Εάν αναρωτιέται κανείς γιατί τα μεγάλα κεφάλαια (hedge funds) κάνουν ό,τι θέλουν σήμερα και μπορούν να απειλούν και να καθοδηγούν τις πολιτικές στις χώρες της Δύσης δεν έχει παρά να δει και να ακούσει πώς μεταδόθηκε η είδηση, ότι η Μέρκελ απαγόρευσε τις ανοιχτές πωλήσεις σε κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης (το short selling, που είναι προϊόν - καζίνο για σκέτο τζόγο), τα οποία παίζονται («διαπραγματεύονται» όπως ωραιοποιημένα ονομάζεται από τα παπαγαλάκια) στα χρηματιστήρια της Γερμανίας.
Οι δημοσιογράφοι, λοιπόν, που είναι οι απολύτως υπεύθυνοι για τη μεταφορά των πληροφοριών στον κόσμο, άρα και οι απολύτως υπεύθυνοι για τη δημιουργία μιας πραγματικότητας στην πλειονότητα του κόσμου, σχεδόν όλοι σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες -με ελάχιστες εξαιρέσεις-, μετέδιδαν ως κορυφαία είδηση ότι «έπεσαν τα χρηματιστήρια μετά την απόφαση της Μέρκελ», «αναταραχή επικράτησε στις αγορές» (όπου «αγορές» είναι οι εγκληματίες τζογαδόροι), «οι επενδυτές (!!) πουλάνε τις μετοχές τους και φεύγουν» (πού πάνε;), «νέα πτώση του ευρώ έναντι του δολαρίου» και ό,τι άλλο κινδυνολογικό φαντάζεται κανείς, που απηχεί μόνο την άποψη των hedge funds-καζίνο, που βυθίζουν στην ύφεση και στην υποβάθμιση της ζωής αυτή τη στιγμή τις οικονομίες της Ευρώπης.
Σχεδόν κανείς δεν βγήκε να προβάλει, ότι μετά την απόφαση της Μέρκελ, όλα αυτά τα σκουλήκια, που τρώνε τις σάρκες των κρατών, μάζευαν πανικόβλητα τα χαρτιά τους για να εκβιάσουν και να πάνε να τα παίξουν αλλού. Σχεδόν κανείς. Οχι εδώ. Ούτε έξω από δω.
Τι έμαθε λοιπόν από τα μέσα μαζικής ο κόσμος; Οτι η κακιά Μέρκελ απαγόρευσε την ελεύθερη διακίνηση στις αγορές, οι οποίες αντέδρασαν και ρίχνοντας τις μετοχές φτώχυναν τα χρηματιστήρια μας! (Ωι, ώι μάνα μου).
Σ' αυτό το κλίμα και μ' αυτές τις δυνάμεις απέναντί τους καλούνται να παλέψουν τα κράτη των πολιτών. Ποια;
Τα κράτη των πολιτών, λοιπόν, τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης ας πούμε, έχουν βρεθεί σ' αυτή τη θέση που είναι σήμερα γιατί αυτά τα ίδια με τις νομοθεσίες τους επέτρεψαν τα παιχνίδια τζόγου στην αγορά των χρηματιστηρίων και των παραγώγων τους.
Οχι μόνο αυτό, αλλά συμμετείχαν -και συμμετέχουν- ως διαχειριστές και παίκτες τέτοιων κεφαλαίων, πλουτίζοντας όχι τους πολίτες, αλλά τους τραπεζίτες, τους χρηματιστές και όσους πολιτικούς κάνουν τη δουλειά των hedge funds.
Δεν είναι να απορεί κανείς, που η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, η Βρετανία, η Γαλλία και άλλοι «ισχυροί» (χρεοκοπημένοι πάντως) αντέδρασαν στην απαγόρευση της κυρίας Μέρκελ. Και μόνο ο Θαπατέρο χειροκρότησε ο δύσμοιρος, γιατί με το πιστόλι στον κρόταφο πρέπει να σώσει πρώτα τους πολίτες του και μετά τους (όχι και τόσο χωμένους στον χορό) τραπεζίτες του.
