Όταν άκουγα το «διάγγελμα» του αντιπροέδρου της κυβέρνησης την περασμένη Τρίτη για τις απολύσεις, την εργασιακή εφεδρεία, τις καταργήσεις οργανισμών, τις συγχωνεύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, αυτό το χωρίς έλεος σφυροκόπημα επί των κεφαλών μας, άναψαν ξαφνικά μέσα μου οι παλιοί πολυέλαιοι -κλεμμένοι σήμερα- του ξενοδοχείου «Ακροπόλ».
Εγινε η νύχτα μέρα και βρέθηκα 12 χρόνια πίσω, τον Φεβρουάριο του 1999, τότε που ο νυν αντιπρόεδρος ως υπουργός Πολιτισμού έπαιρνε το χρυσό κλειδί του παλιού ξενοδοχείου της οδού Πατησίων από τα χέρια του προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Γιώργου Μπατατούδη.
Ο ΜΕΓΑΣ Ευάγγελος Βενιζέλος μάς είχε πει τότε ότι αγόρασε το ακίνητο για λογαριασμό του Δημοσίου (με δικά μας λεφτά βέβαια) «στην εντυπωσιακά συμφέρουσα τιμή των 4,5 δισ. δρχ.», δίνοντας μπροστάντζα στον Μπατατούδη 1,8 δισ. δραχμές. Τα υπόλοιπα θα τα εισέπραττε ο φίλος του όταν θα παρέδιδε το ακίνητο ανακαινισμένο. Το έργο κόλλησε, σύρθηκε στα δικαστήρια, δεν έγινε ποτέ. Ακόμη ερειπωμένο το «Ακροπόλ», με τον Μπατατούδη να περιφέρεται ελεύθερος στην ίδια γειτονιά (στην οδό Μπουμπουλίνας διάβασα πως είναι το σπίτι του) μετά την επιστροφή του, εξαιτίας της πτώσης του Καντάφι, από τη Λιβύη.
ΔΕΝ ξέρω γιατί, αλλά αισθάνομαι πως εκείνο το μαγικό κλειδί του «Ακροπόλ» ακόμη σώζει τον επιχειρηματία. Ας θυμηθούμε την υπόθεσή του. Ο πρώην μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ καταδικάστηκε στις αρχές του 2009 από το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης σε 10ετή κάθειρξη χωρίς αναστολή για υπεξαίρεση 2,5 δισ. δραχμών σε βάρος των μετόχων της εταιρείας Intersat-Interactive. Υστερα από αίτησή του στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, κέρδισε την αναστολή εκτέλεσης της ποινής του (δεν πήγε φυλακή) με περιοριστικούς όρους: καταβολή εγγύησης, εμφάνισή του κάθε 1η και 15 του μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.
ΠΑΡ' ΟΛΑ αυτά ο Μπατατούδης πήρε το αεροπλάνο κι έφυγε σαν κύριος. Βρήκε καταφύγιο στις αγκάλες του Καντάφι στη Λιβύη. Οταν αυτό συνέβη, η Εισαγγελία Θεσσαλονίκης κατά παράδοξο τρόπο «ξέχασε» να προβεί σε ανάκληση της αναστολής εκτέλεσης της ποινής του. Ετσι, όταν πέρυσι τον Ιούνιο εμφανίστηκε στην ελληνική πρεσβεία ζητώντας διαβατήριο, δεν υπήρχε γι' αυτόν κανένα ένταλμα σύλληψης. Οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης (εκλογική περιφέρεια του αντιπροέδρου) «λησμονούν» ακόμη να κάνουν το χρέος τους. Ετσι, ο Μπατατούδης κυκλοφορεί ελεύθερος.
ΟΛΑ αυτά σκεφτόμουν εκείνο το βράδυ ακούγοντας τον αποφασιστικό τόνο της φωνής του Βενιζέλου για τα δεινά που μας περιμένουν. Με βαριά καρδιά κι αφού τον είδα σε επανάληψη στην τηλεόραση, πήγα για ύπνο. Και είδα ένα όνειρο. Οτι έλαμπε το «Ακροπόλ», αναστηλωμένο, ολοφώτιστο, με τους αυθεντικούς πολυελαίους του και πλήθος καλοντυμένους να περνάνε από την αστραφτερή είσοδό του. Τρύπωσα δειλά κι εγώ, και τι να δω; Τον Βενιζέλο και τον Μπατατούδη αγκαλιασμένους να χορεύουν ένα τρελό τανγκό και γύρω τους, δικαστές και δημοσιογράφοι να τους κρατούν με χειροκροτήματα το ρυθμό.
