε να προσάψει στην ουγγρική κυβέρνηση ότι... δεν εκτίμησε σωστά τις επιπτώσεις αυτής της έκτακτης φορολογίας στις τράπεζες, η οποία «ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην οικονομική ανάπτυξη» και να «αποθαρρύνει τους ξένους επενδυτές».

Ανοησίες και προσχήματα. Ο πραγματικός λόγος που πανικόβαλε την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ήταν μήπως αυτή η εθνικά επωφελής ουγγρική στάση βρει μιμητές και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρεςκαι δημιουργήσει «σχολή» παρακινώντας και άλλες κυβερνήσεις κρατών - μελών των «27» να φορολογούν τις τράπεζες αντί να υποβάλλουν τους λαούς τους σε εξοντωτικά μέτρα λιτότητας.

«Η Ουγγαρία θα γίνει η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με μια αντίστοιχη απόφαση τέτοιων διαστάσεων» έγραψε η γερμανική «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» την παραμονή της ψήφισης του νόμου για την έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών από το ουγγρικό κοινοβούλιο, η οποία έλαβε ήδη χώρα από την περασμένη εβδομάδα.

Υπάρχει όμως ένα ακόμη «μυστικό» όπου καθιστά πραγματικά εξαιρετική αυτή την απόφαση της ουγγρικής κυβέρνησης.

Το 80% του ουγγρικού τραπεζικού συστήματος ελέγχεται από... ξένες τράπεζες - πρωτίστως αυστριακές και γερμανικές, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές!

Πρακτικά, λοιπόν, από τα 700 εκατομμύρια ευρώ ένα τεράστιο τμήμα θα το πληρώσουν όχι οι Ούγγροι τραπεζίτες και παράγοντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά οι... Ευρωπαίοι!

Όσον αφορά δε στην έλλειψη ρευστότητας που ενδέχεται να παρουσιάσουν κάποιες τράπεζες στην Ουγγαρία εξαιτίας της έκτακτης φορολογίας, αυτή θα καλυφθεί μέσω προσφυγής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οπότε πάλι οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν!

Ομολογουμένως διπλά αριστουργηματική η κίνηση της ουγγρικής κυβέρνησης...

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΞΗΛΩΜΑ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ

Η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., πέρα από τις φραστικές διαμαρτυρίες, προσπάθησαν να υπονομεύσουν και στην πράξη την πολιτική της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης. Κύριο όργανό τους ο διοικητής της Τράπεζας της Ουγγαρίας.

Η κυβέρνηση απαιτούσε να μειώσει τα επιτόκια χορηγήσεων, ώστε να διοχετευθούν χρήματα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και στους χρεωμένους καταναλωτές και νοικοκυριά για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να κινηθεί η οικονομία. Αυτός όμως αρνείται πεισματικά, με πρόσχημα τον κίνδυνο... πληθωρισμού. Αρνείται επίσης να σηκωθεί να φύγει, παρόλο που η κυβέρνηση ακόμη και με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού εκφράζει την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης της προς το πρόσωπό του και τον καλεί δημοσίως να παραιτηθεί.

Η κυβέρνηση Όρμπαν αποφάσισε λοιπόν να τον χτυπήσει εκεί που πονούν όλα τα «λαμόγια» του φυράματος αυτού: στην τσέπη! Του περιέκοψε τον μισθό κατά... 75% από 30.000 ευρώ το μήνα (ποσό αστρονομικό για την Ουγγαρία) του τον έκανε 7.500 ευρώΞεσηκώθηκε αμέσως αυτή τη φορά η... Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δεν αντέχει να βλέπει τραπεζίτες να υφίστανται τέτοια «μαρτύρια» και κατάγγειλε την ουγγρική κυβέρνηση για «καταχρηστικά μέτρα».