Τι θα συμβεί αν γενικευτεί η πολιτική της Μέρκελ και απαγορευτούν τα προϊόντα τζόγου στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Δύο, τουλάχιστον, τινά: Θα βρεθούν χωρίς αγορά και χωρίς αμοιβή ένα σωρό τρωκτικά στους πολιτικούς και οικονομικούς μηχανισμούς των κρατών, που πληρώνονται και πλουτίζουν συμμετέχοντας στα στοιχήματα, τα οποία οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί έχουν μάθει στους πολίτες να αναγνωρίζουν ωραιοποιημένα ως «επενδύσεις» ή «αγορές». Τα στοιχήματα!
Το δεύτερο είναι ότι τα κεφάλαια, που τα περισσότερα είναι φούσκα, θα πάρουν των ομματιών τους και θα φύγουν - αφού πρώτα προσπαθήσουν να μείνουν με κάθε απειλή. Φύγουν, σημαίνει ότι θα πουλήσουν ό,τι χαρτί έχουν σε μετοχές και την παράλληλη αγορά, ρίχνοντας τα χρηματιστήρια στα τάρταρα και θα πάνε να παίξουν αλλού με τα κουβαδάκια τους.
Αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν μετοχές θα μείνουν με πολύ μικρότερες αξίες στις τσέπες τους. Ιδιώτες και τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι και τα παράγωγα θα γκρεμιστούν μαζί με όσους έχουν επενδύσει εκεί. Αλλά, θα απαλλαγούν απ' τη φούσκα.
Δηλαδή; Θα πτωτεύσουμε; Τρίχες. Τον πλούτο τον παράγει η εργασία και τον πολλαπλασιάζει η παραγωγική επένδυση. Τον παράγουν οι εργαζόμενοι με τους εργόδοτες. Ολα τα άλλα είναι αέρας κοπανιστός. Χάρη σ' αυτόν τον αέρα έχουμε σήμερα κατά μέσον όρο δύο αυτοκίνητα σε κάθε οικογένεια. Θα ζήσουμε και με ένα.
| ΥΓ Ποταμός μελάνης και σιέλου χύθηκε τη βδομάδα που πέρασε για την παραίτηση της υφυπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Αντζελας Γκερέκου, εξαιτίας του χρέους που έχει στην εφορία ο σύζυγός της Τόλης Βοσκόπουλος. Από το ποσό των 2.500.000 περίπου, που είναι η φοροφυγή και η οποία γίνεται 5.500.000 με τις ποινές, σε συνδυασμό με τα 17 χρόνια, που σέρνεται αυτή η ιστορία, συμπεραίνει κανείς, που ζει σ' αυτόν τον τόπο και ξέρει πώς λειτουργεί το σύστημα, ότι το ελεγκτικό σύστημα μπάζει από παντού. Και είναι αυτό, που οδηγεί καθ' έναν στη φοροαποφυγή. Οι Ελληνες δεν γεννιούνται φοροφυγάδες. Τους κάνουν φοροφυγάδες οι πολιτικές πλάτες και οι νόμοι των πολιτικών με την πολιτική ανοχή στις εφορίες. Και η κυρία Γκερέκου δεν θυσιάστηκε για κανέναν σύζυγο, όπως αρέσκεται να κλαψουρίζει το μελό της κυβερνητικής προπαγάνδας και της τηλεοπτικής αποβλάκωσης. Ηξερε για την οφειλή του συζύγου της και παρ' όλα αυτά δέχτηκε και το σπίτι στην Κέρκυρα για δώρο και την αγορά των επόμενων ακινήτων. Αλλά, η ιστορία έχει και τη σιχαμερή της πλευρά. Ο τελεσιδικήσας φορολογικός φάκελος βρίσκεται στο υπουργείο Οικονομικών από τον Οκτώβριο του 2009. Ποια σκοπιμότητα έδωσε την περασμένη βδομάδα τα στοιχεία του στη δημοσιότητα; |
Σε πραγματικούς αριθμούς, οι τράπεζες και τα θησαυροφυλάκια των χωρών της Ε.Ε. θα φτωχύνουν χωρίς τα κεφάλαια των hedge funds-καζίνο. Θα έχουν διώξει, όμως, από πάνω τους τον καρκίνο. Μια χειρουργική επέμβαση αδυνατίζει τον οργανισμό στην αρχή. Αν η διάγνωση είναι σωστή, τον γλιτώνει από τον θάνατο.
