Το πείραμα με τους 5 πιθήκους...

Σε ένα κλουβί με 5 πιθήκους αφήνουμε πάνω σε μία σκάλα ένα τσαμπί μπανάνες.
Όταν πάει ένας από τους πιθήκους να τις πλησιάσει, εκτοξεύουμε με πίεση παγωμένο νερό βρέχοντας όλους τους πιθήκους.
Αυτό όπως είναι αναμενόμενο δεν τους αρέσει καθόλου, μετά (από 2-3 επαναλήψεις) άμα ξαναπάει κάποιος από τους πιθήκους να πλησιάσει τις μπανάνες, οι άλλοι του επιτίθενται & στο τέλος δεν τις πλησιάζει κανείς.
Όταν αντικαταστήσουμε ένα από τους πιθήκους με κάποιον καινούριο, τότε αυτός με το που θα δει τις μπανάνες θα πάει λογικά να τις φάει.

Οι άλλοι, γνωρίζοντας τι πρόκειται να συμβεί άμα τις πλησιάσει, του επιτίθενται.
Ο νέος πίθηκος τρώει ξύλο χωρίς όμως να ξέρει το γιατί.

Αν αντικαταστήσουμε έναν από τους παλιούς πιθήκους με ένα καινούριο, τότε το σκηνικό θα επαναληφθεί, μόνο που αυτή τη φορά θα του επιτίθεται και ο πίθηκος που δεν ήταν στην αρχική πεντάδα, χωρίς βέβαια να ξέρει γιατί!
Εάν επαναλάβουμε το πείραμα αντικαθιστώντας έναν-έναν τους πιθήκους θα καταλήξουμε να έχουμε 5 νέους πιθήκους από τους οποίους κανένας δεν θα έχει "τιμωρηθεί", όμως όλοι τους πάλι, κάθε φορά που κάποιος νεότερος πίθηκος θα πλησιάζει τις μπανάνες θα του επιτίθενται!!!

Σας θυμίζει κάτι;

Ανοικτή επιστολή της Αναστασίας Ανδρεαδάκη

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ της Αναστασίας Ανδρεαδάκη.
Αγαπητοί φίλοι,
Η επόμενη μέρα μετά τις εκλογές της 6/5 μας βρίσκει όλους περίσκεπτους και προβληματισμένους, όχι μόνο για την αποτυχία των Οικολόγων Πράσινων να υπερβούν το κρίσιμο 3%, αλλά και για τα μείζονα πολιτικά αποτελέσματα που προέκυψαν από τις κάλπες και που αναμφισβήτητα είναι αφ’ενός η ηχηρή καταδίκη της απάνθρωπης και αδιέξοδης πολιτικής των μνημονίων και αφ’ετέρου, δυστυχώς, το «ολίσθημα» πολλών συμπολιτών μας στην παγίδα του νεοναζιστικού, παρακρατικού και παραστρατιωτικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής».

Ενόψει αυτών των γεγονότων, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω προς εσάς, τους συντρόφους και συναγωνιστές, που δώσαμε μαζί την πρόσφατη εκλογική μάχη, τις σκέψεις και τις προτάσεις μου για τα επόμενα βήματα που απαιτούνται και παράλληλα να δημοσιοποιήσω τις σκέψεις αυτές και να τις θέσω στην κρίση της κοινωνίας των πολιτών και πρωτίστως των 4.000 συμπολιτών μου που μου έδωσαν τη ψήφο τους.
Επειδή λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί, είναι άνθρωποι της γειτονιάς με τους οποίους επί δεκαετίες συναντιόμαστε σε ωραίους μικρούς και μεγάλους αγώνες, αλλά και μοιραζόμαστε τις αγωνίες και τα προβλήματα μιας ολοένα και πιο δύσκολης καθημερινότητας, επειδή είναι δηλαδή άνθρωποι με σάρκα και οστά με τους οποίους συνδέομαι ουσιαστικά και δεν είναι τυχαίοι τηλεθεατές που με ψήφισαν ως άλλη μία «ομιλούσα κεφαλή» των καναλιών, γι αυτό αισθάνομαι ότι οφείλω να πω τα παρακάτω:
1. Η εκλογική αποτυχία του κόμματός μας δεν είναι βέβαια σε καμιά περίπτωση αποτυχία ή απόρριψη από την κοινωνία των «πράσινων» ιδεών, αλλά η απλή και ξεκάθαρη πρόταξη των προβλημάτων της επιβίωσης και η δίκαιη αξίωση του κόσμου της εργασίας να ακούσει μια θαρρετή πρόταση εξουσίας και όχι άλλες ηττοπαθείς και αυτάρεσκες φωνές διαμαρτυρίας.
2. Οι καταιγιστικές και συσσωρευμένες τα τελευταία δύο χρόνια ήττες της κοινωνίας, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα δεν προμηνύουν τίποτα καλό. Όπου λείπει από τους ανθρώπους η ελπίδα και η προοπτική, βρίσκει έδαφος η αντικοινωνική βία, το τυφλό μίσος και η ανθρωποφαγία (βλέπε Χρυσή Αυγή).
3. Η κοινωνία έχει ανάγκη για αναστύλωση του ηθικού της. Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να ξαναπιστέψει στη δύναμή του. Το βίωμα μιας νίκης, έστω μιας μικρής συμβολικής νίκης είναι αυτή τη στιγμή ζήτημα ζωτικής σημασίας, που μπορεί να δώσει δύναμη και έμπνευση για νέους αγώνες.
4. Οι πολιτικές δυνάμεις της οικολογίας και της αριστεράς για να δικαιώσουν τον προεκλογικό πολιτικό τους λόγο πρέπει τώρα να κάνουν ότι μπορούν για να εξασφαλίσουν την προοπτική και την ελπίδα και να ανοίξουν επι τέλους μια ρωγμή στο σημερινό καταθλιπτικό σκηνικό.

Οι παραπάνω σκέψεις ασφαλώς και με οδηγούν να θέσω εαυτόν εκτός του κόμματος των Οικολόγων Πράσινων μετά και από τη σημερινή απόφαση του Έκτακτου Εκλογικού Συνέδριου και οπωσδήποτε θα είναι το κριτήριο για την όποια περαιτέρω πολιτική μου δράση.

Με εκτίμηση
Αναστασία Ανδρεαδάκη
Αθήνα, 20/5/2012

Ο Μεταξάς ΔΕΝ πολέμησε ποτέ τους Γερμανούς...

Στα πάρτυ γνωριμίας με τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής, που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες στην ελληνική τηλεόραση, ιδιωτική & δημόσια, τους ακούμε να επαναλαμβάνουν μονότονα ότι ο χαιρετισμός τους δεν είναι ναζιστικός, είναι ο χαιρετισμός που υιοθέτησε ο Μεταξάς & όπως "ο Μεταξάς πολέμησε τους Γερμανούς", θα τους πολεμούσαν & οι ίδιοι αν ζούσαν τότε. 

Ας πληροφορήσει λοιπόν κάποιος τα λεβεντόπαιδα ότι ο Μεταξάς ΔΕΝ πολέμησε ποτέ τους Γερμανούς.
Ο Μεταξάς πέθανε τον Ιανουάριο του 1941 & οι Γερμανοί εισέβαλαν τον Απρίλιο!

 Petros Tatsopoulos.