Μέσα σε ένα γενικό κλίμα κατάληψης ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού από τη Δεξιά και μάλιστα εξ εφόδου με σαφώς αντιδημοκρατικές μεθόδους, η κυβέρνηση Όρμπαν ξηλώνει με αστραπιαία ταχύτητα και τους μηχανισμούς των «Κουίσλινγκ» που υπηρετούν την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Ήδη «αποκεφαλίστηκαν» οι άνθρωποι που είχαν τοποθετηθεί επικεφαλής της Ουγγρικής Υπηρεσίας Ανάπτυξης που διαχειρίζεται τα κονδύλια της Ε.Ε., της Ουγγρικής Τράπεζας Ανάπτυξης, της Γενικής Διεύθυνσης Φόρων, της Αρχής Ελέγχου Χρηματοοικονομικών Θεσμών, του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής κ.λπ., πέρα φυσικά από τον επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας και κρίσιμων υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης...

Παράλληλα, μέχρι σήμερα πρέπει να παραδώσει το πόρισμά του ο Λάσλο Πάπτσακ στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος αναφορικά με τη ζημιά που προξένησε στο δημόσιο συμφέρον η διακυβέρνηση των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του Φέρεντς Γκιούρτσαν και του Γκόρντον Μπάιναϊ προκειμένου να αποφασίσει ο Όρμπαν αν θα τους παραπέμψει σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής για να τον καταδικάσει...
-

Laptop για την 1η γυμνασίου?

Μιας & τα χρήματα της επιδότησης, που θα έδιναν στην 1η γυμνασίου (όπως έγινε πέρυσι), για laptop τα......., 
μάλλον κάτι τέτοιο δυστυχώς, θα πάρουμε στα παιδιά μας!!!



Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Στο εδώλιο για την οικονομική κατάρρευση της χώρας - Στην Ελλάδα μας πότε θα γίνει?

Στο εδώλιο για την οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη θα βρεθούν ο πρώην συντηρητικός πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γκέιρ Χάαρντε & τρία μέλη του υπουργικού του συμβουλίου, οι οποίοι κατηγορούνται για την οικονομική κατάρρευση της χώρας το 2008.
Συγκεκριμένα, η επιτροπή επιβεβαίωσε τα αποτελέσματα της «έκθεσης Αλήθεια» που δημοσιοποιήθηκε τον Απρίλιο & που υπογραμμίζει την εξαιρετικά μεγάλη αμέλεια των βασικών πολιτικών ηγετών της χώρας καθώς & τραπεζιτών της εποχής της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Ισλανδίας, που την οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση.
Στην πολυσέλιδα έκθεσή της, η κοινοβουλευτική επιτροπή εκτιμά ότι εκτός τον πρώην πρωθυπουργό στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας θα πρέπει να οδηγηθούν οι πρώην υπουργοί Οικονομικών Αρνι Μάτιενσεν, Εμπορίου Μπιοργκβιν Σίγκουρντσον & Εξωτερικών Σόλρουν Γισλαντότιρ.
Η επιτροπή αποφαίνεται ότι οι ανωτέρω επέδειξαν αμέλεια & ζητά «να δικαστούν & να τιμωρηθούν καταλλήλως από το Ανώτατο Δικαστήριο».
Τις επόμενες μέρες το κοινοβούλιο θα μελετήσει την έκθεση & θα διορίσει έναν εισαγγελέα καθώς & δικαστές που θα αποτελέσουν το Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο θα λειτουργήσει για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, το 1905.
«Πρόκειται για μια σοβαρότατη κατηγορία κατά του πολιτικού μας συστήματος, των πολιτικών ανδρών, του κοινοβουλίου, του Χρηματιστηρίου & άλλων, πρόκειται για ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε» ανέφερε η πρωθυπουργός Γιοχάνα Σιγκουρντατότιρ, που ανήκει στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 12 Σεπτεμβρίου 2010, 02:40

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ΚΑΙΡΟΣ Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης 29-08-2010