Σήμερα, καλούμαστε πρώτα εμείς στην Ελλάδα και στη συνέχεια άλλοι Ευρωπαίοι να πληρώσουμε με περικοπές από τη ζωή μας για να συνεχίσουμε να είμαστε αιχμάλωτοι τζογαδόρων δανειστών στο διηνεκές. Αιχμάλωτοι μιας φούσκας.
Πετώντας με τις κλοτσιές τους τζογαδόρους από το σώμα της Ευρώπης θα οδηγηθούμε σε περικοπές για να ξαναχτίσουμε χωρίς την ομηρία του αεριττζή. Που έχει κάνει τα λεφτά του απ' την τοκογλυφία, το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πετρελαίου, νύχτας, εκβιασμών και μεσιτειών. Αυτά είναι στην πλειονότητά τους τα κεφάλαια-τέρατα. Αυτά, και τα ασφαλιστικά ταμεία των αμερικανών εργαζομένων, που δεν έχουν κοινωνικό κράτος να ακουμπήσουν.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει λύση, αν θέλει να γίνει ένωση πολιτών και όχι ένωση πολιτικών και κεφαλαίων, που είναι σήμερα.
Με την ευκαιρία, μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα οι ξένοι κυβερνήτες μας και τα εδώ παπαγαλάκια τους, ότι πρέπει να μειωθούν οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα για να γίνουν τα προϊόντα μας πιο ανταγωνιστικά.
Κατ' αρχήν η Ελλάδα δεν παράγει τίποτε μεγάλο, εκτός του τουρισμού, για να πάσχει τόσο από ανταγωνιστικότητα. Εδώ και 5.000 χρόνια οι κάτοικοι εδώ είναι έμποροι και μεταπράτες κυρίως. Το πρόβλημά της είναι περισσότερο απατεωνιάς και κουτοπονηριάς των παραγωγών και μεσαζόντων-εμπόρων, κυρίως αγροτικών προϊόντων, που δυσφημούν τα προϊόντα, στέλνοντας έξω τη δευτεράτζα μαζί με τα καλά, και συχνά καθυστερημένα, έξω από τις ρήτρες. Χώρια που το ελληνικό κράτος κάνει ό,τι μπορεί για να αποδυναμώσει κάθε σοβαρό εξαγωγέα με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά του.
Δεύτερον, οι περικοπές στις αμοιβές και οι απολύσεις έχουν ήδη ξεκινήσει στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να χρειάζεται να το πει καμιά κυβέρνηση. Με απώλειες εισοδημάτων πολύ μεγαλύτερες από του δημόσιου τομέα και χωρίς την ασφάλεια της μονιμότητας.
Τρίτον και κυριότερο: Η Γερμανία είναι αυτή τη στιγμή η πρώτη εξαγωγός χώρα στον κόσμο, με τα πιο ανταγωνιστικά προϊόντα και με τα μεροκάματα αυτών που τα παράγουν τα προϊόντα να είναι διπλάσια από των Ελλήνων! Οι αμοιβές φταίνε για την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων; Να το ξαναρωτήσω για να μη μας περνάνε για ηλίθιους: Οι αμοιβές φταίνε για την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων;
Και, για να μη μείνει αμφιβολία για τις αρλούμπες που λέγονται προκειμένου να καλύψουν την πραγματική αιτία, η Ελλάδα ανέβηκε φέτος (!) από την 52η στην 46η θέση ανταγωνιστικότητας, σύμφωνα με τα στοιχεία του IMD (Διεθνές Ινστιτούτο Ανταγωνιστικότητας), ενώ ο τζίρος και οι παραγγελίες στη βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 15% φέτος σε σχέση με πέρυσι! Με τα ίδια «μη ανταγωνιστικά» μεροκάματα και μισθούς!
Αλλά είπαμε: Οι ευρωπαίοι πολίτες έχουν συσσωρεύσει πλούτο ευημερίας εδώ και 60 χρόνια και κάποιος πρέπει να τους τον αρπάξει. Και θα τους τον αρπάξουν οι αγοραίες και οι αμερικανοί τραπεζίτες αν δεν το καταλάβουν οι Ευρωπαίοι και δεν πάρουν στο κυνήγι τις κυβερνήσεις, που λειτουργούν σαν μεσάζοντες των μεγαλοκεφαλαίων.
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 23 Μαΐου 2010