Ο ΚΑΙΡΟΣ
Με μια μόνιμη πιπίλα στο στόμα πάνε κι έρχονται, πάνω από έναν χρόνο, οι ξένοι επιτηρητές, επικριτές, επιθεωρητές και οι βαρύγδουποι μηχανισμοί της Ε.Ε., μαζί με τους επαΐοντες πανεπιστημίων και κυβερνήσεων: Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι στη χώρα δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός.
Ολοι οι παραπάνω έχουν δίκιο στη διαπίστωση. Εχουν άδικο, όμως, στη διατύπωση ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα.
Η Ελλάδα είναι μια μικρή αγορά -και όχι μόνο μικρή αλλά και απομονωμένη. Το μεγάλο πλήθος των προϊόντων που καταναλώνει προέρχεται από τη Δύση και την Ανατολή και όχι από τα Βαλκάνια και την Τουρκία.
Στη μικρή αυτή αγορά οι επιχειρήσεις λειτουργούν με πιο ανθρώπινα παρά με φονικά κριτήρια. Ενας Εγγλέζος, για παράδειγμα, είναι ικανός να οδηγήσει πέντε χιλιόμετρα μακρύτερα για να βρει τη βενζίνη φθηνότερη δύο πένες, κάτι που είναι ξένο με τη νοοτροπία του Ελληνα, ο οποίος θεωρεί ξεφτίλα να κάθεται να ψάχνει με το μίλι για να γλιτώσει 10 λεπτά στο λίτρο της βενζίνης.
Με την ίδια συλλογιστική ο Ελληνας θεωρεί ξεφτίλα, και βαριέται αφόρητα κιόλας, να τρέχει πεντακόσια μέτρα πιο πέρα για να πάρει το γάλα ή την ντομάτα πέντε λεπτά φθηνότερα. Δεν πάει.
Οι Σκοτσέζοι έχουν τη ρετσινιά του τσιγκούνη, αλλά διαβεβαιώνω τους αναγνώστες ότι όλοι οι λαοί από τις Αλπεις και πάνω είναι δραχμοφονιάδες και -με την ελληνική νοοτροπία- γύφτοι.
Ξοδεύουν έναν σκασμό από τον χρόνο τους για να βρουν πού πουλιέται η καρέκλα ένα ευρώ φθηνότερα, το τυρί 20 λεπτά φθηνότερα, η βενζίνη 3 λεπτά φθηνότερα. Κουβαλάνε όλοι εκπτωτικές κάρτες, ακόμα κι αν αυτές αφορούν έκπτωση 10% σε δείπνο εστιατορίου συνολικού λογαριασμού 60 ευρώ: κέρδος 6 ευρώ (6)!
Παλιότερα πίστευα ότι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί εκτιμούν περισσότερο από τους Ελληνες τον ιδρώτα που χύνουν για να βγάλουν ένα ευρώ, ενώ οι Ελληνες από κόμπλεξ αρχοντοχωριατισμού ντρέπονται να δείξουν ότι τους νοιάζουν τα λεφτά, μην τους πει ο γείτονας ότι «δεν έχουν».
Δεν είχα άδικο, αλλά δεν είχα και δίκιο· η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση: Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί είναι πιο παραδόπιστοι από τους Ελληνες και πιο πεινασμένοι για χρήμα. Από τον πιο φτωχό κάτοικο μέχρι τον μεγαλοεπιχειρηματία. Είναι στοιχείο της κουλτούρας τους, από γενιά σε γενιά. Εξηγείται -δεν φτάνει ο χώρος, δεν είναι του παρόντος.
Του παρόντος είναι να διαπιστώσουμε ότι οι έλληνες επιχειρηματίες καυσίμων, τροφίμων, τραπεζών, και πάει λέγοντας, κάθονται σ' ένα τραπέζι και λένε: «Γιατί να σφαζόμαστε; Υπάρχει ψωμί για όλους. Να βάλουμε τις τιμές που θέλουμε, έτσι που να μην είναι ίδιες αλλά ούτε και πολύ διαφορετικές». Εχει ψωμί για όλους.
Μπορεί οι καταναλωτές να μην κερδίζουν απ' αυτή τη συλλογιστική, αλλά σάμπως και η συλλογιστική των καταναλωτών, που «δεν θα ξεφτιλιστούν για να κερδίσουν ένα ευρώ» δεν είναι συγγενής μ' αυτή των επιχειρηματιών;
Στην Ελλάδα, λοιπόν, δεν υπάρχει ανταγωνισμός με την έννοια που τον ζουν, τον θέλουν, τον φαντάζονται οι τροϊκατζήδες και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις της ελεύθερης οικονομίας, γιατί, απλούστατα, παρά τον πρωτογονισμό της εδώ κοινωνίας, δεν υπάρχει ακόμα ανθρωποφαγία.
Κάθε φορά που η Επιτροπή Ανταγωνισμού ανακαλύπτει ένα καρτέλ στη χώρα μου, βάζω τα γέλια. Γιατί πρέπει ντε και καλά να γίνουν μισητοί εχθροί (δήθεν) και να σκοτώνονται οι επιχειρηματίες μόνο και μόνο γιατί έτσι απαιτεί το savoir vivre της Αγοράς, αφού υπάρχει ψωμί για όλους χωρίς να μπουν στα έξοδα του ανταγωνισμού (διαφήμιση, προσφορές, προώθηση, έρευνα αγοράς κ.λπ.);
Οποιος από τους έξυπνους ξένους οικονομικούς συμβούλους και επιτηρητές της ελληνικής επικράτειας πιστεύει ότι οι τιμές πέφτουν παγκοσμίως επειδή οι επιχειρηματίες ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον είναι τουλάχιστον ηλίθιος ή απατεώνας.
Οι τιμές πέφτουν όταν το κόστος παραγωγής πέσει δραματικά. Κι αυτό γίνεται όταν η Κίνα, η Ινδία ή η Μιανμάρ αρχίσει να παράγει προϊόντα. Ποτέ όταν η Lagavulin βγάλει ένα πιο φθηνό ουίσκι από την Oban. Ποτέ όταν η Badweiseer βγάλει μια πιο φτηνή μπίρα από την Amstel.
Και εδώ ας ξεβρακώσουμε το παραμύθι: Η Κίνα, η Ινδία, η Μιανμάρ και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις της Ασίας δεν άρχισαν να παράγουν τα δικά τους φτηνά, ανταγωνιστικά προϊόντα. Οι ευρωπαϊκές -κυρίως- εταιρείες ανακάλυψαν τους εργοδουλοπάροικους αυτούς παράδεισους και άρχισαν να παράγουν εκεί φτηνά τα μοσχοπουλημένα στις ευρωπαϊκές αγορές επώνυμα προϊόντα.
Αυτοί δίδαξαν στην Ανατολή την κατασκευή όλων αυτών των πραγμάτων, για τα οποία σήμερα κλαίγεται η Δύση, ότι η Κίνα έχει γίνει βιομηχανική και εμπορική απειλή!
Και οι τιμές ανεβαίνουν και πέφτουν όταν η εξωτερική πολιτική των υπερδυνάμεων και τα τεράστια μαύρα κεφάλαια παίζουν με την τιμή του πετρελαίου, των σιτηρών, των μετοχών.
Η Ελλάδα δεν είναι καμιά παρθένα Μαρία στη διεθνή αγορά. Οι επιχειρηματίες της και οι τραπεζίτες της είναι τόσο κλέφτες όσο και οι ξένοι συνάδελφοί τους. Η διαφορά τους είναι πως οι Ελληνες είναι πρωτόγονα ερασιτέχνες, ακόμα σε σχέση με τους αιμοδιψείς «διεθνείς εταίρους τους». Εχουν ακόμα κάτι ανθρώπινο, συγκρινόμενοι με κείνους. Και γι' αυτό δεν θα ζήσουν.
Το διεθνές φραγκοφονικό σύστημα, έχει αποφασίσει να επιβάλει τους κερδοσκοπικούς και εξουσιαστικούς του κανόνες παγκοσμίως, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα σαν παράδειγμα (πού πήγε η ίδια γυρεύοντας γι' αυτό) για να τρομοκρατήσει όποιον άλλον απείθαρχο θέλει κοινωνική πολιτική, υψηλές αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα.
Οχι ότι εδώ τα 'χαμε όλα αυτά. Εδώ είχαμε -και έχουμε- πρόνοια και περίθαλψη μπάτε σκύλοι αλέστε αλλά για πέταμα, υψηλότατες αμοιβές στο Δημόσιο, κλεμμένες από τον ιδιωτικό τομέα και εργασιακή ασυδοσία, που αφήνει τους μη δημόσιους υπαλλήλους απροστάτευτους, αλλά τα πέντε δέκατα των εργαζομένων στο απυρόβλητο, χάρη στη διαφθορά των ελεγκτικών, κοινοβουλευτικών και εισπρακτικών μηχανισμών.
Τίποτε απ' όλα αυτά δεν ενδιαφέρει τους ξένους κατακτητές και την κυβέρνηση Κουίσλινγκ. Αυτοί θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα σε όποιον δεν συμμορφώνεται με τη δικτατορία των κεφαλαίων, που προαναγγέλλουν τον θάνατο της ανεξαρτησίας των κρατών, των ατόμων και της ιδιωτικότητας.
Αν ήξεραν λίγο από την Ελλάδα θα γνώριζαν ότι η ανταγωνιστικότητα δεν είναι το καλύτερο πεδίο για να στηρίξουν το άλλοθι της μανίας τους.
Αλλά εδώ δεν ξέρουν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του από Ελλάδα· θα ξέρουν οι ξένοι;
Δεν θα κουραστώ να γράφω ότι τα γερμανικά προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά επειδή είναι φθηνότερα. Δεν είναι φθηνότερα. Είναι καλύτερα. Είναι ποιοτικότερα. Είναι φερέγγυα. Επομένως, η σαπουνόφουσκα, περί ανταγωνισμού καλό είναι να σπάσει κάποια στιγμή, όπως της αξίζει.
ΥΓ Μιλώντας για τον ελληνικό πρωτογονισμό στην οικονομία, που είναι ακατανόητος στους ξένους φωστήρες και που δεν τον παίρνουν υπ' όψιν τους ούτε οι ντόπιοι φωστήρες, ας σταθούμε στο εξής, που μοιάζει παράλογο: Οταν ο μαγαζάτορας ή η επιχείρηση δεν έχουν δουλειά ανεβάζουν τις τιμές! Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Ο ντόπιος φραγκοφονιάς ελπίζει ότι πουλώντας το φορεματάκι με κέρδος 3.000% του αρκεί να πουλήσει λίγα κομμάτια για να ζήσει το μαγαζί και να βγάλει κέρδος. Του αρκεί; Η μέχρι σήμερα εμπειρία λέει ότι του αρκεί. Γιατί κι ο έλληνας καταναλωτής έχει τη νοοτροπία «μου αρέσει, το παίρνω». Δεν έχει καμιά καταναλωτική συνείδηση με τη δυτική έννοια του όρου. Είναι παρορμητικός και, εμπορικά, θύμα. Είναι όμως δυστυχής; Καθόλου. Πολύ το φχαριστιέται το τσίτι των 20 ευρώ, που το 'χει πληρώσει 400.
Κύλησε ο τέτζερης και βρήκε το καπάκι λοιπόν. Εμείς όμως θα βρεθούμε νηστικοί. Γιατί ξένοι και εγχώριοι φωστήρες απαιτούν να φάμε Σνίτσελ Βιενουά, την ώρα που εμείς έχουμε μόνο γάστρες.
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ο παπανδρεϊκός τέταρτος δρόμος

Θράσος ατελεύτητο, σε μια εποχή που όπως θα έλεγε ο Ροβεσπιέρος «κυριαρχεί η ορδή των απατεώνων».(2)
(1) Βλέπε http://www.csmonitor.com/Commentary/Global-Viewpoint/2010/0810/Prime-minister-of-Greece-There-is-real-danger-in-global-austerity
(2) Τελευταίος λόγος του Ροβεσπιέρου, στο «Μαρά-Σεν-Ζιστ-Ροβεσπιέρος». Κείμενα, επιλογή-μετάφραση-προλογικά: Μάριος Βερέτας, «Σύγχρονη Εποχή», 1989, σελίδα 291.

Έντυπη Έκδοση 

Το μνημόνιο και ο «Καλλικράτης»

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Το μνημόνιο και ο «Καλλικράτης»







Ηδη οι «Financial Times» (13-8-2010), που εκφράζουν το διεθνές κεφάλαιο, ευγνωμονούν την κυβέρνηση της Ελλάδας, που δεν επέλεξε την επώδυνη οδό για το κεφάλαιο αλλά την οδυνηρή για τον λαό της, παρ' ότι όλοι οι ορθολογιστές γνωρίζουν πως η μόνη διέξοδος από την κρίση του χρέους (όχι μόνο της πατρίδας μας αλλά και των άλλων χωρών του ευρωπαϊκού νότου) είναι μια «διαπραγματεύσιμη παραγραφή» του. Στον όρο αυτό περιλαμβάνεται όλη εκείνη η δέσμη των μέτρων που δεν επιτρέπει στους ξένους κερδοσκόπους να επιβάλλουν διαρκή προγράμματα λιτότητας, μείωσης των δημόσιων δαπανών και απαλλοτρίωσης των «διαμαντιών» της οικονομίας σε εξευτελιστικές τιμές, όπως δυστυχώς προοιωνίζεται το μνημόνιο της νεοφιλελεύθερης «τριαρχίας».
Ωστόσο, ο «Καλλικράτης» με το ξεκίνημά του «συνεισφέρει» στον Μολώχ των κερδοσκόπων: από τη μια, με τις προαναγγελλόμενες αθρόες απολύσεις εργαζομένων στα διάφορα νομικά πρόσωπα της Τ.Α. και, από την άλλη, με τη μείωση των γλίσχρων πόρων του, που από τη σημαντική εξοικονόμηση μισθοδοσίας πολιτικού προσωπικού θα διοχετεύονται προς την πληρωμή του δημόσιου χρέους. Είμαστε πλέον δέσμιοι του Αγγλοσαξονικού Δικαίου και της θεωρίας του, όπου, όταν το κράτος αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη του, αντιμετωπίζεται σαν οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση που απέτυχε. Τα συμφέροντα των δανειστών έχουν απόλυτη προτεραιότητα, είτε το χρέος είναι καταχρηστικό, αντιδημοκρατικό, επονείδιστο ή «χρέος-αλυσίδα», όπως κατήγγειλε το χρέος της Ρωσίας ο Λένιν το 1921, απαιτώντας τη διαγραφή του.
Η κακή αυτή αρχή για τον «Καλλικράτη» (ανεξαρτήτως αν δέχεται κανείς τη δομή, τη φιλοσοφία και την κολοβωμένη λειτουργία του, εντός μιας νεοφιλελεύθερης «αντεπαναστατικής» ρύθμισης που επιβλήθηκε στη χώρα μας ετεροχρονισμένα) δεν παύει να αποτελεί μια πρόσφορη αφορμή για την αναστροφή της εθνικής μας πορείας. Δεν είναι μόνον οι απολύσεις των εργαζομένων, ούτε η πληρωμή «φόρου αίματος» προς τους δανειστές (500 εκατ. ευρώ ετησίως, δηλαδή 1,5 δισ. εκατ. για τα έτη 2011-2013, σελ. 1.350-1.352 του ΦΕΚ του μνημονίου). Την κυριότερη αδυναμία του συνιστά η προϊούσα και ταχύτατη ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων και των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, χωρίς την καθολική απόλαυση των οποίων δεν μπορεί να λειτουργήσει μια αποκεντρωμένη κοινωνική ζωή.
Ποιο ΕΣΠΑ και ποιες επενδύσεις νέας τεχνολογίας και πράσινης ανάπτυξης μπορεί να σχεδιάσει ορθολογικά και να προωθήσει ο «Καλλικράτης», αν τα πάντα θα κατευθύνονται από τις αγορές και την ολιγοπρόσωπη επιχειρηματικότητα, που ήδη έχει κατακτήσει, με τις υπέρτερες διεθνείς της συμμαχίες, γεωστρατηγικές θέσεις και έχει αποκλείσει τους δρόμους της κοινωνικής οικονομίας;
Παρ' όλα αυτά, οι εκλογές του Νοεμβρίου δίνουν την ευκαιρία μιας επανεκκίνησης. Ολοι -και κυρίως η κυβέρνηση- οφείλουν να επανορθώσουν τα μεγάλα τους λάθη. Οφείλουν να αντιληφθούν ότι η εναντίον των αλλεπάλληλων «μνημονίων» και μέτρων αντίσταση του λαού είναι λυτρωτική για τη χώρα. Το «πάγωμα» του εθνοκτόνου μνημονίου, η καταγγελία του και η αξίωση μιας νέας πολιτικής ρύθμισης του χρέους από την Ε.Ε., είναι το πρώτιστο καθήκον όλων. Η αναγνώριση των ασυμμετριών από το ενδοευρωπαϊκό εμπόριο και η αντι-αναπτυξιακή λειτουργία των κανόνων της ΟΝΕ, που επιταχύνουν τις μεταβιβάσεις από την Ελλάδα και τις άλλες φτωχές χώρες προς τη Γερμανία και τη λοιπή Ευρώπη, αποτελούν τη βάση της νέας εθνικής μας αξίωσης. Η δυναμική αντι-μνημονιακή έκφραση του «ατίθασου» -καθώς λέγουν- ελληνικού λαού είναι διαπραγματευτικό μέσο μείζονος ισχύος στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης. Και όποιος απαξιώνει αυτό το αναπαλλοτρίωτο όπλο, όπως εύστοχα επισημαίνουν οι διαχρονικοί έφηβοι του ελληνισμού Μανώλης Γλέζος και Μίκης Θεοδωράκης, απλώς βρίσκεται σε λάθος χωροχρόνο.

Ισχυρός ανατολικός άνεμος στο Αιγαίο

Ισχυρός ανατολικός άνεμος στο Αιγαίο



Η διά του τύπου ανακοίνωση της πρόθεσης της Τουρκίας να άρει την «αιτίαπολέμου» (casus belli) εναντίον της Ελλάδας, αν αυτή επεκτείνει , όπως δικαιούται, τα ελληνικά χωρικά ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ., ανοίγει εκ των πραγμάτων ένα νέο κεφάλαιο στα πολύπαθα «προβλήματα του Αιγαίου» και απαιτεί την έγκαιρη και πολύ προσεκτική αντίδραση της Αθήνας.
Η τουρκική πρόταση αναμένεται να αποτυπωθεί και να πάρει την οριστική μορφή της τον προσεχή Οκτώβριο, στο νέο τουρκικό στρατηγικό δόγμα και επομένως μέχρι τότε η Αθήνα δεν μπορεί να αντιδράσει επισήμως, αλλά ούτε και να διαπραγματευθεί παρασκηνιακώς με την κυβέρνηση Ερντογάν με βάση το υπό διαμόρφωση νέο τουρκικό δόγμα.
Η τουρκική αυτή πρόταση, έστω και κουτσουρεμένη, για την άρση του casus belli όμως δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η Τουρκία προσανατολίζεται σαφώς για διευθέτηση μέσω συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με την Ελλάδα, φυσικά όχι επί ζημία της.
Η Άγκυρα, αν και ουδέποτε έχει αποδεχθεί το διεθνές δίκαιο της θάλασσας ακριβώς επειδή αρνείται να αποδεχθεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν τη δική τους υφαλοκρηπίδα, έχει ως γνωστόν επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της σε 12 ν.μ. στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και στην Αν. Μεσόγειο . Σκοπίμως λοιπόν έχει αφήσει στο Αιγαίο τα 6 ν.μ. «απαιτώντας» έτσι και διά του casus belli να διατηρήσει και η Ελλάδα τα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων στο Αιγαίο. Έτσι αφήνει η Άγκυρα ανοιχτό το ενδεχόμενο αν η Αθήνα επεκτείνει τα ελληνικά χωρικά ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ., το ίδιο να πράξει αυτομάτως και η Τουρκία στο Αιγαίο, στα σημεία εκείνα που μπορεί.
Είναι ευνόητο ότι οποιαδήποτε αλλαγή στο εύρος των χωρικών υδάτων θα επηρεάσει και την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, η οποία πρέπει να οριοθετηθεί ανάμεσα στα δύο παράκτια κράτη, Ελλάδα και Τουρκία. Σύμφωνα με λεπτομερείς επιτελικούς υπολογισμούς από την ελληνική πλευρά:
* Αν η Ελλάδα και η Τουρκία διατηρήσουν τα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων στο Αιγαίο και σύμφωνα με τον τρόπο ( όπως τον προτείνει και η Ελλάδα) που μέχρι τώρα έχει εκδικάσει το Δικαστήριο της Χάγης το 99% των θεμάτων οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας, τότε η Ελλάδα έχει το 83% της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και η Τουρκία το 17%.
**Στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει το δικαίωμα που της δίνει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και επεκτείνει στα 12 ν.μ. τα χωρικά ύδατά της και η Τουρκία τα διατηρήσει στα 6 ν.μ., τότε από τις εκβολές του Έβρου μέχρι και 5 ν.μ. ανατολικά του Καστελόριζου (δηλαδή στα όρια του FIR Αθηνών), η Τουρκία δεν έχει καθόλου υφαλοκρηπίδα στην περιοχή αυτή.
**Στην περίπτωση που η Ελλάδα αλλά και η Τουρκία επεκτείνουν τα χωρικά ύδατά τους στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο, τότε από την Ικαρία μέχρι και το Καστελόριζο ( δηλαδή στα Δωδεκάνησα) η Τουρκία δεν έχει καθόλου υφαλοκρηπίδα. Όμως στο κεντρικό και βόρειο Αιγαίο, η τουρκική υφαλοκρηπίδα από το 17% επεκτείνεται στο 21%.
**Στην περίπτωση που οι δύο χώρες αποφασίσουν συνεκμετάλλευση ( 50-50) με το υπάρχον καθεστώς των 6 ν.μ. χωρικών υδάτων, τότε η Ελλάδα παραχωρεί στην Τουρκία ένα επιπλέον ποσοστό 33% στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, ώστε από το 17% να φτάσει στο 50%.
**Στην περίπτωση που και οι δύο χώρες επεκτείνουν τα χωρικά ύδατα τους στ 12 ν.μ. για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, τότε το πρόβλημα έγκειται στις περιοχές ύπαρξης εκμεταλλεύσιμων πηγών ενέργειας στο Αιγαίο. Αν π.χ. η περιοχή αυτή είναι στα Δωδεκάνησα, τότε η Τουρκία με 12 ν.μ. εύρος χωρικών υδάτων δεν έχει διόλου υφαλοκρηπίδα στην περιοχή αυτή. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, επειδή η συνεκμετάλλευση είναι 50-50 αναγκαστικά η Ελλάδα πρέπει να παραχωρήσει στην Τουρκία ένα ατόφιο 50% της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
**Στην περίπτωση συνεκμετάλλευσης στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο, τότε θα παραχωρηθεί ένα ποσοστό 29% στην Τουρκία, ώστε να φτάσει στο 50%.
Τα επιτελικά αυτά στοιχεία, που έχουν εκπονηθεί στο παρελθόν από ελληνικής πλευράς , αποδεικνύουν ότι συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία και με οποιοδήποτε τρόπο (από τα 6 έως και τα 12 ν.μ.) συνεπάγεται απώλεια ελληνικής υφαλοκρηπίδας, με βαριές επιπτώσεις στον οικονομικό εθνικό και επιχειρησιακό τομέα της χώρας.
Φυσικά, όλα τα ανωτέρω έχουν μια καθοριστική και απαράβατη προϋπόθεση: Η Τουρκία είναι πρωτίστως και εκ των προτέρων υποχρεωμένη να αποδεχθεί το δίκαιο της θάλασσας. Είναι δηλαδή υποχρεωμένη να αποδεχθεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, με βάση την οποία θα γίνουν όλοι οι ενδεχόμενοι υπολογισμοί για οριοθέτηση και πιθανή προσπάθεια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου.
Αυτό είναι εκ των πραγμάτων το μείζον θέμα που οφείλει η κυβέρνηση να προβάλει απέναντι στην Τουρκία και μέχρι στιγμής δεν το κάνει... τουλάχιστον φωναχτά.
Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 29 Αυγούστου 2010